Gezeik deel twee.

Ik sta niet bepaald bekend om mijn subtiliteit. Integendeel zelfs.

Dus toen Ilse wederom naar de dokter ging (de longontsteking bleef maar dooretteren) en thuiskwam met de mededeling dat ze nu de Australische griep had (nét diegene die niet in de griepprik zit) werd ik toch wat knorrig. Want ondanks dat de arts had gezegd dat ze rust moet nemen, is ze toch gaan werken. Dus nu moet ze minimaal een week bedrust houden.
Dat vindt ze moeilijk, dus ik heb al diverse touwen, kettingen en dwangbuizen klaar liggen voor het geval ik haar langer dan 10 minuten uit haar bed betrap.
Ikzelf ben ook niet helemaal 100%. Was ik al nooit, maar ook mijn lijf geeft aan dat de bodem in zicht is. Ik red me wel aardig met paracetamol, fruit, vitaminepillen en zo, maar het houdt niet over.
En laat de zorg voor Jente dan toch op mijn nek landen.
Dus loop ik te redderen met potjes, stickers, schone onderbroeken, kopjes thee, billendoekjes, ijsjes, krachtbouillon, soepen, vitaminedrankjes, en nog meer potjes.
Jente wordt zindelijk, en dat gaat gepaard met wel 10 plasjes/poepjes per uur. En soms wat losse flodders.
Net als ik denk: oh ja, er ligt boven nog een zieke vrouw, laat ik haar eens een kopje thee brengen, moet Jente kakken, en tegen de tijd dat we die hele ceremonie hebben afgewerkt (broek omlaag, richting potje stiefelen, lang wachten en niet weg mogen, afvegen-zonder-dood-te-gaan-van-de-meur, broekje omhoog, potje saampjes naar de wc brengen, de kak blijft kleven aan het potje, maar net niet helemaal, dus die landt met een zacht kletsend geluid half in de pot, half op de bril, dus die ook maar schoonmaken, maar wel saampjes met Jente, want als ik dat vergeet dan breekt de huilende hel los, moet er nog doorgespoeld worden, en het lichtknopje uit, en waag het niet zelf sneller te doen vanwege die huilende hel) is de thee koud en wil ik eerst even een peukje roken voor dat ik nieuwe thee ga zetten.
Nadat ik buiten al rokende tot 1136 heb geteld, maak ik maar weer een kopje thee met als voornemen om die lekker warm naar Ilse te brengen, klinkt het achter me:"papa, ik moet een poep".... 1137...1138....1139....1140...

Ilse's conditie+mijn conditie = een Jente die over alles behoorlijk moeilijk kan doen. Onze gezamenlijke ongesteldheden hebben zo hun weerslag op haar humeur, en ze kan behoorlijk explosief zijn.
Ze is best lief hoor, maar ze komt een beetje op de leeftijd dat het noodzakelijk begint te worden om behang en behanglijm in huis te halen.

Dus mocht ik afgelopen zaterdag de zorg voor Jente heel even overdragen aan de schoonouders. Ik moest er nodig tussenuit, Ilse mocht niks en ik had al maanden geleden een uitje gepland met wat vrienden, kennissen en volslagen onbekenden.
Jente naar de schoonouders gebracht en op naar Nagele, alwaar het feest zou beginnen.
Ik ben wel eens naar een meeting geweest van allemaal mensen die in een Citroen C5 rijden. BBQ en vreten maar. Gezellig kletsen, gierend lachen enzovoorts.
Nooit eerder maakte ik met een dergelijke groep een toertocht door de Noord-Oost polder. Sowieso was ik nooit eerder in de Noord-Oost polder geweest.
Het was waanzinnig. Sowieso een machtig gezicht. Een lint van 23 dezelfde auto's die over de weg rijdt.
Voeg een groep mensen bij elkaar die niks met elkaar delen anders dan dat ze toevallig in dezelfde auto rijden en ieder voor zich hun auto bijhouden en naar eigen smaak en wens aanpassen, en je hebt al snel hele leuke gesprekken, lachbuien en veel gezelligheid. Zo ontstaan vriendschappen, zelfde auto, beetje kibbeling, lekkere tonijnsalade en plakjes kipgrilworst. Mooie routes rijden, beetje lief zijn voor elkander.
Gesprekken over bijzondere auto's, over je werk. Over de hond.
Kortom: gewoon een mooie dag, waarbij we van de kou, bijna besloten om een Toyota Aygo om te toveren tot vuurkorf.

Kom ik thuis, heb ik nog net eventjes de tijd om op de bank te crashen. Na te genieten. En me te realiseren dat het een tyfusbende is in huis. Want door alle plasjes, en zorgen voor en om Ilse, kom ik niet heel erg toe aan opruimen en schoonmaken.
Ik struikel net niet over knikkerbaan-blokken en het potje van Jente ligt me grijnzend aan te staren, en wil graag dat ik uitglij over een al dan niet gevulde bak ellende.

Mocht er iemand zijn die voor weinig geld ongelooflijk stressbestendig is, en met in haar oren Jentes woedende gekrijs, Ilse's gehoest en mijn gerochelde gemopper de boel kan schoonmaken en opruimen: heel erg graag!