Hoeren en hoesten.

Kech... Een hoer.
Volgens rapper Boef (je verwácht t niet natuurlijk, als je jezelf heel "gangstahhhhhhh" boef noemt) ben je als vrouw een hoer, als je hem 's avonds uit de brand helpt. Volgende keer dat hij met zijn auto langs de kant van de weg staat, bel je een homofiele, sadistische serieverkrachter om even door te geven dat er een zielig rappertje naast de weg staat, die dringend hulp nodig heeft.
Kech... Ik zou niet weten hoe je het uit moet spreken. En ik wil het ook niet weten. Van die half koeterwaalse straattaal, daar voel ik mezelf veel te goed voor.
Maar mijn door veelvuldig hoesten en grieperigheid geteisterde brein begint hierover te malen.

Het concert is afgelopen. Het ging goed, en mijnheer Ricardo Chailly, die inmiddels gewend is aan fantastische musici, uitverkochte zalen en staande ovaties, legt langzaam zijn stokje neer.
De spanning na deze waanzinnige uitvoering is zó groot, dat het publiek nog even verbijsterd stil is.
Ricardo draait zich om, en brult door de zaal, naar de twee gesoigneerde dames: "zeg, hoeren, wat doen jullie hier, zo laat nog. En straks zeker nog over straat. Dan ben je toch gewoon een hoer?"
En verder komt hij niet, want het publiek, dat het maar voor de helft meekreeg, begint donderend te applaudisseren.

Het is bij veruit de meeste muziekstijlen niet echt "bon-ton" om je (potentiele) publiek uit te maken voor hoer. In het hoofd van rapper Boef wel.
Natuurlijk weet iedereen dat rap van dit niveau nu eenmaal niet echt iets met muziek te maken heeft, en hij het dus van alle debiele publiciteit moet hebben, die hij maar krijgen kan.
Het feit dat zowel mannelijke als vrouwelijke fans (ja, dit sneue excuus voor een muzikant heeft ook vrouwelijke fans. Hebben waarschijnlijk een ongeëvenaard laag zelfbeeld, anders word je geen fan van zoiets) dit soort uitspraken nog vergoeilijken vind ik zorgwekkend. 

Begrijp me niet verkeerd: ik weet dat er ongelooflijk veel goede rappers en goed geproduceerde rap bestaat. Maar sneue sukkeltjes als een Boef, hebben misschien wel de klok horen luiden, maar de klepel, daar snappen ze werkelijk helemaal niks van.
Ik misgun Boefje ook zijn carriere niet. Heus.
Dit maakt duidelijk dat er echt een noodzaak is om niet te bezuinigen op cultuur en onderwijs daarin.
Ook is het duidelijk dat er niet teveel bezuinigd moet en kan worden op de GGZ. Want niet alleen is zo'n rapper met zijn gekoeterwaal rijp voor een enkele reis naar de gesloten afdeling, zijn (met name vrouwelijke) fans zijn dat ook.

We zitten met ons drietjes in de lappenmand. Koortsig. Hoofdpijn. Snotterig en hoesterig.
Net als Ilse haar longen in mijn richting uit hoest, doet Jente dat in Ilse's richting, en ik, omdat ik Jente wil knuffelen, in Jente's richting. Onze longen raken met elkaar verstrikt, en met een slurpend, slobberend geluid, hijgen we ze met tranende ogen weer naar binnen.
En, jawel, ik krijg het spaans benauwd. Niet alleen vanwege het hoesten, maar ook omdat de laatste, heftige hoestbui mij een auto kostte. 
Gelukkig vond ik in mijn jaszak nog een stripje codeïne. Prachtig spul is dat. Het houdt de hoestprikkel tegen. En dat is erg fijn.
Hoewel: codeïne kan verstoppingen veroorzaken. Een flesje Yakult lost dat op.
Codeïne kan sufheid veroorzaken. Oke, dat is een mogelijke bijwerking. En ik heb daar geen last van.
Maar omdat de hoestprikkel weg is, maar de oorzaak niet, loop je het risico om "dicht te slibben". Dus af en toe bewust hoesten. En dat levert dan een mond vol bagger op, waarvan je zeker weet dat je dat echt, heus, werkelijk waar ergens anders kwijt moet dan het uit arren moede maar doorslikken.
Kortom: we zitten in de lappenmand.
Ontaarde ouders die we zijn, zijn we hoofdzakelijk bezig met een knikkerbaan voor Jente, wat voorlezen en Ice Age. (Alle 5 de delen nu meerdere malen bekeken, en het blijven toffe films).
Want lange volzinnen uitspreken tegen elkaar lukt niet, en als het al lukt, zijn ze door het hoesten toch onbegrijpelijk.
Die knikkerbaan is echt wel een dingetje. Jente vindt het prachtig om een knikkerbaan (de n, na de k is een lastige voor onze spruit, dus zij zegt "kikkerbaan", hetgeen weer tot bijzondere visuals leidt bij beelddenkers zoals ik) te bouwen, alleen.... Ze snapt het niet zo goed.
Papa wil best een mooie, top functionerende knikkerbaan bouwen, maar Jente wil dan (terecht) ook helpen. Elke steen die zij neerlegt, is er een op een totaal onhandige en onwerkbare plek. Dus meestal trek ik dan het door haar zo behulpzaam maar zeldzaam onhandig neergelegde steentje korzelig weg.
Het enige dat ze wilde, is meehelpen en versieren.
Dan lijkt haar gezichtje te betrekken, maar niets is minder waar. Even vrolijk legt ze een ander steentje op dezelfde, of op een nog onhandiger plek. Maar haar gezichtje als het af is (haar en mijn creatie) is onbetaalbaar. Hoestend en proestend complimenteren we elkaar met het mooie werk.
Volgens mij is dat wat ze bedoelen met "je krijgt er zoveel voor terug"....