(Lees)(Ver)voer

Om Ilse een beetje te ontzien, hebben we besloten om voortaan weekboodschappen te doen.
Dat ging heel even goed, totdat ik dus aan de beurt was om voor een week boodschappen te doen.
Ik hield me nauwelijks aan de vooraf opgestelde maaltijden, en keek wel naar de houdbaarheidsdatum op de producten, maar blijkbaar sloeg ik die informatie niet dusdanig op, dat ik er ook daadwerkelijk meer mee deed, dan het product ongeacht die datum in de winkelkar te flikkeren.
Dat resulteerde erin dat de door ons drietjes toch wel zeer gewaardeerde maiskolven weg konden flikkeren. Dat er een paar aardappels zwart waren van binnen. En dat sommige groenten een soort van zacht-geworden-hard waren.
Vleesjes die spontaan begonnen te draven in hun plastic schaaltjes als ik ze uit de koeling nam.
Oke, die bonus is best leuk, en kan best schelen, maar heeft dan wel als nadeel dat de houdbaarheid erg kort is, en als je dan die bonus artikelen ongegeten weg kan flikkeren, is het toch best een dure aangelegenheid.

Maar ja.
Het is natuurlijk erg "yupperig" of "alleenstaanderig" om elke dag naar de plaatselijke grutter te banjeren voor je avondprakkie. Bovendien, als je het goed doet (en dat is dus niet zoals ik het deed) is het goedkoper om weekboodschappen te doen, dan om elke dag maar weer de Deen of Appie plat te lopen.
En met twee hoofden der huishouding die beiden niet bijzonder gestructureerd zijn, is het juist prettig om op maandag al te weten wat je vrijdag om 17:30 uur in de pan mikt.

Maar goed, dat ging dus grandioos mis, en mijn allerliefste betere helft stelde voorzichtig voor om dan maar weer "Hello Fresh" te bestellen. Dat is een soort van maaltijdbezorger, die de ingrediënten bezorgt waarmee je zelf een gezonde, verse maaltijd kan maken.
Wij hadden reeds eerder een abonnement bij die firma, en uiteindelijk heb ik die stop gezet, omdat het "fresh" gedeelte van de naam totaal niet overeenkwam met mijn idee van versheid. Ik bedoel: als de paksoi zelfstandig de koelkast uit hipt, en de tomaten inmiddels uit eigen beweging zichzelf tot een ouwelijke gazpacho hebben omgetoverd, terwijl de bezorging de dag ervoor was, en voor 4 dagen was, vind ik daar toch wel wat van. Bye-bye-fresh dus, wat mij betreft.
Jammer alleen en buitengewoon ironisch dus, dat ik het zelf niet heel veel beter doe.
Goed, dus we gaan het weer proberen, voor een dag of 3 per week, zodat we meer rust en ruimte hebben om aan ons zelf te denken en te werken. En voorwaar: dat kan geen kwaad, zou ik zo zeggen.

Status-update mbt de aanhanger.
Van de week was ik eindelijk zover dat ik het idee had dat de kar klaar was.
En klaar was hij. Althans in technisch opzich, voor zover mijn expertise dat kan overzien.
As is goed, verlichting nieuw, dus goed. Waterdicht, dus erg goed. Een heel erg lelijke, maar van ongekende creativiteit getuigende handgreep om de (behoorlijk zware) deksel op te tillen, zonder dat je je rug breekt, of je vingers tot moes perst om ze tussen deksel en bak te wringen, ten einde met je vingertoppen (die dan inmiddels gereduceerd zijn tot bloederige stompjes) de klep te lichten.
En met een flink stuk pvc regenpijp een constructie voor mijn tuinhek gemaakt, zodat de kar ook daadwerkelijk de weg op kan.
Jubelend van trots trok ik de aanhanger de tuin uit, koppelde hem aan mijn auto, en begon de verlichtings-check.
K.A.K.
K.U.T.
G.V.D.
T.E.R.I.N.G.J.A.N.T.J.E.
E.N. M.E.E.R.V.A.N.Z.U.L.K.E.M.O.O.I.E.T.E.R.M.E.N.
!!!!!!
Doet het niet.
Voordat ik mijn hele blasfemische repertoire eruit begon te braken, meldde Ilse (die voor de feestelijke te-weg-lating van mijn kar naar buiten was gekomen) dat het wellicht verstandig zou zijn om de kar even aan haar auto te koppelen, om uit te sluiten dat het inderdaad aan de nieuwe verlichting zou liggen.
Aldus gedaan, en inderdaad: het lag niet aan de kar, want aangesloten op de auto van Ilse, deed de verlichting het uitstekend.
Dus ligt het aan Charley. Ja, zo zout had ik het niet kunnen verzinnen.
Gelukkig krijgt Charley aanstaande week haar nieuwe mooie bumper, dus mag vriendje Ken zich daar meteen op storten.
Het goede nieuws is dus dat ik voor 99,99% klaar ben met de kar.
Het laatste restje bestaat uit de onderkant in de teer zetten, en meer en meer versiering erop aan brengen. Toch maar eens naar de sloop binnenkort. Of, als ik toch bij vriendje Ken ben, hem lief aankijken of hij nog wat heeft staan-liggen waar ik me aan mag vergrijpen.

Bij deze is mijn weekend begonnen.
Ik wil de trouwe volger van mijn volstrekt buitenissige bestaan wederom in het zonnetje zetten. Ten slotte presteert u het al een behoorlijke tijd om mijn zielenroerselen tot u te nemen, zonder moorddadig te worden of anderszins lelijk te doen tegen me.
Goed weekend allen!