vrijdag 12 augustus 2011

Tolerantie...

Er is in Nederland altijd veel te doen over tolerantie. Tolerantie voor homo's, tolerantie voor andersdenkenden, tolerantie voor geloven, tolerantie voor alles wat anders is.
Dat is een mooi ding.
En toch. En toch. Enige tijd geleden hoorde ik op het nieuws dat de gemeente Groningen 3 of 4 ambtenaren gaat ontslaan, omdat ze weigeren homostellen te trouwen. Ok, goed, hun arbeidscontract loopt af, en het zal niet worden verlengd. Maar dat schiet natuurlijk wel een gat in dat zogenaamde tolerante Nederland. Of is het zo dat tolerantie maar naar één kant toe gaat, en dat de andere kant maar moet slikken? Wat is er zo speciaal aan homo's dat dat 'getolereerd' zou moeten worden? Als je als homo wil trouwen, zoek dan een ambtenaar uit, die geen gewetensbezwaren heeft, en get it over with. Dus, als ik een christelijke ambtenaar ben, moet ik vrezen voor het intolerante COC, want die gaan alles op alles zetten om mijn baantje de grond in te jagen. Terwijl ze het zelf schijnbaar nog steeds moeilijk hebben met het gebrek aan tolerantie jegens hun.

Een paar dagen geleden las ik op facebook een verhaal van iemand die een mep kreeg van een moslim. De aanleiding weet ik niet, maar de begeleidende tekst was: "je moet me niet irriteren, want ik doe de ramadan".
Dat is een lovenswaardig streven, maar als je daar moeite mee hebt, ga het alsjeblieft binnenshuis doen. Ik ben zeer tolerant jegens religie, maar als iemand zo humeurig gaat reageren op zijn zelf opgelegde hongerritueel, moet hij daar anderen niet mee lastig vallen. Of geldt dat soort tolerantie alleen maar naar de ramadan-vierder. En zelf kwam ik twee dagen geleden in aanvaring met een product van rondom de middellandse zee. Ik lette bij het afslaan eventjes niet op, en sneed bijna iemand de pas af. Hij toeterde, ik maakte een sorry-gebaar, en daarmee was voor mij de kous af. Gelukkig geen schade of gewonden. Iedereen kon ongehinderd zijn weg vervolgen. Dacht ik. De meneer in de audi dacht daar anders over, en maakte een nodeloze slinger over mijn weghelft. Stapte bij het stoplicht uit, om me toe te snauwen dat ik moest op passen, en geen grote bek moest hebben, want hij was bezig met, jawel, de ramadan.
Ik heb tegenover hem maar niet gezegd wat ik van zijn gebrek aan tolerantie vond. Maar blijkbaar moet hij wel de ruimte krijgen voor zijn dingen, maar als ik even wat ruimte nodig schijn te hebben, leidt dat tot dit soort taferelen. Ik neem aan dat dit soort dingen niet voor alle moslims opgaat, maar 2 van dit soort verhalen schieten gaten in tolerantie.

Dan was er laatst nog iets te doen over het meisje in een supermarkt reclame. Ik ben de keten vergeten, maar er komen 3 meisjes en 1 jongen in voor, en die prijzen gezamelijk de lage prijzen in hun supermarkt aan. Een van die meisjes is niet echt wat je zegt: mager. Dit meisje is wat ronder dan de gemiddelde 'afrika-look' die tegenwoordig wordt gepropageerd, en op sites als Fok!, en geenstijl, wordt het arme kind doodgewenst. En niet zomaar doodgewenst, maar op de meest gruwelijke manieren doodgewenst. Omdat ze niet voldoet aan het ongezonde modellen beeld van anno nu. Ik kan daar ergens best misselijk van worden. Van die stakerige, puistige kutpubertjes, die met hun lul in hun hand zitten te tikken dat zo'n meisje wel erg lelijk is. En wedden dat als je ze tegenkomt, dat ze zo laf zijn, dat ze met hun beugelbekkie vol tanden zitten te zweten, uit angst dat je 'BOE' naar ze roept? Hier schiet mijn tolerantie dan tekort. Ik kan geen respect hebben voor mensen die op die manier hun mening moeten ventileren. Lekker achter een anonieme naam, iemand helemaal kapotwensen. Maar wel anoniem, want stel je voor, je zou je eens moeten verantwoorden voor de flauwekul die je uitslaat. Als je wat te zeggen hebt: sta op! Kom er voor uit! Maar wel onder je eigen naam, en niet vanachter een anonieme proxy, met een onnozele nickname. Lafheid.

Ben ikzelf zo tolerant? In veel opzichten wel, maar in veel opzichten ook niet. Ik laat me alleen niet voorstaan op het feit dat ik zo tolerant ben, of niet. Tolerantie gaat namelijk vaak samen met een soort van schijnheiligheid, waar ik niks mee kan. Ik had gisteren een discussie met mijn meisje over het jaarlijkse homofeestje in amsterdam. Dit jaar gingen er voor het eerst militairen in uniform mee. Enerzijds vind ik dat mooi, dat dat kan. Anderzijds, vraag ik me af, of je dat als militair wel moet doen. Zeker als je officier bent. Je bent als militair in dienst van de staat. In het belang van de staat. Dus je moet een zekere vorm van neutraliteit bewaken. (Net zoals een gemeente ambtenaar geen hoofddoekje, keppeltje of andere geloofsuitingen zou moeten dragen). Bijvoorbeeld: ik mocht niet meedoen met de actiemars voor de cultuur (had ik om velerlei redenen ook niet gewild), want ik moest neutraal zijn. Ik vind dat je als militair, maar zeker als officier niks te zoeken hebt, in een menigte half naakte hossende mensen. Die op het randje van onzedelijkheid in het openbaar verblijven. Dat je als militair (en zeker als officier) homo bent, is je goed recht. Heb ik geen problemen mee. Maar als ik als soldaat zou moeten dienen onder iemand die daar tussen gaat paraderen, zou ik toch moeite hebben om dat van me af te zetten. Is dit schijnheilig van me? Ja, en nee. Ik heb al eerder geschreven dat ik dat hele homocarnaval maar onzin vind. Als mensen geaccepteerd willen worden, en een gelijke behandeling willen, moeten ze zich ook gelijk gedragen. En zich niet opgeklopt buiten alle proporties, een bijzondere rol aan willen meten.
Let wel: ik vind dat iedereen lekker moet doen, waar hij zich goed bij voelt. En de gay parade, is net als koninginnedag een volksfeest geworden. En de dubbelheid erin, ook bij mij zelf, vind ik soms wat lastig te verwoorden. Maar om nu te zeggen dat wij Nederlanders zo tolerant zijn... Ach, dat weet ik niet.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Bijzondere mensen, een observatie.

 Reizigers. Passagiers. Ze zijn er in alle soorten en maten. Het kleine kereltje van een jaar of 9, die de trap af kwam, zeulend met de veel...