Juichend bonkte ik mijn collega vanaf 1,5 meter op zijn schouder. Weer gescoord. Wat een held. En zomaar alweer gewonnen.
Maar de airco kan het weer buiten niet goed aan, en dus parelen er zweetdruppels op mijn voorhoofd. En op weg naar de rookkeet besef ik dat er iets totaal ondenkbaars is gebeurd...
Ik heb gesport. Ja ja, ik heb gesport. Ik heb serieus mijn conditie opgewerkt. Ik heb mijn volromige lijf meer laten bewegen dan ik normaal gesproken verantwoord vind. Ik heb iets gedaan waarvan mijn militaire werkgever vindt dat ik het vaker zou moeten doen, omdat het zogenaamd gezond zou zijn.
Ik heb gevoetbald.
Voor de lezer die mij een beetje meer kent: ik heb ge-voet-balt. Jaja, verbaas je daar maar eens over.
En dat met een fanatisme waar de gemiddelde PVV'aanhanger zijn haat tegenover de Islam mee propageert.
En niet zomaar voetbal, nee. Tafelvoetbal.
Tafelvoetbal was een van die zaken waarom ik graag naar "het gemeenschapshuis" van Schin op Geul ging. Ja, ik moest er naar de repetitie van de plaatselijke fanfaar. Maar dat tafelvoetbal was toch ook wel heel erg leuk.
(En ja, dat buurthuis heette tot hilariteit in mijn pubertijd dus echt "gemeenschapshuis". Daar heb ik dan nooit veel van gemerkt, want erg veel gemeenschap werd er niet gepleegd, hoewel er wel ergens daar ooit een meisje ongetrouwd zou zijn bezwangerd, en dat was dan weer goed voor de roddels in het dorp, en voor meneer pastoor, die zich eindelijk voor een "zonde" geplaatst zag. Het "gemeenschapshuis" heet inmiddels " 't geboew' en dat krijgt alleen iemand uit Limburg rechtstandig zijn bek uit. Dat betekent 'het gebouw', en dat is een heel duidelijke benaming voor iets dat ook daadwerkelijk een gebouw is, hoewel het minder zinnenprikkelend is als "gemeenschapshuis").
Terug naar het tafelvoetbal (gezien het feit dat ik goed ben, het veel deed van de week, ik er toch wel een beetje spierpijn van kreeg in mijn polsen én dat ik ervan ging zweten, is het gewoon een sport): er ontstonden ineens 2 teams, waarbij ook twee managers waren betrokken. Een van de dames speelde met mij, de andere dame speelde met collega A. Ik moet zeggen dat ik niet weet of mijn fanatisme en de daaraan gekoppelde overwinning erg verstandig was. Misschien had ik de tegenpartij beter kunnen laten winnen....
Soms gaat het niet helemaal zoals het moet. Zo stapte ik gisteren in Ilse haar autootje, want ik wilde door vriendje Ken een offerte voor het laswerk laten maken. Het autootje rijdt sinds de nieuwe motor heel erg prima, en de nieuwe koppeling doet het werk alsof die stiekem van fluweel gemaakt is.
maar eerst moest ik eventjes repeteren met het koperkwintet van de Marechaussee. Want daar heb ik zondag een klein optreden mee.
Dat repeteren was eigenlijk als vanouds: lekker lachen, lekker werken, lekker muziek maken en soms nog meer lachen, tot de tranen in je ogen staan.
Prima dus.
Fijn ook.
Maar ja. Ik reed dus naar Apeldoorn, want in Apeldoorn repeteren wij. Na diverse kamervragen (alweer heel wat jaren geleden) over het feit dat wij als orkest dakloos waren, kregen wij in Apeldoorn een eigen repetitieruimte. Joechei.
