Mijn weekend in 3 korte verhaaltjes.

Afgelopen vrijdag zette ik mijn eerste stap in de wondere wereld die Schiphol heet. Ik moest er een cursus doen over safety en security. Redelijk voor de hand liggend, lijkt me zo. We kregen een boel uitleg. De testen die erbij hoorden, waren goed te doen, als je goed had opgelet.
Wat ik bij Schiphol altijd vreselijk verwarrend vind: het is onoverzichtelijk. Als je aankomt om iemand op het vliegtuig te gooien, of op te halen, is het allemaal behoorlijk logisch. Volg de borden, en het komt goed. Maar voor de rest is het allemaal dwalen, ommetjes maken en hopen dat je op tijd op de plaats van bestemming komt. En dat is nog voordat je daadwerkelijk aan het werk gaat. Ik hoop dat mijn werkgever voldoende tijd heeft ingeruimd om me wegwijs te maken. Het zou toch onbeschrijflijk lullig zijn als de vakantie van Henk en Ingrid niet door kan gaan omdat ik met mijn bus een vliegtuig aan puin rij. Of zoiets stoms. 

Zaterdag ging ik naar de NAMAC. De namac is een beurs voor miniatuur verzamelaars. Mijn trouwe lezer weet inmiddels wel dat ik nogal verslingerd ben geraakt aan het ondergewaardeerde, doch illustere merk Citroën. Omdat ik niet de inkomsten of de ruimte heb, om de door mij gewenste auto's allemaal in het echt te kunnen stallen en onderhouden, moet ik mij tevreden stellen met de miniaturen ervan. Schaal 1:43, zodat ik er flink veel van kan herbergen in mijn kast, zonder dat de details erg slordig of onzichtbaar worden. Ik moet bekennen: ik ben redelijk nieuw in dat verzamelaars-wereldje, en de meeste aankopen die ik doe, zijn via marktplaats, of via vaste mensen die ik inmiddels zo zeer vertrouw, dat ik ze mijn "hofleverancier" kan noemen. 
Het hele idee om naar een beurs te gaan, vond ik nogal awkward. Maar dat bleek dus verrassend gezellig, leerzaam en leuk te zijn. En ik moest alle zeilen bijzetten om niet al mijn spaargeld op te hoesten en daar alles mee te nemen wat er ook maar enigszins hebbelijk uitzag. (Ik moest me een weg banen tussen allemaal vrachtwagens, om bij de op één hand te tellen aanwezig zijnde Citroën-miniatuur-specialisten). 
Maar voor ieder wat wils, als je toevallig verzamelaar bent. 
En niet alleen dat: maar de verkopers, die het er volgens mij allemaal een beetje naast doen, zijn in de regel hele leuke lui, met wie het goed converseren is over gemeenschappelijke hobby's. Over dat ene autootje dat ze wél hebben, maar niet meenamen naar de beurs. Over auto's die in het echt ook zo rond hebben gereden. 
Ik vrees dat dit geen guilty pleasure meer is. Maar gewoon een hobby. En gelukkig heb ik in mijn kring ook mensen waarmee ik daar gewoon lekker over kan praten. Want de meeste van mijn collega's of vrienden, zullen me op mijn woord geloven, maar die delen die hobby niet met me. 
Verzamelaar zijn, is dan ineens een wat eenzaam gebeuren. 
En dus is zo'n beurs bij uitstek de gelegenheid om mijn hart eens op te halen. 

En vanmorgen kwam ik dit tegen.... Weer iets anders.

 VACATURE:

Vanwege de enorm snelle groei van onze Popschool, zijn wij op zoek naar nieuwe collega’s.
Ben jij vlot en hip, creatief, kun je zelf initiatief nemen, is muziek maken jouw passie, ben jij een ondernemer, woon je niet te ver weg, ben jij bereid om iets op te bouwen, niet bang om net dat stapje extra te zetten, ben jij een goede motivator en ben jij bevoegd om les te geven?

Dan zijn wij op zoek naar jou!

Voor onze afdelingen DRUMS en GITAAR, zijn wij op zoek naar leuke, knotsgekke en maffe docenten die van elke les een feestje weten te maken. Kun jij jouw leerlingen het gevoel geven dat ze een rockster zijn, dan moeten we jou hebben.

