Speelgoed (Uitzoeken).

De Intertoys is failliet. En dat komt door eigen zeggen door de moorddadige concurrentie van het wereldwijde web.
Je moet als winkel dan ook serieus iets extra's bieden om (zeker de Nederlandse) klanten naar je toe te blijven halen. Anders is het lekker makkelijk en goedkoop om online datzelfde te kopen, maar dan een eurootje goedkoper.
Niet alleen een eurootje goedkoper, maar je wordt er ook niet lastig gevallen door kort-pittige-kapsels die in de weg lopen en hun vadsige ellebogen in je maag porren omdat ze erbij willen, afgrijselijke muzak die eigenlijk door het volume geen muzak meer mag heten, en te opdringerige, te luie of ronduit onbeschoft winkelpersoneel.
Ik doe er best wel aan mee.
Mijn schoenen koop ik online. De laatste keer dat ik een schoenenwinkel van binnen zag, is niet gek lang geleden, maar dat was voor Ilse.
Voor mezelf was dat veel langer geleden. Een winkel die op zich nog niet zo gek druk was, maar de verkoper was liever met zijn telefoon bezig, en ik zag zijn ogen nog net niet uit zijn kassen rollen van irritatie toen ik hem vroeg of hij het door mij begeerde paar wilde halen in mijn maat. De doos werd in mijn handen gedrukt, en zonder verdere interesse in mij, de schoenen of een verkoop, verdiepte het mannetje zich weer in zijn telefoon.
Ik zal je hebben, secreet.
Ik paste de schoenen aan, deed ze weer uit, en vroeg of hij toch een half maatje groter wilde.
En fin, nadat het etterbakje tot 3 keer toe zuchtend zijn telefoon weg moest leggen, ben ik maar vertrokken.
Dit was wel erg extreem, maar helaas niet exemplarisch binnen de schoenenbranche.
Winkels als van Haren, die als een soort van Lidl allemaal merkloze schoenen hebben staan, en waar je het als klant maar uit moet zoeken, kom ik ook liever niet. Als ik het dan toch maar zelf moet uitzoeken, en het personeel niet moet lastig vallen omdat ze te druk zijn met schappen vullen, koop ik het liever online. Dan heb ik ook geen last van mensen die exact daar moeten zijn waar ik ben, om wat voor reden dan ook.
Dus ja. Ik zie de voordelen van online je spullen kopen. Net zo goed als dat ik de nadelen zie.
Voor anderen, want mij doe je echt geen lol om op zaterdag naar het centrum van een stad te gaan, lopend over de hoofden van een mensenmassa met aan je ene hand een steeds zwaarder wordende tas met alle aanbiedingen van de week, en aan de andere hand een peuter die overal heen wil, behalve daarheen waar je echt naartoe moet, en dit middels trekken, zeuren en woedebuien kenbaar maakt.

Ik snap dus ook best dat elke fysieke winkel absoluut last heeft van internet. Ik zie ook dat veel winkels veel te laat hun eigen concurrentie zagen.
Dat je bij de blokker komt, en dan van de (verder heel lieve) winkeldame te horen krijgt dat ze het niet hebben, maar op hun website wel te bestellen is. Oef... Dan breng je je eigen winkel wel heel erg in gevaar.
Dat je bij de hema een agenda koopt die niet goed is, en ze er vervolgens niks meer voor je doen Je kunt barsten. Tja, dan heeft de concurrentie in de vorm van Bol.com gewonnen.
Enzovoort enzovoort.

Waar ik echter met mijn lompe, boerenverstand totaal niet bij kan, is dat je als klant een failliet verklaarde speelgoedwinkel inloopt, om de laatste restjes van het kadaver te plukken, tegen prijzen waar zelfs een online grutter in speelgoed niet tegenop kan. Of in elk geval in de hoop dat dat soort prijsjes er zijn. Dat op zich getuigt al van een (ergens best wel begrijpelijke) mentaliteit waar een volwassen aasgier jaloers op is.
Dat je vervolgens totaal alle gevoel voor realiteit, respect en decorum verliest als er een betaalsysteem plat ligt (geheel buiten de schuld van het personeel dat ook straks zonder baantje thuis zit) vind ik werkelijk te walgelijk voor woorden.
In Amstelveen moest het binnenkort ontslagen winkelpersoneel bedreigingen aanhoren, en handdoeken klaar leggen tegen van radeloze en redeloze woede spugende en verwensingen uitbrakende klanten.
Ik herhaal: in een speelgoedwinkel (dus daar waar er allemaal kinderspeeltjes verkocht worden) verloren ouders zozeer elk fatsoen dat ze gingen schelden en spugen. En in een speelgoedwinkel, lopen, het zal niemand verbazen, kinderen. Misschien zelfs wel hun eigen kinderen. Deze mensen hebben een overeenkomst met de intertoys: ze zijn failliet. Als je serieus vindt, dat je je zo kan gedragen, ben je mentaal compleet uitgehold, uitgewoond. Failliet.
Ik hoop dat de betreffende winkelier camera beelden heeft van deze werkelijk ranzige honden. En dat hij deze beelden aan de kinderbescherming geeft.
Want mensen die zo ongelooflijk weinig beheersing hebben, dat ze bij een beetje tegenslag het winkelpersoneel gaan bedreigen en bespugen, zijn mijns inziens niet capabel genoeg voor het leven in het algemeen, en zeker niet voor het opvoeden van kinderen in het bijzonder. Die ouders kunnen maar beter uit de ouderlijke macht ontzet worden. Misschien dat ze hun kinderen nog niet helemaal naar de verdommenis hebben geholpen.
 En als dit plebs nog geen kinderen heeft, zou ik absoluut opteren voor een definitieve sterilisatie bij dit volk. Beter voorkomen dan genezen. We zitten ten slotte niet op nog meer kansenpareltjes te wachten.

