zondag 19 mei 2019

Wat gereutel

"Mijn papa is niet eng, hij is gek".
Met deze tekst ging mijn dochter zich bemoeien met een gesprek tussen twee knulletjes van ongeveer haar leeftijd, die het blijkbaar over enge mensen hadden. En spuit 11 dacht meteen dat het over mij ging.
Los van het feit dat ze me niet eng vindt, vind ik het gek dat ze dan wel de link legt, als het over enge mensen gaat. Gelukkig vindt ze me niet eng, maar wat ik er precies van vind dat ze me gek vindt, weet ik nog niet.
Ons kleine spruitje heeft blaasontsteking. En dat is vooral voor haar heel naar, want ze voelt minder goed wanneer ze moet plassen, en het gebeurt dan ook best wel vaak dat ze toch ineens wat al te vroegtijdig een plaslozing heeft, terwijl ze haar kleren nog aan heeft, en totaal niet in de buurt is van iets dat op een toilet lijkt.
Die blaasontsteking leverde haar een antibiotica-kuurtje op, waarbij we dus al onze creatieve methoden moeten loslaten om het haar te laten slikken. Het is een spulletje dat door de melk mag, of door de yoghurt, of zoiets. Maar dat kan natuurlijk weer niet verhullen dat het spul gewoon heel smerig is.
We moeten al onze culinaire creativiteit aanwenden, maar ook ons geduld. Want ik snap maar al te goed dat dergelijke medicijnen niet lekker zijn.
En het mag ook best met een paar dagen over zijn, want mijn geduld met uitgespogen klodders kwark met gele medicijn is niet best, maar bij elke hap 2 handen en 2 voeten voor haar gezicht wegrukken, en dan ook nog eens haar onderkaak naar beneden forceren, is ook voor niemand goed.
Los daarvan wordt het kind moddervet als ze elke keer dat ze haar medicijn inneemt een lekkertje mag.
Zou dat misschien de reden zijn dat ze me gek vindt?
Als ouder ben je misschien van nature erg te spreken over de (vermeende) intelligentie en talenten van je kind, en ik ben daarin geen uitzondering. Jente is intelligent. Bijdehand en heel lief.
En een week geleden mocht ze van mij een boekje meenemen, ter ere van moederdag. Het werd een Donald Duck, want zo redeneerde ze: dan kan jij me voorlezen terwijl ik plaatjes kijk.
Leek mij een prima plan, ware het niet dat ik gaandeweg die Donald Duck toch wel een beetje achter de beperkingen kom. Een donald Duck avontuur heeft wel erg veel personages, en dan lukt het maar matig om alle personages goed tot hun recht te laten komen en Jente geboeid te houden. Misschien toch wat te ingewikkeld nog.
Ik heb er van genoten in elk geval.

Onze nieuwe keuken is een waar kook-paradijs in vergelijking met de vorige. Ik blijf dat elektrisch koken maar behelpen vinden, maar inductie werkt eigenlijk bijna hetzelfde als gas. De hoeveelheid van buiten verkoolde, en van binnen nog stijf bevroren lappen vlees of vega is tot een absoluut nulpunt gedaald, en daar ben ik wel blij mee. Ten slotte kost het telkens een hoop geld om biefstukken, varkenshazen en kipfilets weg te flikkeren.
Maar we zouden ons niet zijn, als er niet ook wat zou zijn achtergebleven onder het motto: moet nog ff.
De vensterbank bij het keukenraam is er zo-een. Schoonbroer had aangeboden om er van "resin"te maken. Die zouden we dan kunnen opvullen met zaken naar onze keuze, in een kleur naar onze keuze.
Ik werd al helemaal blij, en begon het vensterbankje in gedachten al te vullen met Citrofiele parafernalia. Toen ik deze gedachten steeds enthousiaster wordend kenbaar maakte, zag ik Ilses snoetje steeds minder enthousiast worden.
Sietse redde zowel mij als Ilse, en zei dat met een maximale dikte van 1 centimeter er weinig parafernalia in zou kunnen.
Insecten of andere dieren of planten vond ik weinig appetijtelijk, en bestek erin verwerken had ons beider voorkeur niet. En omdat we dus nog steeds aan het nadenken zijn over vensterbank-vulling, is er nog geen vensterbank. Eind van dit jaar moet die toch wel eens af zijn, hoop ik.

Over vega gesproken: de gemeente Amsterdam gaat bij vergaderlunches en andere maaltijden standaard geen vlees meer eten.
Uit kostenbesparing kan ik dit toejuichen. De hele overheid (met uitzondering van de ambtenaren die daadwerkelijk iets uitvoeren, zoals vuilnismannen, politieagenten, militairen, weginspecteurs en zo) kan behoorlijk besparen als ze niet meer continu vlees weg zitten te stampen. Ze doen niks om het te verbranden, dus kunnen ze net zo goed op een blaadje sla en een schijfje komkommer knagen.
Aan de andere kant: dit plan komt uit de koker van de Partij voor de Diertjes, en alleen al daarom ben ik tegen.
Mijn aversie ertegen zit erin dat vleeseten aan niemand opgedrongen wordt. Als je geen vlees blieft, pak je een plak kaas, of een schijfje tofoe. Maar nu is het dus zo (en dat valt me steeds meer op) dat het vegetarisch eten dus continu wél opgedrongen moet worden. Zoals dus in de gemeente Amsterdam. En dat vind ik persoonlijk een beetje gortig. De Beestenpartij had eerst ingezet op compleet veganistisch, maar gezien het feit dat iedereen er dan uit komt te zien als een humeurig, uitgeteerd paard, leek het de gemeente beter om dat niet te doen. Er moet toch wel een bepaalde uitstraling uitgaan van het personeel, en veganisten voldoen dus blijkbaar niet aan dat ideaal.
Samen met de ridicule wens om geen brandstofmotoren meer toe te laten in de stad, heb ik weer een reden om niet in Amsterdam te wonen of werken. En het was zo'n mooie stad.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Bijzondere mensen, een observatie.

 Reizigers. Passagiers. Ze zijn er in alle soorten en maten. Het kleine kereltje van een jaar of 9, die de trap af kwam, zeulend met de veel...