Nieuwjaar op een maandag. Hoe mooi!

Voor de lezer die nog een te brak hoofd heeft, na alle weggeklokte champagne of andere geestrijke vochten: scroll maar door naar de laatste alinea.


Ha! Daar ben ik al, opgedoken in 2018. En de pietluttige kant van mijn zieltje vindt het heerlijk dat 2018 op een maandag begint. Een vers, nieuw jaar, dat op de eerste dag van de week begint. Voelt heel compleet, en daar word ik dan weer lekker zen van. Misschien toch een beetje ocd...
Het is nog geen 12 uur, Jente stond al om 930 uur naast ons bed te piepen, hetgeen een cadeautje is, want meestal maakt madam het niet zo laat.
Ze heeft het gisteravond tot 030 uur volgehouden, en toen we buiten vuurwerk gingen kijken, vond ze het toch wat eng, en wilde liever binnen kijken.

Waar ik vroeger geen mallemoer gaf om oliebollen, moet ik bekennen: mijn schoonvader heeft het bakken van oliebollen tot een kunst verheven. De meest lekkere varianten (met en zonder rozijnen, met en zonder andersoortige bessen, vruchten en smaakjes) liggen op schalen. Appelbenjees (spelling? Te lui om op te zoeken) waar je simpelweg niet genoeg van kan krijgen, en die je blijft vreten, al dan niet met vingers en al.
Gelukkig heeft de man nog niet de deugd van de matigheid ontdekt. Hij bakt ze in hoeveelheden die voor de aanwezigen niet alleen dodelijk ongezond is, maar zelfs een heel Afrikaans weeshuis zou aan hartvervetting overlijden. Het is het allemaal waard, want waar ik oliebollen van de gemiddelde "Oud Hollandsche Gebakkraam" in al zijn kneuterigheid gewoon niet te vreten vind, zijn de oliebollen van mijn schoonvader een weldadig orgasme voor je tong.

Maar goed, Jente stond dus om 0930 uur naast ons bed te kakelen. Ze wilde achtereenvolgens lezen (ze maakte 2 strooptochten tussen haar bed en ons bed om alle boeken van haar kamer naar ons bed te verplaatsen) eten, knikkerbaan bouwen, eten, lezen, tv kijken, lezen, eten.
Omdat ze er wel heel vrolijk bij was, voldeden we maar aan haar verzoek.
Na het ontbijt begon Ilse met frisse moed aan de knikkerbaan, en een kleine flash-back zeilde door mijn hoofd.
Ik was een jaar of 11 toen ik voor mijn verjaardag een heuse Gameboy kreeg. Een hand-held spelcomputertje van nintendo. Met marioland, tetris en nog wat spelletjes. Dolblij was ik ermee. Anderhalf uur lang mocht ik mezelf genietend de eigenaar noemen van een (destijds ultra hippe) Gameboy.
Na die eerste euforie en blijdschap was het over met de pret, en had mijn moeder het ding ontdekt, ingepikt en daarmee was mijn 11-de jaars cadeau geschiedenis. Het ging zelfs zover dat mijn moeder het ding verstopte als ik uit school kwam. Om hem dan ineens quasi-verrast te vinden, en (finders-keepers) ermee te gaan spelen. Ik moest toch immers huiswerk maken, of trompet oefenen, dus ik zou er toch geen tijd voor hebben. De draak. Uiteindelijk heb ik uit "wraak" het ding krap een half jaar later uit mijn tengels laten vallen. Van de trap, zogenaamd een ongelukje, lompigheid. 
Terug naar het heden.
Toen Jente die knikkerbaan kreeg, was Ilse ermee in haar nopjes. Jente ook. Maar Ilse helemaal.
Ik gooide het op mijn ruimtelijk inzicht (als van een dooie aardbei) om mezelf ervan te distantiëren. (Ten slotte: soms is het beter dat de geschiedenis zich niet herhaalt). Dus Ilse zit regelmatig op de grond om de meest mooie en kleurrijke knikkerbanen op te bouwen, die Jente met evenveel genoegen en blijdschap weer demonteert.
Inmiddels ben ik ook "om". Ik heb me (op uitdrukkelijk verzoek van Jente) een aantal keren laten verleiden tot het bouwen van een mooie knikkerbaan, die dan toch wel tot mijn misnoegen, door Jente nog tijdens de bouw wordt gesloopt. Blijkbaar hebben we heel tegenstrijdige ideeën over hoe een knikkerbaan eruit hoort te zien. Dus knor ik een beetje tegen Jente, die dan met grote ogen mij aankijkt. Waarom ik haar vermanend toespreek terwijl ik met HAAR speelgoed speel.
En dan herinner ik me weer dat Gameboy verhaal, en neem ik gelijk afstand. Laat haar maar prutsen. Als ze op bed ligt, echter vermaken we ons kostelijk met de bouw van een toffe knikkerbaan, die Jente dan naar alle hartelust kan slopen als ze weer wakker is. Of we bouwen samen, en laten Jente het voortouw nemen.

Goede voornemens.
-Mijn voornemen om te stoppen met roken heb ik om 0940 al overtreden.
-Mijn voornemen om wat af te vallen, heb ik om 0945 alweer laten varen. We hebben namelijk een flinke schaal oliebollen, appeldinges meegekregen, en dat geldt natuurlijk op een feestdag als vandaag als uitermate geldig ontbijt. (Jente geeft er niks om, dus die kreeg boterhammetjes. Mooi!!! Meer voor ons).
-Mijn voornemen om weer eens lekker te gaan ranten over inferieure levensvormen die zichzelf opblazen met vuurwerk, of het nodig vinden om het op anderen te gooien: ik doet het niet. Ik heb alleen maar weldenkende mensen in mijn omgeving, en geen mentaal zwakkeren die er criminele zaken mee uithalen. Dus ik kan het erover hebben, maar uitermate nuttig is dat niet.
-Voornemens als vrolijker opstaan, meer af te spreken met vrienden etc. Ach, daar heb ik geen voornemens voor nodig.

Hoe dan ook: mijn lezers, vriendjes en andere bekenden of onbekenden wens ik een goed, liefdevol, succesvol, gezond 2018 toe.