Een weekendje weg.

Toen we trouwden, kregen we van mijn vriendjes/collega's van de kapel een mooi kado: een bongo. Een bongo is een bon, waarmee je in Nederland, Frankrijk, Belgie en Duitsland een weekendje kan verpozen in een B&B.
Door drukte en geboorte van ons kleine meisje, is die bon een beetje naar de achtergrond verschoven, maar uiteindelijk hebben we hem dit weekend dan toch eindelijk kunnen verzilveren.

We zijn naar de Opaalkust afgezakt. Dat is rondom Calais. Onze B&B zat een kilometer of 30 ten zuiden van Calais, en we zagen inderdaad wat donkergetinte mensen scharrelen op plekken langs de snelweg waar je normaal geen mensen zou verwachten. Een heel desolate, trieste indruk maakte dat.

De Opaalkust. Met plaatsen als Montruil sur Mer, Boulogne, Le Touquet (Paris-plage), Marquise, is er genoeg te doen.
Ook aan de kust was het heerlijk toeven in de natuur, die steeds meer haar gang mag gaan, daar waar vroeger de Duitsers er hun kanonnen tegen de geallieerden hadden gezet. Vers zoet water proeven, dat uit de rotsen komt stromen, ginnegappen om de grijze en de blanke neuzen, die op geheel natuurlijke wijzen de kustlijn sieren, en hopen dat de dekking van T-mobile ooit zo goed wordt als een Engelse provider, die het tot aan de Franse kust redt. Ik stond op het strand, en kreeg een sms met de tekst: welkom in Engeland.... Tja, dan sta je toch even raar te kijken.

Ik was al weer een tijdje aan het speuren naar niet al te dure, nieuwe, herfst-vaste schoenen. En in le Touquet (paris-plage, alwaar rijk Parijs een buitenhuis heeft, dus per definitie een dure stad) slaagde ik erin om ze te vinden. Alle plaatsen gezien, geen schoen kunnen passen of het was duur, maar juist in de duurste stad, zat er een outlet, alwaar ik voor de helft van het geld een paar nieuwe patta's kon scoren.
Boulogne, Montruil sur Mer waren leuke en mooie vestingstadjes, waar mooie wandelingen over de stadsmuren te maken waren. Genieten van oude huisjes, die geheel op Franse wijze, schots en scheef door elkaar heen stonden. En waar in een enkel geval een prachtige, zeer goed geconserveerde Citroen SM te bewonderen was. (Als je deze auto niet kent: ff googlen).
In Boulogne ook eventjes de gelegenheid genomen om naar een soort van dierentuin van oceanen te gaan. Heel indrukwekkend.

Wat betreft de B&B...
We kwamen rond 1300 uur aan, en het leek er heel sterk op dat de eigenaar onze reservering vergeten was. Hij schutterde wat in het rond, en leidde ons naar een wat verderaf gelegen huisje. So far so good. Het zag er schoon uit, en het sanitair was modern en op orde. (Hoewel... Met een vliegenhor als toiletdeur, voorzag ik al dat de mindere geuren heel snel naar de bovengelegen slaapvertrekken zouden opstijgen. Dit viel gelukkig mee. Je moet elkaar wel erg goed kennen om eens uitgebreid te gaan zitten poepen als er geen deur hangt, maar ach...).
Nadat we ons geinstalleerd hadden, gingen we al rap weer op reis, want erg veel te beleven, en erg gastvrij was het allemaal niet.
Bij thuiskomst wachtte ons een nogal morbide verrassing: we bleken onze gite met een kolonie vliegen te moeten delen. Zeker 30 van die zoembeesten hingen in de nok van ons hutje. En erg stil waren ze ook al niet.
De ingeseinde eigenaar kwam een bus insectenspray brengen, wenste ons een goedenacht, en verdween.
Tja... De tarieven bekijkende op zijn site, vind ik dat ik voor 135 euro toch wel had mogen verwachten dat hij een betere oplossing aan zou dragen dan dit. Het spul stonk, doodde de vliegen (die om en op het bed neervielen) en daarmee was ons probleem wel opgelost.
Er was alleen geen enkele mogelijkheid om al die lijken te verwijderen.
De volgende dag (zaterdag) waren we 10 uur lang weg. De omgeving bekijken, te genieten van de werkelijk waar, prachtige omgeving. De Opaalkust is op 3 uur rijden een heerlijke regio om te vertoeven, maar dat schreef ik boven al. Toen we weer terug kwamen, bleek dat de eigenaar het niet heel nodig vond om poolshoogte te nemen. Of zelfs maar die vliegenlijken op te ruimen. Ze lagen er nog net zo als toen ze uit de lucht vielen. Dus Alex Factory, is voor ons geen aanrader.

De directe omgeving van dit B&B is wel heel mooi. En als je niet bang bent voor tweebaans weggetjes die even smal zijn als een fietspad in Nederland en even onoverzichtelijk als een nachtwandeling met een zonnebril op, is het heel avontuurlijk om daar te rijden tijdens de oogsttijd. Spannend ook omdat het op dit soort weggetjes dus toegestaan is om 90 te rijden, en sommige Fransen dit dus ook daadwerkelijk doen. (Of zouden willen doen, ware het niet dat ik voor ze reed).

Uiteraard moest er ook wat geld uitgegeven worden aan souvenirs, en ettelijke kilo's kaas, waarvan ik vermoed dat de smaak overheerlijk zal zijn, maar die mijn auto inmiddels onverkoopbaar hebben gemaakt door de meur die ze achterlieten. Een herinnering aan eerdere kaasschotels na afloop van een concert dient zich onmiddelijk aan.

Op de terugweg, na een tankbeurt, werd ik door een beschaafde jonge meid en man aangesproken. Of ik lifters mee wilde nemen naar het noorden. Normaal zou ik nee zeggen, maar dit stel zag er onschuldig uit, en ik vond dat Ilse ook een stem in het kapittel moest hebben. Die zei ja, maar.... Onze auto meurt naar heerlijke kaas. Dat vond het jonge stel studenten niet heel erg, dus vanaf Belgie met zijn vieren in de auto gezellig zitten keuvelen.

Ik wil bij dezen mijn collegae die dit aanboden heel erg bedanken. Het was een hilarisch topweekend. Want ondanks de wat rare B&B hebben we echt genoten.

Ook mijn schoonouders, die ons wurmpje een weekendje in huis hadden (en en passant nog even tegen-demonstreerden tegen Wilders en daarmee zelfs het landelijke nieuws haalden) verdienen mijn dankbaarheid.

Ik kan er weer even tegen.