Maar vanwege corona is die toch wat te krap om met 55 man 1,5 meter uit elkaar te zitten hompen, dus werd er uitgeweken naar Amersfoort. Een plaats die ook met een "A" begint. Wist ik veel. Ik had pas 2 koppen koffie op, dus heel secuur las ik mijn mail niet, dus toen ik in Apeldoorn aan kwam en er werkelijk niet 1 collega rondliep, kreeg ik een heel erg vaag vermoeden dat het wel eens zo zou kúnnen zijn, dat iedereen op de verkeerde plaats was, en ik (de lulligste niet) dan maar eens moest gaan kijken waar ik dan wél aansluiting zou kunnen vinden bij mijn collegae.
Amersfoort dus.
Gelukkig ben ik altijd dusdanig op tijd, dat ik, als mijn collegae zich allemaal vergissen, ik toch mezelf op tijd bij hun kan vervoegen.
Repetitie was op tijd klaar, en ik reed op mijn dooie gemak naar vriendje Ken, die een kleine offerte zou maken.
En toen kwamen we erachter dat onze zo manmoedig erin gevochten motor niet helemaal de beste keuze was.
Want deze heeft een lekkage aan de koppakking. Helaas.
Gaat niet lang mee, want de olie loopt er best flink uit.
Dat kreng wil maar gewoon de weg niet op, en dat na al die moeite.
Nu maar besloten dat we even niks doen, om onze zinnen even te verzetten, er wacht een toilet renovatie, en we kunnen de Toyota Prius van de schoonouders lenen.
Een Prius voor de deur is niet iets waar ik esthetisch heel erg op zit te wachten, maar soit. Het aanbod is lief.
Om de nachtmerrie erger te maken is zuslief na een pijnlijk ongeval die een einde maakte aan haar mooie, en fijn rijdende Peugeot (ja) weer op zoek naar een auto. Ze heeft een Toyota op het oog. Een Yaris. Zo'n seksloze zakjapanner. Jajaja, kwaliteitbladiebladiefuckingbla. Het oog wil ook wat.
Als het zo is, dat ik eerder ga hemelen dan zij, is ze wat mij betreft onterfd. Voor zover ik iets na te laten heb. Maar dat mijn vader in een Hyundai I10 rijdt, is al iets. Mijn schoonouders in een Prius (allez, zo lief dat ze hem willen uitlenen, en dan ben ik wat minder kieskeurig), maar mijn bloedeigen zus, die 2 Peugeots had, en dan toch niet de liefdevolheid voor mij voelt om in een Citroën gaat rijden, doet me pijn...
Ach ja.
Alle commotie is gezakt. Mijnheer Grapperhaus heeft toch gewoon een boete gekregen, omdat hij zich als een volstrekte aso heeft gedragen. Dit is niet per definitie mijn mening, het is een boemerang van zijn eigen uitspraken. En meer dan terecht dat hij die boete heeft gekregen.
Ook overigens wel mooi getimed. Lekker even laten spartelen, lekker een moeilijke dag in de Tweede Kamer laten ondergaan, lekker in zijn eigen ongeloofwaardigheid laten sudderen. En nu heeft de man alsnog een strafblad. Wedden dat er nu een debat gaat komen of een dergelijk zware crimineel wel als minister van justitie en veiligheid aan kan blijven.
Hoewel dat vraagstuk snel afgehandeld zal zijn. Hoeveel VVD' ers, PVV'ers en FvD'ers zijn er in de loop van de tijd al met stille of minder stille trom vertrokken omdat ze even vergeten waren om door te geven dat ze met hun onfrisse of ronduit criminele activiteiten een minder blanco strafblad hadden dan zou moeten?
Ik geloof dat ik ze niet meer kan tellen. Dus ja, dat zou alsnog een mooie exit zijn voor deze opgezwollen kaalkop.
Als hij slim is gaat hij op de bus. Met Fred Teeven als leermeester komt dat goed. Cursusje bus verhandelen van Fred, en Ferd kan Fred een cursus geven in het negeren van de regels in de bus. En mogelijk passagiers voor aso uitmaken met een prachtig sonoor stemgeluid.
Goed, hoe het ook zij: ik krijg een drukke tijd en ga eens proberen of ik die ongeschonden, en wellicht met pilletjes tegen al te zeer prikkels, kan doorstaan.
Ik wens u allen een mooi weekend. Geniet ervan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten