Klein leed

In de categorie klein leed.

Nachtmerries. Over seks met een vrouw waar ik bij bewustzijn al geen band mee zou willen hebben. Het was een zeer realistische droom, dus ik zal de details besparen. Maar ik werd wakker met het gevoel dat ik als de sodemieter moest vluchten. Wat ik dus ook meteen deed, en compleet verwilderd in mijn kamer rondkeek waar ze was. Struikelend over mijn schoenen, besefte ik dat ik 1) een nachtmerrie had en 2) mijn schoenen niet meer lukraak door de kamer dien te slingeren voor ik in bed stap. Je zal maar een nachtmerrie krijgen...

Een spastische (?) nou ja, in elk geval gehandicapte man, die in het donker op zijn scootmobiel niet in de gaten had, dat hij met zijn scootmobiel nooit door de wegopbreking zou kunnen komen. De straat was opgebroken, en deels afgezet. De klinkers (jaja, in Tiel kent men nog straten die van klinkers (van die rode baksteen achtige stenen, ik weet de naam even niet) lagen lukraak op plekken die de doorsteek voor iemand die niet ter been is, gewoon onmogelijk maakte. Heldhaftig als de man was, deed hij dit toch, en reed zichzelf dus vast. Geen beweging meer in te krijgen. Temeer daar hij dus in een zanderig gat reed. Omdat ik het wat lomp vind om dan stug door te lopen, alsof er niks aan de hand was, ging me wat ver, dus samen met mijn bezoek, de man weer aan het rollen gebracht. Te-ee-ring, wat zijn die scootmobielen zwaar zeg. Het is dat ik al spierpijn had, anders was ik waarschijnlijk opgenomen vanwege een verrekte rugspier of zo. Gelukkig hoefden we het niet alleen te klaren. Een turks of marokkaans gezin schoot ook te hulp.

Ik eet sinds een week of wat enorm veel appels. Jona Gold. Lekker friszuur en stevig. Er was een week, dat ik leefde op appels, koffie, brood en soep. Mijn maag hield niks binnen. Omdat ik voel dat de winter er aan komt, neem ik vaak van die vitamine pillen in. Om eventuele tekorten aan te vullen. Ik wil niet ziek worden. Welnu, de periode van die pillen is weer aangebroken, en nu valt me pas echt op, hoe smerig dat die dingen smaken. Je moet ze met water innemen, en aldus leg je ze op je tong, en dat is exact het punt waar het misgaat. Die dingen smaken naar iets dat net even te lang dood achter de koelkast lag. Er zijn ook bruistabletten in de handel, die dan smaken naar sinaasappel. Nou weet ik niet of de fabrikanten hun eigen pillen wel eens proeven, maar bij dat soort bruispillen heb ik altijd het idee dat die mensen nog nooit een echte sinaasappel ophebben.
Dus je moet bij aanschaf kiezen tussen, chemische sinaasappelsmaak, of muizenlijken smaak. Soms lukt het me om die pillen zonder kokhalzen met water weg te spoelen. Soms lukt dat niet, en is de lijdensweg langer, want dan gaat die pil door het water in je mond ronddrijven. Meer appels? Ja, goed plan.

Ook in de categorie klein leed: crematie muziek uitzoeken. Iets met harpen, gitaren en trompetten. Het mogen geen gebrande cd's zijn, want als de nazi's van de buma daar achter komen, wordt je opgeknoopt, gevierendeeld en vermoord. Of je krijgt een boete van een paar duizend euro. 
Nu ben ik de laatste tijd erg weinig bezig geweest met CD's dus ik moet nog even de kast induiken op zoek naar wat mooie trompet-cd's. (Ja, gitaar en harp muziek, heb ik principieel niet in mijn kast staan. Trompet daarentegen weer wel). De eerste cd was die met bugler's holiday erop. Misschien niet de meest geschikte voor een crematie. Hoewel... De volgende cd is er een met allemaal moderne werken erop. Geen piepkrak modern, maar... Weet je, ik kap er ook weer mee. Mijn hoofd staat er ook gewoon niet naar. Het komt goed.