Bremen.

Musikschau der Nationen. Het klinkt minder sympathiek dan het is (maar dat heb ik wel meer met het Duits. Het klinkt vaak zo Pruisisch, zo gezwollen. Denk maar aan het woordje tank, dat in het Duits 'panzerkampfwagen' is).
Want het is eigenlijk best wel een hele sympathieke organisatie. De muzikaal leider is een gepensioneerde fregattenkapitän (ook dit klinkt weer minder vriendelijk dan het Nederlandse 'luitenant-kolonel') die vooral heel vriendelijk overkomt, het Duitse leger stuurt zijn beste koks naar de Arena in Bremen (wat resulteert in over het algemeen heel erg lekker voedsel) het hotel was prima in orde (wellicht met uitzondering van het feit dat het bar personeel niet echt gerekend had op een roedel Nederlanders die toch echt wel een biertje lusten en soms ook wel twee). De collega's van de diverse orkesten uit het buitenland waren over het algemeen best leuk, en zo leuk zelfs dat een van de trompettisten van het Heeresmusikkorps uit Hannover gewoon gezellig kwam meespelen, toen wij bij onze CD-stand wat leuke liedjes gingen toeteren.

We hebben een paar hele mooie shows weten weg te geven, (uitgezonderd die keer dat collega R. niet wegliep, en ik dus, omdat ik een volgzame sufferd ben, ook niet, wij dus 4 maten te laat weg liepen en daarmee de hele linkerkant van de opstelling in de problemen brachten. Collega J, vertelde dat hij nog nooit tijdens de show met enorme passen heeft moeten rennen om op tijd bij zijn volgende positie te komen).
En tijdens de "farewell" party, een afscheidsfeest voor alle deelnemers, hebben wij met een delegatie van partyband "Hopp?! een om heel veel redenen weergaloos feestje gegeven.
Elk deelnemend orkest zou tijdens dit feestje wat doen, en wij waren de "afgevaardigden" voor Nederland. We hebben de mensen daar laten horen wat een goed feestje is, wat goede feestmuziek is, en wat nu precies een mannelijk (en een functioneel) forte is. Oftewel: muzikaal totaal onverantwoord, maar het publiek ging volledig uit zijn dak, en daags na afloop vlogen de complimenten ons om de oren. Wat was dat gaaf. Gelukkig zijn niet alle opnames door het volume totaal overspraakt geworden.
Ergens wel lullig, want de doedelzak-band die na ons hun kunstje mochten vertonen, ter vermaak, vielen nogal in het niet. Eigenlijk. Kwam wat zielig over, zeg maar.
Temeer daar doedelzak spelers en sich niet eens onaardige lui zijn, maar ze hebben een vreemde voorliefde om te pas, maar vooral ook te onpas die dingen aan te slingeren, en "muziek te maken".
Die dingen kunnen niet zacht, het is aan of uit. En telkens als je even rustig wilde zitten, begon er wel weer een te spelen. Dit leidde tot nogal wat geirriteerd boe-geroep en geschreeuw, maar inmiddels hebben die lui denk ik een dikkere huid dan twee olifanten, dus erg veel trokken ze zich van ons ongenoegen niet aan.

Als rechtgeaard trompettist (en trombonist, denk ik) kun je niet naar Bremen gaan, zonder een bezoek te brengen aan de Thein-broers.
Vroeger een tweemans-zaak, gerund door niemand minder dan de Thein-broers, inmiddels volslagen uit hun jasje gegroeid en naar een industrieterrein verhuisd omdat ze daar voor minder kosten grotere ruimte hebben.
We werden er door een jonge griet ontvangen, die ons vertelde dat ze meesterbouwer in opleiding was, en die gaf ons een hele toer door de werkplaats. Van bekers maken, leadpipes trekken totpolijsten. En dit laatste schijnt het belangrijkste te zijn dat ze doen. Want het moet glad, schoon en SCHOON zijn.
Uiteraard kregen we alle ruimte om hun nieuwste en minder nieuwe creaties te bespelen, en dat was toch wel heel gaaf.
Ze bouwen daar toch wel hele prima toeters, en de vanzelfsprekendheid waarmee ze ons een kijkje in de keuken gaven, ben ik niet vaak tegen gekomen.

Het was een gezellig weekend, en over een paar maanden gaan we naar Oslo om dat daar nog eens dunnetjes over te doen.


Over twee weken ga ik samen met collega's naar Adams toe. Een Nederlandse bouwer, die m.i. toch ook wel heel mooie dingen kan doen met een paar platen messing.
Het doel is om signaal trompetten te gaan proberen.
Een jaar geleden zei ik tegen mijn kapitein dat het wel heel erg veel cachet zou geven om de ere signalen (taptoe, lastpost en dergelijke) niet meer op trompet, maar op signaal trompet te spelen.
Een signaal trompet heeft een andere klank, waarvan ik hoop dat het een meerwaarde kan hebben, tijdens het spelen van ere signalen.
En misschien krijg ik daar ook wel een kijkje in de keuken.