Gemeen(te)

 In de categorie klein leed:

De gemeente Almere. Na het woordje "gemeente" kan ik waarschijnlijk al wel weer ophouden met typen. Dan zal het wel logisch zijn dat er een weinig opwekkend relaas volgt. Maar om deze blog toch enig 'cachet' te geven, zal ik mijn onvrede toch maar uittypen.
Gemeentes zijn in bepaalde dingen erg goed: hun werk niet goed doen. Daar blinken ze in uit.
Als je daar vervolgens commentaar op hebt, of klachten, dan krijg je veel beloftes. Maar die komen ze niet na. Ook daar zijn ze goed in. De nukubu (marineterm, google maar) afschepen met loze beloften.
Het begon al begin januari. Onze oud-papier-container werd niet geleegd.
Ik heb daar melding van gemaakt.
"Nou meneertje, geen probleem. We laten deze week nog een klachten-rit rijden. Die komt uw container wel uit uw tuin halen en legen".
Je raadt het al: never happened.
Eind januari was het weer bal. Dit keer de duo-bak. Een bak die even groot is als een standaard container, maar waarin je je gft en je restafval moet gooien. En om de een of andere zotte reden heeft er een of andere kloot van een ambtenaar bedacht dat juist die bak slechts 1 keer per 2 weken geleegd mag worden. Dat is al bezopen krap. En, je raadt het niet: als die niet geleegd wordt, dan gaat het gewoon niet passen.
Maar weer met de gemeente gebeld.
"Meneertje geen probleem, we komen deze week nog langs om uw bak te legen". En prompt stonden er zelfs twee ambtenaren aan de deur om die belofte nogmaals uit te spreken.
Je raadt het al: never happened. In elk geval niet deze week, in 2018.
Dat zijn dus 4 keren dat de bak niet is geleegd. Terwijl we er wel recht op hebben, terwijl dat wél beloofd was.
Nu ga ik even de bakker naspelen.
Als ik bij de bakker 2 broden en 1 krentenbrood bestel, en hij kan die laatste niet leveren: dan betaal ik er niet voor. Ik denk dat ik dus ook maar besluit om 4 keer afval ophalen ga aftrekken van de rekening van de gemeentebelasting.
Tenslotte is dat een dienst waarvoor je betaalt, maar niet geleverd krijgt. Waarschijnlijk gaan die onbenullige ambtenaren daar niet mee akkoord. Maar dat zal me jeuken. Op dit moment ben ik gewoon een boze burger....

Ander klein leed...

Als kleine zelfstandige in het muziekleven, hark je soms wat opdrachtgevers binnen, en soms vallen er opdrachtgevers af. Dat hoort bij de cyclus van het (muziek)leven.
Daar heb ik geen moeite mee. Ik heb het druk. Of er zijn andere redenen om niet meer te willen.
In de regel doe ik mijn werk goed, dus als opdrachtgevers bij mij niet terugkomen, zal het ongetwijfeld aan mijn karakter liggen. Of omdat ik te vaak nee moet verkopen, omdat ik andere dingen aan het doen ben.
Nogmaals: dat hoort erbij.
Een jaar of wat geleden speelde ik bij een opdrachtgever waar ik het naar mijn zin had, en omdat ik het naar mijn zin had, deed ik nog meer mijn best. Ik kon het goed vinden met collega's, en het liep allemaal lekker.
Blijkbaar is er een enorm aanbod aan trompettisten bij dat orkest, want na een jaar van behoorlijk veel projecten spelen, was ik *poeffff* uit de gratie.
En werd ik niet meer gevraagd.
Ongetwijfeld toch dat rot-karakter van me. Of iets anders. Aangezien ik niet omkom van de honger, was er bij mij geen behoefte om dat eens goed te analyseren. Ik heb wel wat beters te doen.
Life goes on, andere opdrachtgevers kwamen en iedereen leefde lang en gelukkig.
Hoewel...
Blijkbaar stond ik toch ergens bij die lui op een lijst.
Want vanuit dat orkest, kreeg ik mails met aanwijzingen voor de altviool. (Een naamgenoot van me speelt er altviool). Daar een paar keer een reactie met wat kwinkslagen op gegeven.
En onnoemelijk veel mails met concertaankondigingen. Waar ik niet mee zou spelen, maar wel kaartjes voor mocht kopen.
En onnoemelijk veel mails met crowdfunding-acties voor joost-mag-weten-wat.
Daar kriebelt het dan bij mij.
Als ik niet meer nodig ben, prima. Geen problemen mee. Maar val me dan ook niet lastig met allemaal zaken, waar ik part noch deel aan heb. Mijn inbox loopt vol met mails die wél belangrijk zijn, en spam van orkesten die mij niet meer willen/kunnen inzetten, is nu eenmaal onbelangrijk en vervelend.
Dus ik heb daar op een voor mij onkarakteristieke manier heel vriendelijk een opmerking over gemaakt. En toen kreeg ik als antwoord dat het niet mogelijk was om aanvragen en reclame maillijsten te scheiden. Gelul van de bovenste plank, want toen ik nog wel aanvragen van dit orkest kreeg, waren die ook aan mij, en niet naar iedereen. Jammer dat er dan op zo'n manier tegen je gejokkebrokt moet worden.
Tja...

In de categorie leuk en niet zozeer leed als wel heel erg vermoeiend:
Een cursus lading zekeren.
Die cursus moet ik doen om aan het uren-criterium voor mijn code 95 te komen. En omdat de wetgever wél naar uren, maar niet naar de praktische invulling of het nut van die uren kijkt, en ik vlot aan de slag wil als buschauffeur op schiphol,  kwam deze cursus als eerste aan de orde.
In de regel is het zo dat mijn lading zichzelf zekert, en als ze dat niet doen, is het niet mijn probleem. Sterker nog: in de meeste ov-bussen zit niet eens een gordel, dus als je met 80 km/u op een file rost, hebben 50 zittende en 20 staande passagiers een gruwelijke uitdaging.
Maar goed.
Ik ging dus naar die cursus, en die was onverwacht erg gezellig. In een bedompt klaslokaal van 0800 tot 1600 (en ja, daar wordt op gecontroleerd) luisteren naar hoe je lading dient te zekeren. Allemaal ouwe rotten in het vak, en een paar jonge honden.
Op zich was het interessant allemaal, en de foto's en filmpjes waren op zich wel even een reality-check.
Want heel duidelijk werd gemaakt hoezeer een slecht vast gemaakte lading tot ellende kan leiden.
Maar ook kregen we wat rekensommetjes voorgeschoteld over hoe de lading de remweg beinvloedt, en hoeveel ruimte een zwaar geladen vrachtwagen nodig heeft om veilig tot stilstand te komen.
En als je dat weet, weet je als automobilist ook dat je niet moet gaan stunten voor een vrachtwagen.
Want je weet niet of de chauffeur of de verlader zijn werk goed gedaan heeft.
Daar zou je vanuit moeten kunnen gaan.
Maar los daarvan: lading van een paar ton, is gewoon een moordwapen, als je er voor gaat stunten. Want zoveel ton aan goederen en auto gaat dwars door je auto en jou heen.
De lunch was echt enorm goed geregeld, en we hebben als klasje echt wel wat van elkaar op gestoken. Of in elk geval: we hebben er een gezellige dag aan gehad.

Komende week mag ik praktijk gaan doen, en nog een paar daagjes theorie. En dan mag ik als het goed is over een kleine 2 weekjes eens gaan rijden.