zaterdag 4 april 2020

Tutorial.

Een geschreven tutorial, maaaaaaar NEVER EVER TRY THIS AT HOME!!!!!!

Dat ik de coronacrisis gebruik om mijn handen (en hele lijf) aan de klus te gaan, mag inmiddels bekend zijn. De trotse uitingen daarvan op smoelenboek getuigen daar ook wel van, want ik ben oprecht trots op de eindresultaten.
Wat de lezer echter niet ziet, en wat ik ook niet laat zien: de lompe fouten en de ronduit levensgevaarlijke streken die ik in mijn relatieve onervarenheid uithaal, kan ik inmiddels niet meer op de (bijna letterlijk geamputeerde) vingers van één hand tellen.

Ilse en ik hebben inmiddels een nieuwe keuken, en nu zitten we te lonken naar een nieuw toilet. Helaas drogen de financiele middelen op, nu ik ongewenst thuis zit, dus dat moet nog maar even wachten. Maar niks let me om alvast wat meubulair te fabrieken.

Als eerste was het een plankje voor boven Jente's bed. Ik heb namelijk een hele poos terug een paar pallets gekregen, en die verwerkt in diverse zaken.
Dus een plankje voor boven haar bed, moest met de inmiddels opgedane ervaringen geen enkel probleem zijn. Dat was het ook niet.

Maar laten we eerst eens een pallet gaan bekijken.
De functie van een pallet is om veel gewicht te dragen tijdens transport. En dit transport, inclusief in- en uitladen te vergemakkelijken.
Dus men neme redelijk goedkoop, doch sterk hout. Mishandelt dat tot sterke, forse planken, en middels een spijkerpistool wordt dat in elkaar geramd.
De maker van die pallets heeft slechts één doel: pallets maken die geschikt zijn om veel mishandelingen in zijn leven te overleven, tot de houtrot dusdanig is ingetreden dat het ding zelfs als brandhout niet meer voldoet.
De maker van die pallet heeft geen seconde weet van het feit dat er gekken zijn als ik, die die dingen dan tot meubelstukken wil gaan verwerken. Waarom zou hij ook.

Goed, na een leven vol reizen, belandt die pallet in mijn tuin tot nader order.
En nader order was de afgelopen dagen.
Want terug naar ons toilet: wij wilden graag een extra kastje om handdoeken op te bergen, de flessen bleek en andere zut. En wat is een betere ruimte voor een kastje, dan onder het minuscule wasbakje (welke wij ook al in huis hebben). Daar lopen op dit moment twee buizen. Een voor de aanvoer, en een voor de afvoer van het water waarmee wij onze handen wassen.
Het nieuw gekochte bakje is vierkant, en dus kan ik een paar vliegen in één klap slaan: een kastje bouwen voor onder het vierkante bakje, in de hoek van het toilet, waardoor ook die ontsierende, doch belangrijke buizen uit het zicht verdwijnen.

Het project begon met wat meetwerk, en toen pakte ik de zaag er maar bij.
Ik heb dus geen mooie inkortzaag op een tafel, maar ik moet me behelpen met een decoupeerzaag.
Nu is het van belang dat je weet waar je mee bezig gaat: dat pallethout is dan weliswaar sterk, maar het splijt en splintert als een gek. Zelfs deftig voorboren is geen garantie op succes. Dus voor één deel van een kastje, kun je zomaar een hele pallet aan gort zagen.

Les 1.
Ga nooit. Maar dan ook serieus echt nooit aan de klus met (roze)(nep)crocs. Echt niet doen. Ik deed dat gewoon. Met als onbedoeld gevolg dat ik die ene enorme splinter, die ik had kunnen en moeten zien, door mijn croc heen uit mijn voet moest peuteren. Op zich een bizarre gewaarwording dat die crocs, die altijd sneller van mijn voet glijden omdat ze een half maatje te groot zijn geworden, nu ineens goed op zijn plek aan mijn voet bleef zitten. Onhandig ook. En pijnlijk. Als je toch op (roze)(nep)crocs wil gaan klussen: zorg dat je tetanus injectie op orde is. En wees lief voor de buurt, en oefen alvast op een nieuw vocabulaire om verbaal uiting te geven aan je teleurstelling. Telkens maar dezelfde heiligen afstoffen gaat vervelen, zo weet ik inmiddels uit ervaring.

Les 2.
Het kan voorkomen dat je een klein onderdeeltje voor wil boren, zodat deuvels er zonder dat het onderdeeltje uitscheurt, mooi in kunnen, en je het geheel vast kan lijmen.
Als je je vingers lief hebt, loop je op je (inmiddels aangetrokken, want geen zin in nog meer splinters in je voet of tussen je tenen) stevige schoenen naar je rommelschuurtje alwaar je een bankschroef hebt om dat onderdeeltje in te klemmen. Zelfs een 14,4 volts accuboor heeft zoveel kracht dat hij het (in mijn geval pijnlijk splinterige) onderdeeltje gewoon uit je hand draait en slaat.
Gevolg: schaafwonden en splinters. Dus: niet lui zijn, maar gewoon even die extra meters lopen.

