Update :)

Heel af en toe nemen wij bij het Orkest van de Koninklijke Marechaussee (tafkaTkKMar, naamswijzigingen zijn er om door te voeren) nog wel eens een CeeDeetje op. Zo ook afgelopen week.
Hoestend en proestend nam ik donderdag plaats op mijn zetel voor 2 dagen, in het wonderschone Soesterberg.
Hoestend en proestend, want ik was nog niet helemaal genezen van de eerste verkoudheid, dus de afgelopen week lag ik weer in de lappenmand, tot dus donderdag.
Op een enkel misverstand na (ik dacht dat de dirigent had afgeslagen, dus ik haalde eens opluchtend mijn neus op. Niet heel handig, aangezien de dirigent NIET had afgeslagen, en mijn gesnurk dus ook luid en duidelijk op de band belandde) ging het eigenlijk best goed.  Met dank aan diverse invallers, een eervolle vermelding voor Martijn die mooi kan spelen, Thomas die dus wél es kan spelen en een hoornsectie die nog nooit zo mooi speelde, onder aanvoering van Lidia. De eerste dag was een redelijk mooie aangelegenheid.
De terugweg echter was een hel op de snelweg. Vanaf Utrecht naar mijn leslokaal in Sliedrecht, heb ik 2,5 uur over gedaan. Ik heb de 5e versnelling niet gebruikt, en de 4e ook maar incidenteel, en dat was waarschijnlijk een vergissing mijnerzijds. Wat een ellende. De KNMI voorziet wat sneeuwvlokken en meteen is het gaspedaal een gevaarlijke vijand van autorijdend Nederland.
Leverde overigens wel een indrukwekkend schouwspel op: de bliksem die insloeg in een windmolen. Die draaiende wieken werden daardoor even heel erg sinister verlicht, en de knipperende rode lampjes aan de top overleden ter plaatse.
De vrijdag stond in het teken van opnames afwerken, en door naar de schoonouders, want er was een verjaardag te vieren. Tijdens dit feestje gaf mijn lijf aan dat het nu echt tijd was voor een fikse pauze, en gisteren heb ik mijn tijd dan ook ruimhartig verdeeld tussen toilet, bed, bank en nog meer toilet. Ik zal de ranzige details besparen, maar het was beslist geen pretje. Na een goede nachtrust van meer dan 9 uur, voel ik me dus ook weer heerlijk verkwikt. Ready to rumble again...

De kraamzorg is langs geweest voor een intake gesprek. Uit dat gesprek kwam naar voren dat we maar liefst 7 klossen nodig hebben voor ons bed. 4 voor de hoeken, 1 voor in het midden, en 2 voor de nachtkastjes. Prima, kan geregeld worden.
Ook krijgen we 49 (ja, 49. Geen 50, geen 48 (makkelijk, want rond getal) maar 49 uren) kraamzorg.
Dit is te verdelen over 8 dagen. Dat betekent dat de kraamzorg elke dag 6,13 uur bij ons thuis is.
Let wel, ik vind het prachtig dat we kraamzorg krijgen. Maar die cijfers... Dat is toch serieus iets waar alleen een burocratische ambtenaar nog een harde plasser van krijgt. Wie verzint zoiets nu.
6,13 uur zorg verlenen aan dat gezin, en wee je gebeente, als je 6,15 uur nodig had...
En als het 6,10 uur was? Mag ik dan 3 minuten op de eigen bijdrage in mindering brengen?
Wat wel weer mooi is: de organisatie zorgt ervoor dat we een zorgverlener krijgen die niet allergisch is voor katten.

Claus en Colette zijn twee stiekemerds. Beiden zijn inmiddels de hort op geweest. Colette wist stiekem te ontsnappen toen ik op het balkon ging roken, en kwam tevoorschijn toen ik de tweede peuk van de dag opstak. Claus vertrok met de noorderzon toen ik de deur open deed voor de schoonmakers van de hal.
En Claus nam het er maar meteen goed van, de halve dag is hij in de buurt op onderzoek uit geweest. De slimme vent wist blijkbaar goed hoe de buurt in elkaar zat, want hij vertrok via de voordeur, en meldde zich braaf via het balkon aan de achterkant. Hij had honger.... Dus nu toch maar -zeer tegen mijn zin- een kattenluikje maken, zodat meneer en mevrouw Poes hun goddelijke gang maar gaan.
Een voordeel: men rijdt hier minder als gekken, en met meer consideratie voor kind en schokbreker dan in Tiel, dus kunnen ze ook redelijk veilig over straat.

Over schokbrekers gesproken:
De voordelen van een BMW boven een volvo zijn evident: meer ruimte (ik heb het over een dikke 5 serie, 6 cylinder, station), meer comfort, meer veiligheid. Vooral dat laatste is onontbeerlijk als ik straks de kleine mee moet nemen.
De nadelen zijn net zo evident: Iets hoger verbruik. En, wat meer is: er kleeft toch wel een bepaald negatief imago aan de door mij bezichtigde Bimmer: meestal zie je in dat soort auto's opgefokte bontkraagjes rondrijden, vaak geflankeerd door een hersenloos blondje, dat voor zich uit zit te staren, wachtend op het onvermijdelijk dodelijke ongeluk dat haar loverboy zal begaan. Dat plus het hoge bumperkleef-gehalte dat aan deze auto's zit.
Oja: nog een nadeel: mijn echtgenote vindt het oprecht een prima idee om de caravan achter haar saxootje te hangen, en dus elke vorm van extra veiligheid en comfort niet van belang.
Gelukkig laat ze me wel in mijn waarde, en lekker dromen over een bimmer, die er vast nog wel komen gaat. Het mag ook een grotere Citroen zijn. Alles wat de veiligheid vergroot voor het kleintje, is mij de investering wel waard...