Gelukkig Nieuwjaar!!!!!

Ik hou van 1 januari, want er ligt een nieuw, bijna blanco jaar voor je, waarin je allemaal verrassingen krijgt. Sommige dingen weet je al wel, maar sommige dingen zijn echt nieuw.
Het einde van dit jaar heeft me een aantal verrassingen opgeleverd waar ik nog een beetje van zit na te daveren.
-Een voorgenomen huwelijk. Hoe tof is dat.
-Een nieuwe club om les te geven. Overgenomen van een vriendje. Nieuwe impulsen. Nieuwe kinderen om met alle vrolijkheid te doordrenken met muziek en plezier.
-Het einde van mijn carriere als beroepschauffeur. (Hoewel... Carriere... Die anderhalve keer per 7 weken dat ik mocht rijden, tegen een betaling van omgerekend 3 euro netto per uur, is nauwelijks beroeps te noemen, laat staan een carriere).
-De ene deur is nog niet dicht, of de andere wordt met grote kracht opengesmeten: meteen nadat ik geen buschauffeur meer mocht zijn, werd ik benaderd met de vraag of ik een opleiding wil doen tot rijinstructeur. Vervoer en mensen vind ik fascinerend. Plus dat ik het met mijn muziek een prachtige combinatie vind. Begin van het komende jaar start ik ermee.
-Ik ben gevraagd of ik vast wil meespelen in een bestaand en professioneel koperensemble. Met allemaal leuke mensen, die op hoog niveau toffe concerten willen spelen.

Mijn aanstaande is een kruidje-roer-me-niet. Zo is inmiddels in 1 jaar tijd het hele huis wel 3 keer van indeling veranderd.
We begonnen met slapen op de grote slaapkamer. Toen moest het vanwege de ruimte, de zolder worden waar we gingen slapen. Maar dat bleek niet handig, dus moesten we terug naar beneden, naar de kleine slaapkamer. Maar dat was ook niet prettig genoeg, dus moesten we weer naar de grote slaapkamer. Daar waar we ons samenwonen ook begonnen, zeg maar.
Onze woonkamer is ook al diverse malen in verschillende gradaties van uiterlijk veranderd.
Nu staat de bank op een heel andere plaats.

Claus, onze brave, afstandelijke theemuts-kater, beziet deze veranderingen telkens met enig misnoegen. Colette, onze wat minder brave spring-in-het-veld poes ziet deze veranderingen wel zitten. De boekenkast is inmiddels hoog genoeg, en nu kan ze vanaf het plafond iedereen gadeslaan.

2013 was ook het jaar dat mijn moeder helemaal niet meer heeft meegemaakt. Raar idee. Helaas is opvoeding vaak besmettelijk, en dus heb ik weinig met het hele oud en nieuw gebeuren. De enige reden dat ik met oud en nieuw precies om 0:00 uur wakker ben, is dat het onnozel is te willen slapen terwijl Nederland de crisis bezegelt met het verstoken van 65 miljoen aan vuurwerk.
Deze oud en nieuw is wel de eerste oud en nieuw die ik mee ga maken in mijn eigen huis. Nooit eerder was dit in mijn volwassen leven het geval. Ik was bij vrienden, ik was in Limburg, ik was bij exen, ik stond op het podium, maar nooit daar waar ik me het fijnste voel: in aanwezigheid van mijn eigen bed.
Ik ga dus dit jaar voor het eerst meemaken hoe Claus en Colette op vuurwerk reageren. Zouden ze onder het toilet kruipen van angst? Of zouden ze de gordijnen aan repen trekken...

Ons menu voor vanavond is wel al bedacht:
Zelfgemaakte ravioli.
Met kip-tomaat-parmezaan vulling, met champion-knoflook-sherry vulling, en met spinazi-feta vulling.

Dat zou een mooi laatste avondmaal van 2013 zijn.

Ik wil alle lezers van mijn blog wederom bedanken voor het (mee)lez(v)en. Voor moeite van het reageren, en het voorhouden van spiegels. 
En voor allemaal een mooi 2014.
Dat we ons maar weer met volle teugen mogen verbazen en verblijden in de kleine en grote dingen des levens.