Ik verbaas me maar weer eens over volstrekt normale? zaken.

Ik blijf me verwonderen over het vaderschap. En ik blijf mateloze bewondering hebben voor vaders die als een soort van "natural" met hun kind door het leven banjeren. Persoonlijk vind ik het hard werken, dat vaderschap.
Jente is nu goed 8 jaar, en heeft een heel eigen mening. Op zich iets dat ik wel kan waarderen, want ze steekt hem ook niet bepaald onder stoelen en banken.
Soms grappig, soms ter kennisgeving aan te nemen, soms zó dat ik het bloed onder mijn nagels vandaan zie en voel spuiten gewoon.
Dan schreeuwt ze haar mening richting mij of haar moeder, en dat is dan steevast op een moment dat we eigenlijk geen tijd/zin/energie hebben om ellenlang in discussie te gaan.
En ja, ik kan het niet helpen, maar in 5% of 10% van die gevallen, ben ik het geschreeuw beu. Dan grijp ik mijn dochter bij haar spreekwoordelijke lurven en maak op niet mis te verstane wijze zeer duidelijk dat ik echt op geen enkele manier gediend ben van het feit dat zij haar stem verheft tegen haar moeder, of tegen mij.
Mijn ouwe zus wist me al te melden dat zo tussen het 6e en 9de levensjaar er zo'n periode komt dat je je met enige regelmaat afvraagt of je zo'n kind (achteraf bezien) wel zo'n leuke toevoeging op je leven vindt. En daar heeft ze gelijk in.
Want de tering, wat kan ons mormeltje haar zinnetje door willen drijven.
Nu moet ik daar voor de goede orde wel aan toevoegen dat het beschreven soort uitspattingen zich hoofdzakelijk voordoet als ze overdag erg veel prikkels te verwerken heeft gekregen, en dus zelf ook niet zo goed weet wat ze ermee aan moet.
De keerzijde van die medaille is dus dat ik ook extreem kan genieten van mijn kind, als we iets gaan doen, waarvan we zeker weten dat ze het leuk vindt.
Zo gingen we van de week tijdens mijn vrije dag, en de studiedag van haar juf naar een zwembad. En niet zomaar een zwembad, nee, we gingen naar de Eemhof. Een subtropisch zwembad bij een centerparcs.
Daar konden we als daggasten voor maar liefst 80 hele euro's met ons drietjes (ex brandstof en maagvulling) de hele dag in het water plonzen en plezier hebben.
Zwemles vindt Jente helemaal niks. Ze heeft er de spreekwoordelijke schurft aan. Maar een dagje zwembad.... Dat lustte ze wel.
We zijn wel 100 keer van de wild waterbaan af geweest. Bonkend tegen wanden, en andere kinderen (En dit vooral omdat er een paar puistige, Duitse pubertjes het heel erg noodzakelijk vonden om toch tegen de stroom in omhoog te willen komen. En dan mij tegen komen die met mijn 90 kilo naar beneden gedonderd komt. Best wel kansloos, constateerde ik niet zonder enig genoegen). Een glijbaan waar je bij het einde bijna uit het bad gelanceerd werd. En een golfslagbad, dat niet elk half uur, maar elk uur zorgde voor bijna verdrinkingen omdat Jente zich dan wel erg ferm aan ons vast greep.
Uiteindelijk waren zowel Ilse als ik bijna helemaal verwaterd, maar Jente vermaakte zichzelf opperbest. En dan die ogen. Waar pure pret, gelukzaligheid uit spatte. Wat een plezier. En van dat complete geluk, dat intense plezier, word ik dan weer ongelooflijk blij. Kan ik dagen op teren.

We moeten weer normaal gaan doen, hoor ik veel mensen zeggen als het gaat om zaken die ver buiten hun belevingswereld liggen. Zaken als gender, milieu, enzovoort.
En ieder die er een andere mening over heeft, kan een sneer krijgen.
Zo ook het LAKS. Een commissie die opkomt voor leerlingen in het voortgezet onderwijs. Die had de euvele moet om iets te zeggen over hoe leerlingen aangesproken ZOUDEN KUNNEN worden. Ze zeiden niet dat het ene NIET MEER MAG, ze kwamen met een suggestie.
KNETTERGEK, zo braakte Geert Wilders. En dat op zich is niet iets verbazends, alles wat niet binnen het beperkte brein van Geertje Wilders past, is al snel knettergek. Kun je gevoeglijk negeren. Niet belangrijk, en door.
Maar vanwege de doodsbedreigingen die het LAKS erover ontving, gingen ze niet in op een uitnodiging om te komen praten over bepaalde zaken.
Dus het "normaal doen", staat blijkbaar voor sommige "normale" mensen gelijk aan het doen van doodsbedreigingen.
En dat vind ik niet KNETTERGEK, dat is KNETTERGEK.
Maar waar kennen we dat toch ook al weer van? Ohhh ja, ik weet het weer: ten tijde van de nazi's in Duitsland (en de veroverde gebieden) was je je leven ook niet zeker. En wat meer richting het heden: die volslagen krankzinnige Rus, meneer Poetin, stuurt je zomaar richting de goelag als je iets meldt dat hem niet welgevallig is, en in Noord Korea doet die andere gestoorde gek hetzelfde, met andere meningen.
Zou dat het soort maatschappij zijn waar die anti-woke griezels naar toe willen? Zou dat het normaal zijn, waar zij voor staan?
Ja. Zonder meer. Dat willen zij. Dat is hun "normaal".
Ik heb voor alle zekerheid een nuchter stukje zelfonderzoek gedaan, en nee; ik hoor niet tot de groep van "woke" mensen, noch tot de groep van de inclusiviteitsgoeroe's.
Dat is overigens niet louter zelfonderzoek, mijn echtgenote kan dit, indien gewenst, van harte bevestigen.
Veel zaken boeien me weinig. Liggen ook te ver buiten mijn belevingswereld, moet ik zeggen. En ja, ik maak er ook wel eens grapjes over. Maar om mensen die ergens iets over melden, of mee (willen) praten met de dood te bedreigen? Nee, dat gaat me te ver.
Ik hoor blijkbaar tot een groep mensen die walgt van die extreem bekrompen haat-mormels die alles wat zich buiten hun belevingswereld bevindt maar met de dood willen bedreigen als ware het complete Poetinnetjes of Kim-jong-illetjes. Wat een pleurisvolk.
Dat soort "normaal", waarin je je mening belangrijk maakt door het te larderen met doodsbedreigingen moest maar eens gauw afgelopen zijn, want het maakt de maatschappij geen mooiere plek, en doodsbedreigingen horen simpelweg niet "normaal" te zijn. Dan ben je gewoon af. Moet je maar niet meer mee willen doen met een beschaafd gesprek.
En nee, dit soort dingen zijn niet de schuld van het kabinet, Rutte, Kaag of iemand anders. Dit is gewoon de schuld van onderbuik-reutelend en doodsbang kutvolk die zelf verantwoordelijk zijn voor het uitbraken van hun hersenscheten.
Ik denk dat al die zogenaamde "normaal-menschen" maar heel gauw naar hun vriendje Poetin in Rusland moeten verhuizen. Dat werkt aan twee kanten voordelig. Poetin heeft weer een lekker blik met dienstplichtigen voor zijn oorlog in Oekraïne, en wij kunnen in Nederland weer een beetje veilig met elkaar discussieren over hoe het zou moeten kunnen gaan.

Dit geschreven hebbende, ga ik genieten van een weekendje vrij. Ik wens ieder een mooi en normaal weekend toe.