Over (mijn) vrouwen.

Ik ben getrouwd met een vrouw die op zijn zachtst gezegd niet de meest subtiele mens ter wereld is.
Dat wil zeggen: verbaal, schriftelijk en qua karakter is ze dat zeker wel. Een van de liefste vrouwen die ik ken, die alles wat ze zegt met liefde voor medemens zo vriendelijk mogelijk doet. Maar qua motoriek gaat het allemaal wat minder soepeltjes.
Geheel een tegenpool van mij dus, want waar ik qua motoriek mezelf zeer behoorlijk staande weet te houden in het leven, ben ik verbaal/schriftelijk en qua karakter veel minder subtiel.
Ik zou kunnen berekenen wat de kosten zouden zijn van onze respectievelijke gebreken aan subtiliteit, maar ik verkies het om te denken dat haar vorm van lompheid kostbaarder is dan de mijne.
Zelfs die keer dat ik haar met een zak aardappelen tegen haar hoofd mepte, was het niet mijn schuld.
Maar goed.
Een paar maanden geleden, hoorde ik een hartgrondig gevloek uit het toilet komen. Ze had haar geliefde Iphone in de pot laten vallen.
Ik geloof dat dat veel mensen overkomt, maar dat het Ilse zou overkomen, is niet echt geheel tegen alle verwachtingen in.
Okee, kan gebeuren. Aangezien de verzekering zoiets niet dekt, tenzij je je bijverzekerd om dan op het moment supreme tot de ontdekking te komen dat dat soort stunts toch écht van dekking zijn uitgesloten, hebben we ooit besloten dat we niet heel erg zitten te wachten om onze maandelijkse premie ten gunste van de verzekeraar en ten koste van ons op te hogen.
Gevalletje jammer dus.
Meteen naar de stad om "for the time being" maar even de allergoedkoopste smartphone te halen. Er moet natuurlijk in de tussentijd wel getwitterd, gefeestimed, gefeesboekt, gemaild, ge-ept, en gedingest worden.
Een paar dagen later bleek dat ook niet zo'n succes. Eenmaal gewend aan het gebruiksgemak van het fruitige telefoontje, bleek het toch erg lastig om te wennen aan wat anders. Wat minder snel, wat minder geheugen, wat minder mooi beeldscherm en een slechtere camera.
Weg ermee. Het spaarvarken werd stuk geslagen, want er moest een nieuwe Iphone 5 komen.
En roefffff daar ging ze weer naar de stad.
Verguld, blij en compleet platzak kwam ze terug om net zo snel haar nieuwe Iphone te installeren.

Fast-Forward naar het heden, zo ongeveer.

Jente wordt steeds kundiger, ja zelfs gehaaid, in het vinden, pakken, bedienen en spelen met mama's Iphone. Ikzelf ben er erg op gebrand dat ze die van mij niet pakt. Ilse ook, maar Ilse is Ilse, en nét wat minder gehaaid als een Jente die haar zinnetjes ergens op heeft gezet. En dat gaat niet bijzonder subtiel (van wie zou ze dat toch hebben). Dit getuige ook het feit dat de door mij zo duur betaalde Ipad inmiddels geen ongeschonden beeldscherm en hoes meer heeft.
Dat wil ik dus met mijn Iphone niet. Ilse ook niet, maar ja.
En niet alleen Jente is een dodelijk risico voor Iphones, Ilse zelf zie ik ook nog wel eens stunten met dat ding. De keren dat ik die telefoon tegen de vlakte heb zien gaan, kan ik inmiddels niet meer op de vingers van 2 handen tellen, zelfs aan tenen kom ik te kort. Dan krijg ik rillingen.
Ik roep dan voor de vorm nog even dat ze op moet passen, maar ja.
Afgelopen weekend was mijn Ilsje jarig. Dus ik begon al redelijk vroeg met het bij elkaar zoeken van wat presentjes. Op haar lijstje stonden diverse dingen, maar ik miste nog een beetje de verrassing.
Tot ik haar telefoon weer eens tegen de vlakte zag gaan.
Toen bedacht ik me dat het best wel eens een goed idee zou kunnen zijn om haar een hoesje van schokbeton te geven. Een hoesje van een paar centimeter dik. Die haar telefoon zelfs zou redden als die een reis door het riool zou moeten beginnen.
Die gedachte vatte post, en liet niet meer los.
Dus overal zoeken naar het in mijn ogen geschikte hoesje. En nergens te krijgen. Alle 06-lulijzer-winkels gehad. En alle veelbelovende hoesjes tussen de roze-met-diamanten-kitsch-hoesjes bekeken.
Maar niks.
Tot ik bij beversport kwam. Een outdoor-adventure winkel. Gezien het feit dat Ilse niet zo vaak outdoor komt (in elk geval niet zoals Beversport het bedoelt) maar haar telefoon wél continu in dat soort gevaarlijke omstandigheden brengt, was dat mijn laatste hoop.
En jawel!!! Ze hadden hem. Helemaal blij liet ik de winkelmeneer het door mij zo begeerde hoesje thuis afleveren, want ze hadden hem niet op voorraad.
Om dus op haar verjaardag er achter te komen dat ik veeeeeel te snel ben geweest. In mijn absurde blijdschap bestelde ik namelijk het hoesje voor de Iphone 6 en niet de 5.
Is dat iemand dood maken met een blije mus.

