Vakantie? Uhuh...

Stel je hebt een vrolijke, ontdekkende dochter van 2,5 jaar oud.
Dat gegeven alleen is al voldoende voor veel mensen om voortijdig grijze haren te krijgen. Maar goed, hele volksstammen gingen je voor, dus hop, niet klagen.
Maar stel je voor: je combineert dat feit, met het feit dat het terras in de achtertuin toch wel een beetje wat werk nodig heeft, en dat er voor dat werk toch wel wat attributen nodig zijn, zoals een bats, een spade, een hamer en meer van zulks.
Dan heb je een logistieke uitdaging.
Want net als je met je spade een flinke hap grond uit je tuin wil scheppen, staat je dochter in de scheprichting, en je spade schiet los en zwiept met welhaast dodelijke precisie 3 millimeter over je dochters hoofd.
En net als je met een ferme mep van de grote rubber hamer een tegel op zijn plek wil rossen, wil je dochter "ook doen" en in een split-second moet je die zware rubberhamer van richting doen veranderen om te voorkomen dat je het handje van je dochter tot pap mept.
En dochterlief is van die nipt voorkomen rampen écht niet onder de indruk of zelfs maar geschrokken. Wel is ze onder de indruk van het feit dat u (wél geschrokken) binnensmonds behoorlijk wat aan het foeteren bent.
U snapt nu waarschijnlijk wat beter waarom mijn vreselijke hekel aan alles wat ook maar een beetje met de tuin te maken heeft, niet minder is geworden in de afgelopen jaren.
Het mooiste aan deze klus was nog wel die ploppende geluidjes van kapot kokende mieren-poppen, waar ik de soldeerbrander opzette. Ik heb heus geen bezwaar tegen wat levende beesten in de tuin, maar alles met mate, en meerdere mierennesten vind ik niet met mate, dus ik heb er een stuk of drie in de fik gezet.
Jente ging vandaag naar het kinderdagverblijf, en die tijd heb ik gebruikt om heel erg snel even alles te doen wat we noodzakelijk achten om het volgende verjaardagskado van Jente te kunnen herbergen.
Paadje iets aangepast, onkruid eruit getrokken (sommige wortels nog dikker dan mijn grote teen), terrasje iets verplaatst, grond, gras en zand iets verplaatst en het ligt er (slordig) maar iets gemakkelijker bij.
Niet helemaal goed ge-tegel-d, getuige het feit dat ons kleine boefje bij stap één al struikelde over een opstaand tegeltje en op haar snoetje pletterde.

Van verven is het nog niet gekomen. Dit is een klus die ik (los van het feit dat ik een enorm lange ladder nodig heb om bij de kozijnen boven te komen) wel goed zelf kan en leuk vind.
Het is simpelweg nog niet lang genoeg droog geweest om met goed fatsoen wat liter verf tegen het hout te kledderen.
En we vonden op 1 dag 3 dooie en 3 bijna dooie wespen in Jente haar kamertje. (Waarvan er één in slaagde om ondanks zijn stervensproces, Ilse nog eens even lekker venijnig te steken).
Dat zijn er 6.
Vonden we toch wat veel, voor één kinderkamer. En ook naar onze mening wat te toevallig. Want verder geen wesp gezien in heel het huis.
Het verdelgingsbedrijf (waarvoor hulde, want ze hadden echt wel kennis in huis) doorliep met mij eerst een telefonisch intake gesprek. En samen kwamen we tot de conclusie dat het wel heel raar was dat er verder om en in het huis geen sprake was van wespen activiteit. Alleen dus een paar dooie en stervende wespen. Meer niet.
Maar goed, deze dame vond het toch wat alarmerend, en zij zou een paar kranige kerels sturen, die ons verder zouden helpen.
En kranige kerels waren het.
Een van de twee pakte gewoon zo'n stervend beest op, liet het op zijn hand rondlopen, en sprak (bijna verdrietig):"Deze is stervende. Totaal verzwakt".
Jaja, de tranen van gevoel, biggelen langs mijn smoel. Maar hoe nu verder.
Ze hebben goed onderzoek gedaan, maar konden geen aanwijzingen vinden dat er een wespennest zou zitten.
Wel werd ik erop gewezen dat er nogal wat naden waren in Jente's kamer, en voor de zekerheid werd me gezegd dat ik die naden maar even dicht moest kitten.
Dus ik heb 2 bussen kit leeggespoten, en verrek: geen wesp meer gevonden.
Blijkbaar toch ergens een nest met stervende wespen gehad, die nu nergens meer heen kunnen en dus allemaal ergens in een spouw dood liggen te gaan.
Dikke prima. Ik heb geen morele bezwaren tegen wespen in het algemeen. Maar in het bijzonder in Jente's kamer heb ik dat wél, en aangezien die beesten niet echt interesse in of mogelijkheid tot overleg hebben, moeten ze maar gewoon dood. Liever 300 dode wespen dan 1 Jente die niet begrijpt wat haar overkomt, en brullend van de pijn niet meer op haar kamertje durft te slapen.
Sorry Marianne Thieme, je bent een lieve meid, maar als je wil dat ik mier en wesp op een diervriendelijker wijze uit huis en tuin verwijder: maak het geld voor dergelijke stunts maar even over op mijn bankrekening.


We gaan toch nog op vakantie. Een klein weekje met de caravan naar Drenthe. De vrouw had iets leuks gevonden.
We gaan dus met ons drieen, en op zich is dat heel erg leuk en tof en zo. Maar alle voorgaande keren waren we met meer. Dus was er altijd wel iemand die Jente even afleidde, zodat Ilse en ik (in alle rust en harmonie) de voortent konden opzetten.
Nu zijn we dus maar met ons tweeen dus dik kans dat ik onder de nog niet helemaal opgezette voortent op mijn smoel val, omdat Ilse ineens wegrent om Jente ervan te weerhouden de snoeppot uit de voortent van de buren leeg te vreten.
Dik kans dat Ilse een voortent-stok tegen haar hersens krijgt omdat ik moet voorkomen dat Jente zichzelf in het zwembad stort, met kleren en al.
Dik kans dat we die avond gewoon nog steeds niet klaar zijn met het opzetten van die vermaledijde voortent, en dat we allebei totaal doorweekt zijn van het zweet, terwijl Jente lekker in haar bedje ligt.
Maar omdat dat zo is, kunnen we die voortent alsnog niet opzetten omdat Jente dan weer wakker wordt, en ze slaapt net.
Ik ben helemaal geen doemdenker, maar dit is toch wel een puntje van spanning voor me.
Maar goed, misschien gaat het ook allemaal wel goed.
We hebben voldoende scheerlijn mee, dus we kunnen haar gewoon ook (onderweg) even aan een boom binden.

Nog twee weekjes vakantie en dan begint het seizoen weer. Wie weet wat ik allemaal weer meemaak.
Gaat vast wel goedkomen. Vandaag voor het eerst sinds de vakantie weer even gespeeld, en het ging niet heel erg slecht. Dat gaat best goedkomen.

Denk ik.