zaterdag 19 oktober 2019

Daar vind ik wat van.

Ik heb een mening. En die mening is vaak op feiten gebaseerd, soms op gevoel. En soms op eerste intuitie, en dan is die meestal fout.
Ik ben dan ook niet te lullig om mijn mening te herzien. Tenzij het me wat minder kan schelen. Dan laat ik het bij wat losse flodders, om mensen aan het denken te zetten, of gewoon om ze te irriteren. Dat laatste lukt zonder uitzondering. Dat eerste wat minder vaak, maar dat ligt dan weer niet aan mij.

Over het klimaat heb ik ook een mening. Niet gebaseerd op feiten, want ik heb net even te weinig kennis van zaken om een degelijk gefundeerde mening te formuleren. Dus meestal hou ik me wat afzijdig.
Er vallen mij wel dingen op in dat hele verhaal, en over die opvallende dingen, heb ik dan een (vaak afwijkende) mening.

Met de ver-hip-pisering van stikstof is er een dwaas soort situatie ontstaan. In onder andere Almere.
In Almere is er een gigantisch tekort aan betaalbare woningen. In Almere is er een gigantisch tekort aan leerkrachten. Door het stikstofbeleid blijft dat zo. Want als er al leerkrachten willen komen werken, kunnen ze niet anders dan in een auto wonen, en ik kan me voorstellen dat mensen nu weer niet zó graag ergens willen lesgeven.
Je zou bijna geloven dat de anti-stikstof-beweging de mensen dom willen houden.
Aan de andere kant: geen onderwijs, geen kennis over stikstof: ergo het probleem lost zich vanzelf wel op. Of zo.
Hoe dan ook: ik vind het dwaas.

Boeren zijn inmiddels de boosheid voorbij en in een radeloos soort roes spoedden zij zich naar Den Haag. CO2 en Stikstof uitstoot tot grote hoogte opjagend, met die trekkers over de snelweg.
Prima.
Ik heb echter wel een mening over die boerenlul (pun intended) die een agente te paard aanreed. Dat vind ik stom. En ik hoop oprecht dat die man geen veehouder is, want dan weten we meteen hoe hij zijn varkentjes wast, en zijn oude koeien in de sloot flikkert en wat hij bij de kippen op stok uitvreet. Weinig diervriendelijks aan.
Ook heb ik een mening over die zak die zijn trekker in de deurpost van een monumentaal pand parkeerde. Stom. Dat kost ons (ik ga heel naïef uit van het aloude credo: de maatschappij, dat ben jij) wederom belachelijk veel extra geld.
Ik zat me wel te bedenken: de minister wil boeren die stoppen of verkleinen compenseren of uitkopen. En dan denk ik: grijp die kans. De overheid biedt geld aan.
Ik ken een heleboel mensen die nadat de overheid hun branche verwoestte, totaal geen compensatie kregen. Kijk maar eens naar alle musici die noodgedwongen maar wat anders zijn gaan doen. Nu krijg je de kans om op kosten van de overheid iets anders te gaan doen, pakken wat je pakken kan. Honderden muzikanten zullen jaloers op je zijn.
Ja, maar je werd boer omdat je dat leuk vond, of omdat het je levensstijl was. Welkom bij de club. Soms is het niet anders.
En ons eten komt voor een deel al uit het buitenland, als er hier boeren stoppen, kunnen die allemaal in de transport gaan werken. Want ook daar weten ze van gekkigheid niet hoe ze aan chauffeurs kunnen komen. Van vlees fokken naar vleesvervoer. Toch nog een beetje met je oude beroep bezig.
Mooi, heb ik ook even in oplossingen gedacht.

Ik heb ook een mening over mensen die vinden dat ze zo goed bezig zijn met het klimaat. Het milieu.
Prachtig vind ik dat. Geweldig.
Van die mensen die helemaal blij met zichzelf zijn omdat ze geen plastic bekertjes meer gebruiken. En zichzelf ook door anderen daarvoor heel hard op de schouders laten bonken. En hun hele omgeving aan willen sporen om dat ook te doen.
Ja, goed. Diezelfde (best aardige) griet, gaat wel ergens ver weg met een vliegtuig op reis. En ergens anders ver weg met een vliegtuig wat familie bezoeken. Maar ja. Dat moet dan kunnen.
Ik vind het prima dat die dame praktisch aan plastic-shaming doet. Het kan allemaal best veel minder. Absoluut.
Maar het punt is wel dat plastic met wat goede wil, nog best gerecycled kan worden. De uitstoot van een Boeing 747 ligt wat dat betreft net wat moeilijker. En ik geloof (weet zeker, aangezien ik die troep nogal eens in mijn bus aantref, reizigers zijn soms gemakzuchtige varkens) dat de maaltijden in een vliegtuig ook vaak in plastic verpakt zijn....
Elke stap is er één, maar als je vervolgens met droge ogen in een vliegtuig stapt, en er dus meteen maar 10 terug zet, gaat het volgens mij een beetje mis. Ik zal niet zeggen dat zo iemand boter op zijn hoofd heeft, maar een flinke klodder halvarine is het wat mij betreft wel.
Uiteraard had ik me er niet mee moeten bemoeien. Maar ja, het is soms sterker als ik.

Ik doe ook mijn ding voor het milieu. Voor het klimaat.
Jahaaa, dat is even onverwacht...
Wij kopen vaak dingen van marktplaats, zodat er geen nieuwe zooi bij geproduceerd hoeft te worden.
En onze auto's zijn zeker niet nieuw. Dus voor ons niet elke vier jaar een nieuwe leasebak, omdat de buren ook een mooie nieuwe leasebak hebben. Gewoon oprijden. Niks geen "milieuvriendelijke" elektrische auto, waarvan de herkomst en de afbraak van de batterijen tot ongelooflijke vervuiling leidt.
Maar gewoon het bestaande materiaal opmaken. Kost minder grondstoffen. Een auto is met 4 jaar en 120000 km echt nog niet op.
En die van Ilse spant de kroon. Zuinig, klein en heel erg oud.
Ik ben nu voor de verandering eens niet cynisch. Ik geloof echt dat alle zooi die je nieuw koopt, een extra belasting vormen. En alles wat je eerst eens opgebruikt gewoon veel beter, duurzamer en minder vervuilend is.

Op het meer persoonlijke vlak, gloort er hoop voor me.
Over minder dan de beloofde maand ga ik hulp krijgen. Iemand wist me te melden dat het oplossen van mijn depressie (wat een kutwoord) net zolang duurt, als dat je er voor nodig had om hem te krijgen. Fuck yeah. Dat was echt een bericht waar ik op zat te wachten. Ik hoop dus dat de zielenknijper die mijn ziel gaat beknijpen dermate goed is, dat we daar wat vanaf kunnen halen.

Dit alles gevonden te hebben, wens ik u allen een prettig weekend. 




Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Bijzondere mensen, een observatie.

 Reizigers. Passagiers. Ze zijn er in alle soorten en maten. Het kleine kereltje van een jaar of 9, die de trap af kwam, zeulend met de veel...