Er wordt ongelooflijk veel gemekkerd over geenstijl en dumpert. Ik heb mij daar in het verleden ook wel schuldig aan gemaakt, geloof ik.
Ik vind het journaille dat daar werkt van een ongelooflijk laag allooi. En de reacties van het volk dat er komt, is zo mogelijk nóg droeviger.
Maar dat is mijn mening, en in het grote geheel van het leven, is de mening van één mens nu eenmaal niet zo heel erg doorslaggevend.
Maar nu zijn er diverse (al dan niet politiek werkzame) mensen (vrouwen, veelal want geenstijl staat niet bepaald bekend om hun subtiliteit jegens vrouwen) die bepalen dat geenstijl maar geen inkomsten moet hebben uit advertenties.
En de wereld is te klein. Geenstijl begint meteen te janken over persvrijheid (huh??? Persvrijheid? Die komt toch in het gedrang als er daadwerkelijk journalistiek plaatsvindt, hetgeen bij geenstijl toch echt niet aan de hand is) en op de man (nou ja, in dit geval vrouw, want het zijn voornamelijk bekende(re) vrouwen die het gewauwel van die lui zat zijn) spelen.
Allerlei bedrijven en de overheid trekken hun advertenties terug van geenstijl en dumpert.
Want er hoort geen geld verdient te worden door sites die haat, belediging, intimidatie en seksisme een podium bieden.
Ik snap de redenering erachter. Maar ik vind het ook schromelijk overtrokken allemaal. Het is namelijk heel simpel: kijk er niet naar, en geenstijl en dumpert verliezen ook inkomsten uit reclame. Kijk er niet naar en je ergert je niet. Kijk er niet naar en het sterft vanzelf wel uit. Vroeger zei men dat al als er geklaagd werd over wat er op tv kwam:" Er zit een uit-knop op dat ding".  Of:"je kunt wegzappen".
Geef het gewoon geen aandacht.
Want hoezeer de mensen achter geenstijl en dumpert ook aan het janken zijn over persvrijheid: ze varen hier wel bij. Alle aandacht die ze nu krijgen, is ook aandacht. En genereert extra bezoeken.
Persoonlijk heb ik op geenstijl niks te zoeken, maar de filmpjes van dumpert zijn soms echt te komisch. Onder het motto: geen beter vermaak dan leedvermaak, kan ik mezelf best wel even vermaken met de soms bizarre en tot mislukken gedoemde stunts die mensen al dan niet vrijwillig uithalen. En je moet het ze nageven: die filmpjes worden vaak voorzien van gortdroge en komische titels.
En het is dan gewoon zaak om de vele droevige en hatelijke reacties niet te lezen. Dat kan namelijk. Om die reacties te lezen, moet je een ander knopje aanklikken. Bovendien: 99,99% van die reacties is toch al nauwelijks leesbaar door het gebrek aan taalvaardigheid van de "reaguurder". Dus waarom zou je de moeite nemen.
Geenstijl en dumpert is net als Geert Wilders: als het je niet aanstaat, gewoon negeren. Lekker laten wauwelen. Focus je op iets anders. Er is namelijk zoveel leuks in het leven, dat als je je concentreert op het zure, je het risico loopt te veranderen in een zure appel.

De vakantie zit er op, en ik ga me opmaken voor een weekje lesgeven, concertjes spelen, nog een verlaat signaal taptoe en meer van dat.