dinsdag 29 april 2014

Goede Tijden Slechte Tijden

Goede Tijden, Slechte Tijden.

Sinds jaar en dag op RTL4, men kan het wel en wee van het dorpje meerdijk volgen (niet te verwarren met het pittoreske Meerkerk).
Heel soms komt het langs tijdens het zappen. Op maandag komt namelijk the Blacklist na GTST. En dus wil ik wel eens wat vroeg bij RTL4 belanden.
Om steevast met gekrulde tenen te zitten kijken van plaatsvervangende schaamte. Ik ben geen acteur, maar wat men daar onder acteren lijkt te verstaan, zo zullen ze het op de theaterschool niet geleerd hebben.
Ik volg de verhaallijn niet, maar het einde doet mij vermoeden dat het al jaren geen Goede Tijden meer is geweest.
Wat mij echter tot grijnzen bracht: de mededeling aan het einde: GTST werd mede mogelijk gemaakt door Advil 400.
Zouden die acteurs zelf regelmatig last hebben van hoofdpijn, of is het meer dat men verwacht dat de kijker thuis na het zien van weer een uurtje ellende en rammelende acteurs een paar van die goudgele pilletjes achterover slaat.
Ik heb oprecht eens geprobeerd om een hele aflevering te volgen. Gewoon niet te doen.
Er loopt een homo rond. Dat kan. Maar deze knul maakt van het homoschap een karikatuur tot en met. Een belediging voor alle homo's op de aarde en omstreken.
Er loopt een surinamer rond die blijkbaar een boef is. En ook hier wordt een karikatuur van neer gezet waar je U tegen zegt. De slechtheid druipt er in dikke, slijmerige klodders vanaf. Als ik lid was van de bond van wetsovertreders (ja, die bestaat echt!) dan zou ik een klacht tegen hem indienen. Op die manier dienen boeven niet uitgebeeld te worden. Komt heel dicht bij smaad in de buurt.
(Misschien is dit ook wel een tip voor het COC, op deze manier moet je homoseksualiteit niet in de media hebben, denk ik).
De rest van de personages zal ik niet meer noemen. Nadat ik die twee gezien had, was ik wel weer klaar voor een jaar of tien.

Goede Tijden Slechte Tijden.
Ook voor wat vervoer betreft. Mijn BMW was de laatste goede auto die ik had. Toen kwam er een Nissan, en nu even autoloos, tot nader order.
Dus ik leende gisteren de bijna brommobiel van Ilse. Ik zeg bijna, want hij bromt (is een on-ge-turbo-de diesel) en is niet veel groter dan een brommobiel. Maar het ding haalt de 130 wel.
En is over het algemeen redelijk betrouwbaar.
Tot gisteren.
Tot op een kruispunt in Sliedrecht ging alles prima. En toen besloot de remvoering af te breken, en mijn achterwiel te blokkeren. Met geen mogelijkheid meer van zijn plaats te krijgen. Op een kruispunt. Dat is onhandig.
ANWB gebeld. Die zouden met een uurtje langskomen.
Een paar vriendelijke mensen boden hulp aan, maar zelfs duwend kregen we de kleine 900 kilo niet van zijn plek.
Een langskomende politieman van de forensische dienst, liet een paar uniformen komen, want de plek waar ik stond was zeg maar nogal gevaarlijk (en dit klopte want het ging een paar keer bijna goed mis, omdat langsrijdend verkeer niet goed oplette).
Uiteindelijk kwam er een politieauto langs.
De dienstdoende agente vroeg wat ik aan het doen was. Ik ging ervan uit dat ik op hun stond te wachten, maar helaas, zij waren het niet.
Uiteindelijk, na heel wat zwetende minuten kijken naar ongeduldig passerende voertuigen, kwam de wegenwacht. Die het euvel in no-time oploste. Dat wil zeggen: hij demonteerde de rem, zodat ik verder kon, en drukte me op het hart om zo snel mogelijk nieuwe remmen op de auto te zetten.

Statistisch gezien was ik denk ik aan de beurt. Maar ik heb besloten mijn beschermengel maar gewoon te ontslaan.

Vacature:
Beschermengel.
Moet stressbestendig zijn, geen 9-5 mentaliteit, betaling in dankbaarheid.
Reageren hoeft niet, gewoon zorgen dat mijn missers netjes gladgestreken worden.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Stoelen, mieren, oorlog en gekwek

Onze nieuwe stoelen zijn gearriveerd. Dat is een paar weken eerder dan de beloofde leveringsdatum, en daar kunnen heel wat grotere bedrijven...