sinterklaas en ander nieuws.

Sinterklaas.
De opbrengst: een paar sokken, een houten bord met daarop de tekst: SMILE, IT CONFUSES PEOPLE, een en een speeltje voor de kat.
Dat bord wilde ik eerst op mijn hoedenplank neerzetten, maar de kans dat dat rechtop blijft staan, is niet zo groot. Maar hoe leuk zou het zijn, om dat bord daar wel te hebben staan. Dat mensen me inhalen, en mij met mijn humeurige kop achter het stuur zien zitten.
Dat speeltje van Claus. Zoiets had ik al eens zelf voor hem gekocht. Een stokje, met daaraan een touwtje, met daar weer aan een soort knuffelbeestje, met een belletje. De bedoeling is dat je dat ding dan een beetje uitdagend voor hem laat bungelen, of voor hem uitsleept. Bij de vorige, vond Claus het touw veel leuker dan het knuffeltje. Dus het knuffeltje lag er na een paar weken al af. En pas toen het touw echt helemaal kapot gekloven was, naja. Ik heb het maar in Ede achtergelaten (uiteraard wel in de vuilnisbak).
Het nieuwe speeltje, daar is Claus een beetje bang voor. Het gaat hier om een kerstkalkoen speeltje, waarvan de staart er zeer dubieus uitziet. Maar dan ook echt heel erg dubieus. Nu vraag ik me af of dat de weerzin van Claus heeft opgewekt, of dat die er meer in gelegen is dat het nieuw is, en dus per definitie eng.

Eenmaal thuis van het vieren van Sinterklaas besefte ik 2 dingen: 1) ik had er zeer tegenop gezien. Mijn kop stond en staat niet bepaald naar feestelijkheden, om meerdere redenen.Maar het was wel goed dat ik het toch gedaan heb, want:  2) Dit is met 99% zekerheid de laatste keer dat ik Sinterklaas vierde. Ditzelfde geldt ook voor kerst. Het wordt op die manier een beladen periode. Een vriendin zei me: Marnix, je bent een tobber. En dat klopt. Ik probeer er van te genieten. En het is oppassen voor al te veel zwartgalligheid.

Eenmaal thuis bleek ik een dijk van een verkoudheid opgelopen te hebben. De dunne muren van mijn huisje trillen vrolijk mee, als ik weer eens een hoestbui heb. Vandaag zou ik naar de sportschool gaan, maar dat doe ik toch maar niet. Ik heb heel even te weinig lucht over.

Een ander ding aan mijn huisje in Tiel: toen het een paar dagen geleden stortregende, bleek het dakje van mijn toilet redelijk lek te zijn. En lekte het zo hard, dat ik bijna de associatie had dat dat hoekje van mijn huis gewoon geen dak had. Het druppelde niet, nee het stroomde gewoon naar binnen. Redderen met emmers en pannen, bleek niet te werken, want in de hoek waar het naar binnen stroomde, staat ook een radiator. Dus een emmer of pan kon er helemaal niet bij. Gebiologeerd stond ik te kijken naar dit bijzondere tafereel. Nog nooit eerder had ik een dermate groot lek mogen aanschouwen. Een beetje jammer was ook dat de verwarming niet aan wilde slaan. De druk op de ketel was onder de 1 bar. Dus die moest bijgevuld worden. Geen leuke klus, als je in de vroege ochtend wakker bent, koffie wil, en zo snel mogelijk een warm huis wil. Ik kan stellen dat die dag geen bijzonder goed begin had.

Er gloort ook hoop voor deze man. Ik beschouwde mezelf nooit echt als planten man. Echt groene vingers heb ik nooit gehad, en ook niet de interesse erin. Maar goed, er kwamen planten in huis. En ze zijn nog niet dood. De varen staat er wat droogjes bij (krijgt wel water) de boom (geen kerstboom) heeft inmiddels een paar nieuwe takken gekregen. De vleesetende plant, leeft ook nog (Claus is nog een maatje te groot voor hem) en de twee struikjes die ik in de vensterbank heb staan, zijn ook nog steeds niet dood. En dat voor iemand die beweerde dat planten bij hem altijd doodgaan... Niet slecht toch?

Toen ik deze blog begon te tikken, bleek halverwege mijn toetsenbord geen sjoege meer te willen geven. Ik tikte er lustig op los, maar er verschenen geen lettertjes. Nu heb ik al een beetje problemen met de e toets, dus ik werd een heel klein beetje knorrig. Op het moment dat ik het ding door het raam naar buiten wilde flikkeren, viel mijn oog op een klepje onder het toetsenbord. En op dat klepje stonden 2 batterijen getekend. Verrek! Zou het?.... Klepje open, gelukkig bleek ik nog aaa-batterijtjes te hebben, en jawel! Het toetsenbord doet het weer als tevoren. Dus helaas nog wel met een lauw functionerende e toets.

Eens kijken wat er gebeurt als je de e toets overslaat:
Ton ik dz blog bgon t tikkn, blk halvrwg mijn totsnbord gn sjog mr te willn gvn. Ik tikt r lustig op los, maar r vrschnn gn lttrtjs. Nu hb ik al n btj problmn mt de  tots, dus ik wrd n hl klin btj knorrig. Op ht momnt dat ik ht ding door ht raam naar buitn wild flikkrn, vil mijn oog op n klpj ondr ht totsnbord. n op dat klpj stondn 2 battrijn gtknd. Vrrk! Zou ht?.... Klpj opn, glukkig blk ik nog aaa-battrijtjs t hbbn, n jawl! Ht totsnbord dot ht wr als tvorn. Dus hlaas nog wl mt n lauw functionrnd  tots.