Les 3.
Een poos terug kocht ik zo'n hele handige platte handzaag om uitstekende deuvels en andere gekkigheid weg te kunnen zagen. Dat had ik gezien op alle houtbewerkfilmpjes op internet. Leek mij ook wel een goede aanvulling op mijn nog steeds ontoereikende gereedschapsverzameling.
Maar die zaagjes zijn scherp. En het verdient aanbeveling om die deuvels ook echt pas af te zagen als ze op hun definitieve plek zitten, en niet gewoon uit de losse pols.
Gewoon niet doen. Die zaag heeft ongeveer even vaak in mijn vingers gezeten als deuvels doorgezaagd.

Les 4.
Als alles dan in elkaar zit, ben je niet klaar. Een pallet is namelijk niet keurig netjes geschuurd en gelakt voor huishoudelijk gebruik.
Ook al ben je erin geslaagd om alle spijkers te verwijderen (een ijzerboor helpt erg goed, maar pas wederom op, ook een ijzerboor is er erg goed in om weg te schieten, en in menselijk vlees draaien is voor zo'n ding makkelijker dan een softijsje happen voor een mens op een warme zomerdag) er zullen altijd restjes zijn, die je weg moet schuren.
Ga dus niet zoals ik, in de weer met een schuurpapier, zonder dat je je bouwsel GRONDIG controleert op achtergebleven ijzerrestjes.
Dit op straffe van heel wat sneetjes in je handen.
Ik was lekker bezig. Dat wil zeggen: wrijving veroorzaakt warmte, en die gaat ook vrij ongehinderd je fikken in, dus wissel af en hou het luchtig allemaal. Ga niet als een Jean-Claude Vandamme tekeer op dat hout, maar laat het schuurpapier zijn werk doen.
Wat ik dus echter vergat: controleren of alle spijkerresten er wel uit waren. En dat is godnondeju nogantoe pijnlijk. Het kostte me ook een compleet aan flarden getrokken schuurpapier voor ik in de gaten had waarom mijn vingers het me wel erg weinig in dank afnamen.

Les 5.
Ik kocht een houtbeitel. Want het leek me prettig om niet alleen te schuren, maar de te grove stukken scherp hout, of deuvels, zouden wel eens mooi weg te werken zijn met een beitel.
Dit klopt. Die lessen van de internet filmpjes bleken erg accuraat. Ik denk dat ik niet helemaal goed oplette op hoe die mensen dat doen, want mijn eerste poging tot het wegbeitelen van wat overtollig hout, eindigde in mijn rechter wijsvinger, en de direct daaropvolgende slag die ik maakte in de knokkel die diezelfde vinger met de hand verbindt. Altijd van je af beitelen is de les hier.
Had ik zelf kunnen bedenken, maar ja. Al doende leert men.

Les 6.
Ben je klaar met klussen, is het lekker om je kluskleding in de was te doen. Zweetgeur, maar ook geuren van bewerkt hout, zijn misschien onder bizarre omstandigheden zinnenprikkelend, maar schone kluskleren zijn fijn.
Als je even snel wat anders aantrekt, maar nog geen tijd of energie hebt om de wasmachine aan te zetten (of omdat er gewoon te weinig was is, en het zonde is om voor 1 trui en 1 broek de machine aan te slingeren) doe je er verstandig aan om die kluskleren in een emmer met water te gooien. Dan gaat het stof en zaagsel ten minste niet zijn eigen leven leiden door het huis, waar je het stiekem niet hebben wil.
Maar vergeet dan vervolgens niet in de uren of dag erop alsnog die kleren te wassen, want anders gaan die kleren niet alleen naar zweet en hout ruiken, maar dan wordt dat bouquet aangevuld met een viezer luchtje.... Sorry Ilse. 

Het gevolg van deze acties is wel dat Ilse en Jente erg goed in konden schatten wanneer ze ook van papa/echtgenoot minimaal anderhalve meter afstand moesten houden.

Goed, hier zijn we nog steeds corona vrij, en verveeld. Ik hoop dat ik snel weer aan het werk kan. Want hoe lief mijn meiden ook zijn, soms.....

Prettig weekend allemaal en stay safe. (Qua corona en klussen, that is).





Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Bijzondere mensen, een observatie.

 Reizigers. Passagiers. Ze zijn er in alle soorten en maten. Het kleine kereltje van een jaar of 9, die de trap af kwam, zeulend met de veel...