Tot zover leuk en aardig. Een hippe "popschool" die flink aan de weg timmert, leerlingen centraal stelt en de hele rataplan. Ik heb best wel wat gitaristen in mijn bestand zitten, en ook wel flink wat mensen op de boemketels, dus wellicht woont er iemand in de buurt van deze popschool. Ik klikte al bijna op "delen", toen mijn oog viel op de rest van de advertentie.


 Wanneer jouw eerste vraag is wat je gaat verdienen, hoef je niet te reageren.

Stuur je volledige cv naar info@drumsblablabla.nl en we nemen zsm contact met jou op.

Kom jij ons superleuke team versterken?
Wij zien je reactie graag tegemoet.

Het is het zinnetje in het geel, dat me een nogal ongemakkelijk gevoel gaf. Om alles te zijn wat je in die advertentie moet zijn, heb je in het verleden ongelooflijk veel uren keihard moeten werken. En mogelijk ook veel moeten investeren in spulletjes. 
Ben je dus eindelijk dat geworden wat zij hebben willen, mag je niet eens weten wat ze betalen. 
Dat kan dus drie kanten op: 
Optie 1: ze vinden het logisch om de tarieven van de bond te hanteren (41 euro ex. btw en ex. reiskosten), en vinden dat zó logisch dat ze liever hebben dat je je concentreert op je sollicitatie en het lesgeven zelf, dan op de financiën. Ten slotte: een docent die goed verdient, hoeft zich geen zorgen te maken, en presteert dus beter.  
Ik denk persoonlijk dat dit iets té optimistisch is. Maar het zou kunnen. In theorie.
Optie 2: Ze betalen (veel) meer dan de tarieven van de bond, willen een al te hoge toestroom van sollicitanten vermijden, en kleden het dus wat smoezelig in, zodat de hoeveelheid reacties beperkt blijft. Ook hier heb ik het vage vermoeden dat ik een heeeel klein beetje te optimistisch ben. 
Optie 3: Ze betalen minder tot veel minder dan de tarieven van de bond, weten ergens ook wel dat ze daarvoor eigenlijk geen goed gekwalificeerd personeel kunnen krijgen, willen dat wel, en hebben geen zin in continue discussies over die paar kralen die ze aan hun personeel moeten afstaan.  Die snuiters die triomfantelijk melden dat je "wel 20 euro per uur mag declareren, maar dan wél inclusief reiskosten en eventuele btw". En dan nog durven doen alsof ze je een enorme gunst verlenen. 

Ik heb het vermoeden dat het optie 3 zal worden, maar omdat ik dit niet weet, én omdat ik geen drummer of gitarist ben én omdat ik geen enkele behoefte zou hebben om helemaal naar Schubbekutteveen te rijden voor een ongewis salaris, zal ik de naam van deze popschool maar niet noemen. 
En ten slotte: ook als het optie 3 zou zijn: er zijn altijd wel marktverziekers die het voor een paar kralen, wat snuisterijen en een boekenbon willen doen. Daar verander je niks aan. Ten slotte: een conservatorium diploma is makkelijk bij elkaar gelogen, en anders gooi je 20 jaar ervaring als onbevoegde, onbekwame docent naar voren. Toch geen hond die er wat mee doet verder. 

Maar goed, na het afgelopen weekend ga ik maar weer eens aan mijn trompet lurken. Ten slotte moet ik deze week toch weer naar het conservatorium om toekomstige dirigenten te leren wat ze wel en niet met een orkest moeten doen om het naar behoren te laten presteren. 
En als ik het goed heb, staat er een bigband repetitie op de planning. 
Niet dat ik nu zo'n jazz-held ben, maar het is wel weer even iets totaal anders, en ongelooflijk leuk om met mijn collega's iets tofs neer te zetten. 
Ik hoop dat ik deze week nog te horen krijg dat ik snel op de bus kan, want ten slotte: geld is er om verdiend te worden (Er zijn nog minimaal 1000 modelletjes die ik moet hebben, en ook Jente stelt prijs op 3 x daags een hapje eten).