work-out

Mijn lichaam is na 30 jaar eens begonnen met fysiek werk. Dat komt omdat ik op de bus rij. Nou zou je zeggen: een beetje zitten en wat sturen. Maar dan ben je er nog niet. De stadslijnen is véél sturen, en zelfs met stuurbekrachtiging is veel sturen gewoon veel werken. Daarnaast komt een hele zooi aan informatie op je af, die je het liefst gisteren nog in je op moet hebben genomen. Zonegrenzen, in tegenstelling tot Amsterdam, noemt men in Apeldoorn het aantal strippen. Waardoor ik dus mijn correctie stickers al menig maal heb moeten aanspreken. Of je stempel goed staat, of je nu hier linksaf moest, of de volgende pas. Onee, ik moest helemaal niet links, ik moest rechts, want ik rij nu lijn 8. Maar nu is het---onee toch nog niet te laat. Waarmee de bus een waanzinnig soort dronkemans-slinger maakt, en ik het braaksel van misselijke reizigers naar boven hoor komen. Dan moet je opletten of je je tijd nog wel haalt, en daarmee dus ook of het verkeer voor je een beetje doorrijdt. Die idioot voor me, die remt, joost mag weten waarom. En de eenden die zonder enig benul van het gewicht van een bus, gewoon midden op de weg blijven staan kwaken. Toch maar remmen, en toeteren. Er zomaar overheen rijden, in een woonwijk, met aanpalende basisschool met buitenspelende kinderen, geeft niet alleen een enorme troep, maar ook onpeilbaar kinderleed.  Dan moet ik mijn routelijst bekijken, moest ik deze route nu wel of niet helemaal afmaken. Wisselgeld en kaarten controleren, staat de computer nog wel goed afgesteld? Ja, nu is het pauze. Onee, toch niet, ik moet deze rit wel afmaken, daarna mag ik in een klein busje naar de garage. Dat kleine busje is geen normaal klein busje, maar heeft de breedte van een volwassen bus, alleen veel korter, en je zit 40 centimeter naar het midden, dus oppassen met de stoepranden. En over stoepranden gesproken: je moet wel goed de halte aandoen, want oude mensen zien vaak niet zo goed, en kunnen keihard op hun plaat gaan. Schadefreude is 1 ding, maar je moet het niet opzoeken, dat is stijlloos. Dus toch die bus was dichter tegen de halte aanrijden. Waardoor je soms te dicht erop rijdt. Het rubber van de banden is daar weer niet blij mee, en soms klinkt er dan een plofje. Waardoor een lief meisje mij beschuldigde van een klapband.

Ok, de werkdag zit erop. Ik ga zo lekker boodschappen doen.

De parkeergarage ingereden, kwam ik tot de verbijsterende conclusie dat ik mijn portemonnee vergeten was. Godverde*&^($#)%KG$*(#)GK#@) en dat een paar keer. De telefoniste van Q-park is gewoon een enorme bitch. Ja het is mijn schuld dat ik mijn geld vergeet. Nee het is niet mijn schuld dat de balie van die parkeergarage niet bemand is. Dat mens begon te mekkeren dat ik dan maar moest lopen. Om al te krasse taal te vermijden, heb ik zonder verder te groeten opgehangen. 800 meter terug naar huis moeten lopen. Dat ging nog wel, ware het niet dat het halverwege begon te regenen. En niet kinderachtig. Alle droogte moest blijkbaar in 25 minuten worden bijgeregend. En allemaal in Ede. Niet dat ik veel keuze had. Want ik ken eenvoudig niet voldoende mensen om eventjes een belletje te plegen. En wildvreemde mensen om 1,50 vragen gaat mijn trots te boven. Toen ik weer thuis was, de eerste lading natgeregende kleding van mijn lijf gehaald. Toen wat droogs aangetrokken, en weer terug naar het centrum. 800 meter door de regen. Dit keer was ik zo clever om behalve een portemonnee, ook een paraplu mee te nemen. Dat bood enig soelaas, ware het niet dat ik zo vreselijk zweette, dat ik alsnog kleddernat werd. In ijltempo boodschappen doen, en niet heel subtiel de parkeergarage uitgescheurd.
De 1600 meter haal ik binnen het uur. De 2400 meter binnen 12 minuten, komt steeds dichterbij...