Als consument zijn "we" natuurlijk mede "schuldig" aan de leegloop van de winkelstraten. We weten allemaal dat als we online producten kopen voor prijzen die eigenlijk al duidelijk maken dat dat niet zonder kinderarbeid, of onderbetaling kan, dat daar een rechtstreekse link loopt naar het verdwijnen van een drukke en leukere winkelstraat dan een leegstaande winkelstraat omdat winkeliers die concurrentie niet meer aankunnen.
Dus dat is een schoen die we allemaal aan kunnen passen (ja, ik doe er aan mee, dus ja: pun intended).
Als we allemaal wat minder voor de "leuke prijsjes" zouden gaan, maar gewoon voor de "lokale" "middenstand", zou de intertoys misschien niet failliet zijn gegaan. Of misschien wat minder snel.
In elk geval moeten we als consument dan ook niet lopen mekkeren dat het veel minder gezellig is. Dat de winkelstraten leeg lopen.

Zo, nu dat van mijn hart is, kan ik opgewekt verder reutelen over andere zaken.
Ik weet nog goed: het was 2012. Een vreselijk klote jaar. Maar ik mocht van de toenmalige commandant een nieuwe trompet uitzoeken.
Omdat het een vreselijk klote jaar was, kon ik maar weinig energie en tijd besteden aan die taak, maar ik had een vriendje die toevallig werkzaam was in een muziekwinkel in Badhoevedorp, die wel eens even wat instrumenten mee zou nemen. En hij schoot in één keer raak. Het was precies dat wat ik wilde.
Een instrument bij het ministerie van defensie en zeker bij de Kmar heeft veel te lijden van diensten.
Zeker omdat ons tenue niet geheel vrij is van krassen en deuken veroorzakende parafernalia zoals nestel-pennen (waarmee volgens niet bevestigde overlevering boeven tegen een boom gespijkerd konden worden) en in geval van het ceremonieel tenue een heel zwaard, dat tijdens het marcheren nu eenmaal niet op één plaats blijft maar nogal eens zwiept en dus behoorlijk vaak ongewenst in aanraking komt met je instrument.
Je kunt poetsen wat je wil, maar krassen en deuken komen er hoe dan ook in. Na 7 jaar intensief gebruik denk ik wel dat ik alle mooie noten uit dit instrument wel zo'n beetje gebruikt heb. Ze zijn bijna op, en dan komen er alleen nog geluiden uit die vergelijkbaar zijn met geluiden die klinken uit een varkensslachterij.
Die trompet heeft wel mooie dingen met mij mogen beleven. Van reisjes naar Wenen en Curacao, tot Finland en Zoutkamp, tot kleine herdenkingen, waarbij tranen rijkelijk vloeiden. Ze mag dan ook verdiend met pensioen.

Dat uitzoeken van een nieuwe trompet is toch altijd wel weer een leuke aangelegenheid. Vooral ook omdat in 2012 ik de enige uit de sectie was die een nieuwe dienstspuit mocht uitzoeken, en nu mogen we dat dus met de hele sectie tegelijkertijd doen.
Dus 5 opgeschoten, getalenteerde knallers van trompettisten die 10.000 vierkante meter muziekwinkel tijdelijk onbegaanbaar gaan maken vanwege de overdaad aan decibels.
En tussen die decibels door, ook met elkaar luisteren of een instrument daadwerkelijk past bij de persoon en of in de sectie.
Wordt volgende week een leuk dagje.

En aldus geschreven, begint hier mijn weekend.