Update: random rants.

Het is zaterdagavond. En ik sta, ondanks mijn verkoudheid buiten te roken.
Mijn hoestsel belandt na een stevige kuchpartij in de prullenbak. En mijn neus staat oncontroleerbaar te lekken. Vervelend, want dat betekent dat ik mijn snor moet gaan uitpluizen.
 Ik sta wat voor me uit te mijmeren.
Want aanstaande maandag is het weer zo ver: ik moet naar het consternatieburo om Jente te laten opmeten, wegen en.... Ze krijgt een prik. De DKTP-booster.
De laatste keer dat ik met Jente op pad moest voor een paar frisse naalden in haar lijfje, was toen ze een jaar of anderhalf was. En anti-held met naaldenangst die ik ben, trok ik bleekjes weg toen de vaccineer-mevrouw de spuit in de aanslag bracht, en in mijn dochters beentjes douwde. En met die beweging, barstte Jente uit in een bozig en verdrietig en pijnlijk gehuil. Een verwijtende blik was mijn deel. Waarom deed ik niks om haar te beschermen tegen de pijn. Waarom deed ik niks om het op te laten houden.
Met een keel zo dik als een oversized meloen probeerde ik haar te kalmeren en te troosten. En boven het gehuil uit de vaccineer-mevrouw een prettige dag toe te wensen.
Dat klonk ongeveer als:"Ik-wens-je-nu-wel-een-fijne-dag-maar-eigenlijk-meen-ik-daar-niks-van-want-ik-snap-ook-wel-dat-die-vaccinaties-een-hoger-doel-dienen-maar-je-hebt-wel-mijn-dochter-pijn-gedaan-en-dus-vind-ik-je-minder-aardig-dan-ik-zou-moeten-en-kijk-en-luister-vooral-eens-naar-wat-je-met-die-verschrikkelijke-naald-hebt-aangericht".
En dat dus met een glimlach als die van een boer met kiespijn.
Aanstaande maandag kan Ilse niet (die is daarin veeeeeeel manhaftiger als ik) en dus moet ik weer. Ik zie er nu al tegenop, want nu is Jente geen anderhalf jaar oude dreumes meer, maar al een heus dametje van bijna 4 met een heeeeeel eigen mening over de zaken. En of ze echt in staat is om stil te zitten.....
En omdat ze dus al veel bewuster is van het leven, zit ik nu in dubio. Moet ik haar van te voren inlichten over de horreurs die haar te wachten staan, en dus het risico lopen dat ze met geen grof geweld in de auto te proppen is, of moet ik haar in het ongewisse laten en haar de verrassing van de dag bezorgen. Dat laatste zou volgens Ilse kunnen leiden tot een soortement van vertrouwensbreuk. En daar moet ik haar gelijk in geven. Deels. Je zal maar lekker in de veronderstelling zijn een leuk uitje te gaan maken met papa, om vervolgens een paar naalden in je arm of been gerost krijgen. Dan zou ik ook nooit meer spontaan met papa op pad gaan.
Aan de andere kant: hoe leuk is het (voor papa) als Jente met geen stokslagen de auto in te meppen is, om vervolgens een krijsende Jente mee door dat gezondheidscentrum te slepen. Daar gaan mensen gegarandeerd ook wat van denken. Dat ik haar daar achter laat ter adoptie of zo iets. Dan krijg ik straks de jeugdzorg over me heen dat ze zo'n drama maakt over een zo'n prikje...
Deze gedachten alleen zijn al reden voor mij om mijn toch wat koortsige en vermoeide ogen al helemaal te laten lekken.

Als het op agenda's aankomt, ben ik een enorme pietlut. Dat is algemeen bekend. Mijn aan autisme grenzende wens om nooit enige verandering aan te brengen in dat wat mij structuur geeft, maakt het noodzakelijk dat ik dus nooit een andere agenda koop dan degene die ik het vorige jaar ook al had. Namelijk de navulling van "Succes" "Standaard". Van Ryam. Of zo.
Die hebben namelijk een week per twee blaadjes. Precies groot genoeg om lekker mijn week mee te kunnen vullen, en klein genoeg om niet te groot te zijn.
En inmiddels zou men kunnen verwachten dat ik dus ook nooit iets anders koop.
Het was beter geweest als ik aan die verwachting had voldaan. Maar mijn gierige inborst besloot zo rond oktober 2018 anders.
Ik was namelijk bij de Hema, en zag tot mijn milde verbazing dat ook de hema passende agenda vullingen verkoopt. En dat voor ruwweg 1/3e van de prijs die Ryam rekent voor zijn vullingen. "Pik in, 't is winter", zo dacht ik.
En zo kon het dat ik begin van dit jaar mijn agenda vulde met de vulling van de Hema.
Verder geen aandacht aan besteedt, want het was goed. Degelijke Hollandsche Hema kwaliteit.
Tot ik wat verder in het jaar moest wezen om wat afspraken te noteren. En tot mijn verbijstering ik constateerde dat de tweede helft van juli 2019 tot en met 2 januari 2020 simpelweg niet bestaan volgens de Hema agenda.
Wat raar.
Dat lijkt me niet de bedoeling. Een agenda voor 2019 dient niet halverwege het jaar ineens maar voor de helft te bestaan.
Dus ik naar de Hema winkel. De klantenservice begon vrij vriendelijk. Maar helaas, ze hadden de agenda vullingen niet meer voorradig, en ook waren ze niet meer bestelbaar.
Of ik de agenda maar achter wilde laten. Dan konden ze een klacht noteren. Daar heb ik moeite mee. Inmiddels staan al mijn afspraken erin, mijn persoonsgegevens, en daar heeft meneer Hema helemaal geen flikker mee te maken. Dus dat was een no-go. Ja, dan konden ze geen klacht aanmaken. Zelfs met de falende agenda onder hun neus, waarvan ze toe moesten geven dat dat niet de bedoeling was, kon ze er niks mee, tenzij ik die agenda af zou staan, en mijn afspraken maar op een papiertje noteerde.
En dan kreeg ik nog niet eens een andere agenda mee, want die hadden ze niet meer. En als kers op die taart: nee, mijn geld kreeg ik ook niet terug, want ik had geen bonnetje. Pardon? U ziet uw naam er toch op staan? Die agenda kocht ik in oktober ergens, en uitgaande van de ouderwetsche, deegelijke Hema-kwaliteit, leek het me toch onzinnig om voor elk wissewasje een bonnetje te bewaren. En nogmaals: de merknaam Hema, plus de complete fuck-up van de drukkerij, lag toch echt bijzonder duidelijk voor haar neus te pronken.
En daar hield de klantenservice ook op. Hoezo achter je producten staan? Hoezo achter de klant staan? Barsten kon ik.
Tuurlijk, het is maar 5 euro. En misschien had ik dat bonnetje moeten bewaren. Dan nog verrek ik het om mijn persoonsgegevens en mijn afspraken af te staan om een klacht te kunnen noteren. Dat is gewoon de omgekeerde wereld.
Maar aangezien de Hema op geen enkele manier heeft laten blijken dat ze achter hun producten of achter de klant staan, zal ik nooit meer een stap zetten in die kutwinkel.
En dan is het nog zweten, want agenda's voor 2019 zijn nu op dit moment niet echt heel erg groots meer voorradig, maar gelukkig is daar bol.com. Die leveren gewoon nog Ryam. En die heb ik dan ook met veel plezier laten komen.
De les is voor mij: nooit meer iets bij de hema kopen, en het gewoon op Bol bestellen. Als de Hema failliet gaat: dit is de reden. Klantenservice is ver te zoeken, en dan nog onvindbaar.

En als laatste toch een kleine doch trotse shout-out naar mijn vrouw: die loopt nu alweer (letterlijk door weer en wind) buiten om haar quotum van 10.000 stappen per dag te halen, met als doel een gezondere levensstijl en een minder gewicht. Ik vind dat top. Ze doet t toch maar. Dat mag gezegd.

En dan stort ik nu rochelend in mijn bed.