vrijdag 4 september 2020

Ik probeer de wereld te begrijpen, maar soms....

 Gooi maar in mijn pet, ik begrijp de wereld om me heen soms echt niet.
Dat begint bij mezelf, en het was een self-fulfilling prophecy: maar nog geen 3 dagen nadat ik mijn nieuwe pet binnen kreeg (staat me echt goed, getuige de complete afwezigheid van elke vorm van commentaar), vroeg Jente heel casual naar mijn groene pet, dook vervolgens onder tafel, viste mijn groene pet op, en overhandigt hem zonder veel plichtplegingen aan haar verbijsterde vader. Ze heeft er zelfs niet naar gezocht. Dit ligt aan mij, ik ben wel een vinder (ik vind vaak de leukste dingen op plekken waar ik ze niet zoek) maar een zoeker ben ik dan weer niet. Als ik wat zoek, vind ik het niet, en kan ik het beter meteen aan Ilse vragen, dat scheelt ons allemaal een hoop frustratie. Volgende keer vraag ik het aan Jente. Die zoekt ook niet, die vindt gewoon. Mooi is dat.
Niet echt zonde van het geld, want nu heb ik dus twee best dure en kwalitatief goede petten, in plaats van één, en kan ik nog wat afwisselen.

Ik snap nog meer niet zo goed.
Het Christen-Democratisch-Appèl (kortweg: cda) wil prostitutie strafbaar stellen. Want, dat zou niet meer van 2020 zijn.
Dus al die bronstige bavianen, die thuis misschien niet dat krijgen wat ze willen, moeten achter het station op zoek naar een dame die dat achterin hun Ford Mondeo, Volkswagen Passat of Opel Insignia wel willen doen.
En ver buiten alle controle, zodat je dus totaal geen zicht meer hebt of die meiden dat uit eigen vrije wil doen, of dat ze uit een of ander armzalig land hierheen zijn gesmokkeld.
Ze vinden het niet van deze tijd. Blijkbaar vindt het CDA het meer van deze tijd om vrouwen veel meer dan nu, bloot te stellen aan meer gevaren dan dat er toch al zijn in die branche. Blijkbaar vindt het CDA het beter als vrouwen ongecontroleerd uitgebuit worden door schimmige pooiers, en als willoos vlees de halve wereld over worden getransporteerd om hier gedwongen allemaal onduidelijke mannen af te werken.
Ik vind het een gotspe. Ik vind het schandalig dat het nog steeds zo is, dat religieuze clubjes als het CDA een dergelijk griezelig stempel mogen drukken op een maatschappij, en op een bepaalde groep (vrouwen) en beroepsgroep (prostitutie). Dit is geen stap voorwaarts, dit is een sprong terug naar de middeleeuwen.

Het huwelijk van meneer Grapperhaus is best wel groot in het nieuws gekomen. De gemiddelde BN'ner zit groen en geel van jaloezie te kijken hoe hun sprookjesdag volslagen in het niets verdwijnt vergeleken met het huwelijk van meneer Grapperhaus.
Dat is dezelfde Bokito die mensen voor asociaal versleet als ze de maatregelen niet volgen. Dezelfde hufter die mensen dikke boetes oplegt als de onderlinge afstand 1,49 meter is, in plaats van 1,50 meter.
Dezelfde man die bij het instellen van die straffen op geen enkele manier naar de menselijke maat heeft gekeken. (En nee, dan ben ik niet mordicus tegen maatregelen).
Wat ik buitengewoon frappant vind, is dat deze meneer een heleboel professionals opzadelt met het beboeten van mensen die zich niet aan de maatregelen houden, er langs pist met een donatie van een paar luizige euro's. Die krijgt geen aantekening op zijn strafblad. Wel krijgt hij een heel erg dik salaris, en straks een heel dikke wachtgeldregeling en een heel dik pensioen. Iets dat een BOA niet krijgt. Iets dat een agent niet krijgt. Iets dat ik als chauffeur niet krijg. Sterker nog: als het zo doorgaat, sta ik straks weer op straat, met een zielige WW. Heb ik wel mensen verzocht om zich aan de regels te houden.
Maar die lul, houdt zich er niet aan, en komt er mee weg. En geloofwaardig... Blijkbaar wel. Ik vind er wat van. Ik vind dat Rutte het in deze crisis nog niet eens heel slecht doet. Maar wat mij betreft had hij meneer Grapperhaus en zijn nieuwe vrouw heel erg lang op huwelijksreis gestuurd. Heeeeeeeeel erg lang.

