Claus en kerst

Mijn huis heeft bovenaan de trap, tegen de muur een radiator. Vraag me niet waarom, mijn overloop boven hoeft niet verwarmd te worden, de buitenmuur wat mij betreft ook niet. Maar het ding zit er wel. En nu heeft Claus dus ontdekt dat dat wel een heel lekker warm plekje is om te gaan liggen. Dat is leuk voor hem. Hoewel ik behoorlijk knorrig kan worden als ik in het vroege donker de trap af wil stommelen voor mijn eerste kop koffie, en dan mijn nek breek over een kat, die lekker ligt te soezen bij de radiator. Lazer ik dus bijna naar beneden, krijg ik van de kat een verontwaardigd gemauw naar mijn hoofd. Ja, welke oetlul gaat er dan ook bovenaan de trap liggen. Het is niet zo dat een zwarte kat in het donker erg opvalt. Misschien toch maar eens een fietslampje op zijn staart lijmen.
Ik wilde eerst een custom kerstkaart maken. Van Claus, met een kerstmuts op. Omdat Claus daar zo zijn eigen mening over had, en die middels zijn nagels erg goed wist over te brengen, moest ik toch naar de Bruna om kerstkaarten te kopen. Dus de status van mijn huwelijk met Claus: er gaat voedsel in, er komt poep uit, ik breek mijn nek over hem, maar als tegenprestatie een leuke kerstkaart maken, zit er niet in... En toch, ik zou Claus niet meer uit mijn leven kunnen doen. Hij is er, en hij blijft er...
Kerstliedjes.
Elk jaar is het weer raak, vanaf begin december blért de autoradio allemaal kazige kerstliedjes. De enige waar ik echt om kan grijnzen is Flappie, van Youp van t Hek. De rest is allemaal te zoetsappig voor woorden. Maar goed, mensen komen in de kerststemming, en om de commercie nog een boost te geven, draait zelfs de gemeente kerstmuziek als muzak.
Vorig jaar ging ik voor het eerst met het kwintet van de KMAR spelen. Kerstliedjes. Voor een optreden in Buren. Het dorpje Buren. Niet bij de buren. Hoewel dat voor mij op hetzelfde neerkomt. Twee keer hoesten en ik ben van Tiel naar Buren gereden.
Vorig jaar hadden we "Oh Dennenboom" op het repertoire staan. Dit lied is toch wel een typisch voorbeeld van Pruisisch drama. Het had door Wagner geschreven kunnen worden. Teutoonser kom je ze niet meer tegen. Luister eerst dit, en dan bijvoorbeeld 'have yourself a merry little christmas' achter elkaar, en je snapt meteen wat ik bedoel. Het absurde verschil tussen die twee deuntjes werkt vaak op de lachspieren, vooral omdat de arrangeur zijn dichterlijke vrijheid gebruikte om er wat signalen tussen te proppen die rechtstreeks uit de Olymische marsen van John Williams hadden kunnen komen. Maar ik moet daarbij meteen toegeven, als je gewoon 'O Dennenboom' speelt, ben je na drie keer inademen ook wel klaar. Dus hij heeft toch wel goed werk afgeleverd, deze arrangeur.
En stiekem is het ook telkens weer gezellig. Om met het kwintet te spelen. Want we beginnen elkaars mimiek goed te begrijpen.
Het optreden zelf is in het kader van "Buren bij kaarslicht". Dat is heel schattig, want dan is vanaf 1700 uur dat dorpje dus dicht. Kom je er niet in. Want overal waar iets kan spelen, speelt iets. Een koor, een fanfare, een dweilkapel, een kwintet, een orgeldraaier met zijn aapje, en ik gok dat zelfs de Cliniclowns er acte de présence geven. Er wordt langs al deze locaties door middel van waxinelichtjes een route uitgestippeld. Wij spelen uiteraard in het museum van de Marechaussee. Omdat deze locaties open moeten zijn (het publiek flaneert van concert naar concert) is het dus steenkoud. Dan spelen we, om er in te komen, dus eerst 'Have yourself a merry little Christmas' en daarna die lachwekkende 'Dennenboom'.
Vorig jaar had het gesneeuwd. En was ik bezig met verhuizen. En zou ik naar Limburg gaan voor een kerstfeest in het ziekenhuis. Dit jaar denk ik dat er geen sneeuw ligt, hoef ik niet te verhuizen en ga ik kerst waarschijnlijk niet in het ziekenhuis vieren. Met een beetje pech wél in het mortuarium, maar in elk geval niet in het ziekenhuis. Dat is een kleine verbetering.
Maar ik denk wel dat het weer gezellig zal worden. We krijgen soep met broodjes. En waarschijnlijk ook weer wat gulle grijnzen zo over en weer.