Kerstzaken.

Het is weer de tijd voor allemaal kerstgerelateerde zaken.
Zaken zoals kerstconcerten, kerstmaaltijden, kerstbomen, kerstpakketten en andersoortige kerstaangelegenheden.
Heel erg veel met kerst heb ik niet, en had ik niet. Ik genoot altijd het meest van de lekkernijen.

Een paar dagen (noem het een week) na het inmiddels verguisde sinterklaasfeest (kom op zeurpieten, laat Zwarte Piet met rust) kocht ik bij 's lands grootste grutter een kerstboom. Het ding is echt maar een centimeter of 25 hoog. Jawel: centimeter. De witgekwastte rieten mand eronder is ook nog een goeie 20 centimeter hoog, en dat is alleen maar om het petieterig boompje nog wat sjeu mee te geven.
Lekker makkelijk, dacht ik. Want heel veel plaats voor een boom hebben we niet (want erg bereid om die in de box van Jente te zetten, waren we niet, om praktische en theoretische redenen), maar dit exemplaartje kan zo op de kast.
Versierd met een strookje ledlampjes waaraan heel kunstig wat pluizige witte balletjes zijn geknoopt. En een ster naast de piek.
Hoe jammer is het dat de batterij die de ledlampjes aanstuurt, het met 2 dagen al begaf. Er komt nog wel een heeeeeel klein beetje licht vanaf, maar dat is te weinig om echt van sfeer te spreken.
Hoe dan ook: Ilse was er toch wel blij mee, en dat stemde mij blij. Dus vol trots staat ons kleine, dappere boompje hier heel erg kerstig te wezen. Een minuscuul klein stalletje staat eronder, die komt nog uit de kerstrequisiten van Ilse.

Kerstpakketten.
Een paar maanden terug kregen we van een blije organisatie een cadeaubon. Als extraatje voor ons mooie spelen. En van de baas kregen we een VVV-bon, als kerstpakket.
Verder geef ik geen les bij verenigingen die heel veel zien in een kerstpakket. Aan de andere kant: mijn leerlingen pakten dit jaar over het algemeen groots uit toen ik verkondigde dat Jente geboren was, dus mijn leerlingen hebben dat meer dan goed gemaakt. Mijn cadeaubonnen heb ik vandaag verzilverd voor een Dremel. Wereld: sidder en beef. Marnix met zijn 2 linkerhanden gaat kleine klussen klaren. Wat precies weet ik nog niet, de mogelijkheden van die dingen zijn nagenoeg eindeloos, dus daar kan ik echt wel een paar jaar mee voort.
Wat ik overigens nogal zot vind: het garantiebewijs van zo'n ding is het bonnetje. Maar de kluswinkel in kwestie print het bonnetje standaard uit op zo'n vetvrij dun vodje, en in mijn geval met te weinig inkt. Dus toog ik opgewekt naar de klantenservice, of ze even voor mij een nieuwe en betere bon konden uitprinten voor het geval ik garantie nodig zou hebben. (Dit in de veronderstelling dat ik daarvoor bij de klantenservice moest wezen).
Nou..... Dat was te makkelijk gedacht. Het probleem dat ik noemde, was bekend. (DOE ER DAN WAT AAN!) Maar er wat aan doen, nee, ik moest toch niet denken dat ik een andere bon meekreeg. (Klantenservice? Huh? Waar? Hier? Nee hoor!) Ik moest thuis maar een kopietje maken, en het originele bonnetje erbij doen.
Juist. Nou...
Maar toch: zo blij als een kind ging ik met mijn nieuwe gereedschap naar huis. Dank lieve luitenant-generaal!

Kerstconcerten. Daarvan heb ik er dit jaar maar 3. Vind ik op zich niet zo heel erg, want al met al was het behoorlijk druk.
Het eerste kerstconcert was een samenraapsel van de Weihnachts en Magnificat van Bach. Mooi op piccolo hompen. Omdat het zo is dat je bij dergelijke concerten ongeveer 4/5 deel van je tijd rust hebt en dus 1/5 deel speelt, maar niet achter elkaar, maar verdeeld over de hele avond. Dus tussen het spelen door, zit je nogal eens wat te niksen.
En van dat niksen, wordt je trompet koud. En van koud worden, wordt het laag.
Gelukkig: de concertmeester laat voor onze inzet nog even afstemmen. Hobo speelt, ik speel en hoor dat ik meters te laag ben. Om mij heen begonnen nogal wat mensen te lachen. Want blijkbaar was ik niet de enige die door had dat ik meters te laag was. Waarom dat nu zo komisch was, ontgaat me ten ene malen, maar ik ben blij dat ik de avond een extra vleugje vrolijkheid kon geven. Uiteindelijk werd het zoals gebruikelijk met deze sectie weer een bijzonder prettige en goed geslaagde aangelegenheid.
Het tweede kerstconcert was gisteren, in mooi Buren. Elk jaar weer een terugkerend feestje van mensen die in en uit wandelen, gluhwein wegslempen en weer verder gaan, en tijdens dat slempen luisteren ze dan naar ons. Als nieuwigheidje hebben we dit jaar een drumstel aan ons kwintet toegevoegd. Maarten die met allemaal potten en deksels ons optreden toch wat dynamischer en aantrekkelijker maakt. En dat met wat nieuwe stukjes hadden we een leuke show. De directeur van het museum waar we spelen, is nieuw en weet nog niet zo goed hoe hij het allemaal moet inschatten. Wij ook niet, trouwens, want telkens als wij even een pauze nodig hadden, kwamen er verse luisteraars in groten getale binnen. Maar ja, een setje koperblaas-lippen, moet af en toe gewoon even wat water/koffie/fris weghaggelen, want anders loop je vast. Voor volgend jaar maar weer wat nieuwe arrangementen voor de kerst zoeken/laten maken.

Nog 2 dagen lesgeven, 1 kerstconcertje en dan is het vakantie. Dan ga ik hele dagen van Jente en Ilse genieten.