 Ik snap nog meer niet.
Mijn liefste stuurde me een berichtje dat ze iets gekocht had, dat ik afschuwelijk vind. En ik was helemaal bang dat het een panterprint onesie zou zijn. Een onesie is een Roy Donders huispak dat nagenoeg op geen enkele manier charmant staat. En dat dus met een panterprint.
Dat zou een ultieme nachtmerrie zijn.
Maar het kon nog erger: het bleek geen panterprint onesie te zijn, maar een zebraprint onesie, met een roze hanenkam.
Een onesie. Zebraprint. Roze hanenkam.
Woorden schieten tekort om te beschrijven wat ik voel bij het beschrijven van dit pakje. En van wat ik voel.
Mijn eerste reactie bij het zien van een foto van deze dekselse lap stof, was de vraag of Ilse komend jaar naar Breda gaat voor carnaval. Maar dat was niet zo.
Mijn tweede reactie was dat ze dus nooit meer mag klagen dat crocs lelijk zijn, terwijl ze zichzelf in dat pak hijst.
Ja, maar ik ga heel de winter in dit pak wonen.
Prima, dan zie je er niet alleen uit als een zebra, dan ga je ook ruiken als een zebra. En zo zacht als dat hij nu voelt, hoe stug ruw en stekelig zal die dan voelen. Ook lekker thuiskomen en knuffelen zo.
En als het dan in de winter erop neerkomt dat de boel weer op slot moet, en ik onverhoopt toch weer thuis kom te zitten, zit ik heel de dag tegen een blije zebra aan te koekeloeren.
Dit is dus gekocht zonder dat ik aanwezig was, maar wel in aanwezigheid van de moeder van een klasgenootje van Jente. En niet dat die zegt:"Joh, Ilse, wees nu wijs, koop dit niet. Zonde van je geld. Het staat je prachtig, maar hier doe je jezelf tekort." Nee, die vond het enig staan. Moedigde het stukslaan van 10 hele euro's op dat pakje zelfs aan.
Nee, van de ouders van de vriendinnetjes van je dochter moet je het als vader ook niet hebben.
Doet me een beetje denken aan mijn moeder. Die kwam thuis van de kapper met een permanentje in haar haar.
Helemaal blij was ze. Tot wij haar goed zagen, en haar recht in haar gezicht keihard uitlachten.

Ach, ik gun het Ilse wel. Ik vind wel dat ze dan Jente ook moet halen in haar nieuwe Roy Donders outfit. Gewoon om een statement te maken. 

Soms heb je van die dagen....
....Dat je je dag niet hebt. Ik logde mezelf keurig netjes in, en ging lekker aan de slag. Maar toen realiseerde ik me, dat ik het verkeerde inlog nummer had gebruikt. En dadelijk belde ik met de regie om hen deelgenoot te maken van mijn vergissing, en de eindtijd aan te passen. Van 17:00 uur naar 15:15 uur. Ik had namelijk gewoon verkeerd in het systeem gekeken, zo veronderstelde ik.
Dus dit ook bij de planner van Arriva doorgegeven, die mij vreemd aankeek, en zei dat ik mezelf nooit in had kunnen loggen met het verkeerde nummer, en dat ik toch echt tot 17:00 uur betaald werd, omdat ik geheel correct tot 17:00 uur ingepland stond, en niet tot 15:15 uur zoals ik in mijn verwardheid had gedacht.
Dus moest ik, het schaamrood op mijn kaken, nogmaals de regie bellen om te zeggen dat ik compleet verkeerd zat, en dat ik spijt had van de ellende die ik aanrichtte. Mijn eerlijkheid werd gewaardeerd.
Goed, de dag kabbelde verder (het is te rustig: please lieve mensen: ga lekker reizen, dan houdt u mij van de straat) en op een gegeven moment leek het erop dat een vrachtwagen mijn weg deels blokkeerde.
Dat kan gebeuren, Schiphol is nog steeds in beweging. Ik aarzelde, want ik was precies op een punt dat ik ook nog kon beslissen om simpelweg die hele vrachtwagen te omzeilen, door linkaf een ommetje te maken.
Met dat ik dat besloot, en dus mijn bus naar links kwakte, zag ik dat ik niet goed in mijn spiegels gekeken had, want daar reed Brenda (een van de busco's, met wie het altijd erg gezellig is in het rookhok) die zichzelf helemaal de tandjes schrok, omdat die er terecht van uit zou gaan, dat ze het niet zou kunnen winnen van een 12 meter lange bus.
Goddank ging het goed, en kwamen we er zonder kleerscheuren of andere schades van af, maar haar haren waren toch wel een tintje grijzer, en mijn ego had toch een behoorlijke deuk opgelopen.
Gelukkig konden we er achteraf nog wel om lachen. Vooral omdat ze in eerste instantie dacht dat de dader van dit bijna ongeluk, de enige andere limburger op het platform was.

Dit geschreven hebbende, ga ik u allen een ge-wel-dig weekend toewensen, en er zelf ook maar van genieten.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Worstenman, vrije dag en groene vingers.

Die titel klinkt als een clickbait. Want raar. Maar ja, verwacht u iets anders? De paasdagen komen er weer aan, en wederom ben ik glad verge...