Mijn beschermengel.

Het is de lezer van mijn gedachten en avonturen misschien ontgaan: maar mijn beroep is muzikant. Ik speel trompet.
Een trompet zet je aan je mond. Je tuft er eens wat in, je ademt uit en je hebt geluid.
Roken doe je ook via je mond. Je zet de peuk tussen je lippen, en je zuigt de heerlijke tabakaroma's op. Heerlijk in de ochtend, bij het wakker worden.
Prettig om even alledag te ontlopen, en samen te klonteren met alle gezellige mensen: de rokers.
Ik wil niet impliceren dat niet-rokers ongezellig zijn, maar rokers lopen ten minste niet te mauwen over het roken.

Hoe dan ook.

Vanmorgen was ik met Noortje wandelen. Ik vind het heerlijk om in de ochtend een uurtje te wandelen met een hond die nauwelijks luistert naar haar naam, zelf meent te kunnen bepalen wanneer we waar naartoe gaan, en vind dat alle honden onderdanig moeten zijn aan haar, en en passant iedereen die in de weg loopt omver kegelt.
Als we mensen tegenkomen met honden, is er eigenlijk altijd wel tijd voor een praatje. Even snuffelen, even spelen en weer verder.

Zoals tijdens vele wandelingen, geniet ik dan van een sigaretje. Lekker kuieren met de hond en even roken.

Vanmorgen liep ik met Noortje een jochie tegemoet met een hond. En Noor wilde maar wat graag spelen.
Dat maakt ze op een heel onhandige manier kenbaar: ze gaat sluipen. De meeste andere honden, worden dan afwachtend, tot boos. Want die willen liever niet beslopen worden, en terecht.
Maar na die eerste awkward momenten, gaat het meestal gewoon goed, en snuffelen ze en wordt er gespeeld.
Zo ook in dit geval.
Er werd afgewacht door de andere hond, Noor kwam naderbij en alles ging goed.
Hoewel: twee aangelijnde honden die gaan spelen, leveren voor de baasjes nogal eens een knoopjes probleem op. Want die lijnen die gaan onherroepelijk in elkaar, en dat zorgt dan voor danspassen die in So You Think You Can Dance niet zouden misstaan.
Dus moest ik, met een peuk in mijn hand, een paar manoeuvres maken, die niet heel handig zijn, als je teveel in je handen hebt, dus ik stak mijn peuk maar even in mijn mond.

V E R K E E R D  O M!!!!!

In een fractie van een seconde merkte ik dat het mis was, en spoog onder luid gevloek de peuk op de grond. Twee honden en een jochie keken mij verbijsterd aan. Schuchter vroeg het mannetje of alles oke was.
Godzijdank was alles oke. Ik was net op tijd om kostbare brandwonden aan mijn lippen te voorkomen.
Was het bijna helemaal zo'n goede vrijdag niet.
Uiteraard wel as in mijn mond. De hele verdere wandeling heb ik lopen spauwen. Om die assmaak uit mijn bakkes te krijgen. Maar goddank waren mijn lippen in orde.

Mijn beschermengel zal vast hoofdschuddend naar me hebben zitten kijken. Om me toch maar weer, voor de zoveelste keer, te behoeden voor allemaal ellende.
Mijn beschermengel maakt overuren. Ik weet het zeker. Ik hoop dan ook dat hij/zij die overuren gewoon betaald krijgt, want vrije dagen zitten er niet in. Niet met mijn karakter, lompheid, mijn vrouw en een hond als Noor.

Om te trouwen, heb ik een leuke auto gekocht. Als trouwauto, maar ook om de rally mee te rijden.
Helaas staat die nu bij de garage, want er zijn wat probleempjes mee.
En dat komt slecht uit.
Ik hoop dat mijn beschermengel vandaag niet per ongeluk last heeft van een burn-out....