Random geleuter

De huishouding. Met frisse tegenzin onfrisse en ongewenste attributen uit de kamers verwijderen.
De stofzuiger. Voor Claus een gruwel, voor mij ook. Lawaaierig achtervolgt het kreng me waar ik ook ga. ZIjn wieltjes zijn een beetje op leeftijd, dus het achtervolgen gaat gepaard met zwenkingen waar een gemiddelde drinkebroer jaloers op zou worden. Voordeel: mijn woonkamer is zo klein, dat ik de stofzuiger alle hoeken van de kamer kan laten zien, zonder dat ik moet stoppen om een ander stopcontact te zoeken. De keuken is het minst rommelig, dus ik werk mijn weg van de keuken, via de computer (as, en troep) naar de bank. En op die bank zit Claus. Woest te kijken naar dat angstaanjagende monster dat zijn rust zo loopt te verstoren. Dikke staart en de oren plat. En oh, gruwel, het komt dichterbij... En, ja. Dan moet ik toch heel even met de stofzuiger zijn plekje schoonzuigen. Diep beledigd rent hij weg. Wat mij dan de kans geeft om de overtollige haren (ik zou er een trui van kunnen breien, en overhouden voor een bijpassende broek) te verwijderen.
Dan keert de rust weder. Nuffig kwekkend komt Claus weer uit zijn schuilplaats.
De volgende taak is het schoonmaken van de kattenbak. Dat een proper dier als een kat, toch zoveel stinkende ellende achter kan laten, verbaas ik me steeds weer over. Zo groot is die kat namelijk helemaal niet.
Tijd over, het toilet schoonmaken. Nog meer tijd over.
Ik heb een trompet. Sterker nog: ik heb er 6. Of 7.
Maar mijn werkpaard (met de naam Hades, altviolisten onder ons, zullen dit kunnen beamen, maar hij heet echt zo) moet echt eens schoon gemaakt worden. Driftig ga ik in de weer met zilverpoets (naar luchtje) een oude theedoek en een emmer sop. Na een uurtje noeste arbeid kom ik tot de verrassende conclusie dat die zilveren schittering, niet toevallig was. Mijn instrument blijkt echt verzilverd te zijn. Als die laag zwart-bruine troep er eenmaal af is, wel te verstaan.

Dan moet ik nog een was draaien. Mijn wasmachine, die bijna mijn dood werd tijdens de verhuizing, heeft een nieuwe hobby. Behalve draaien, loopt hij ook best door. Dat soort zelf toegestane vrijheden moet ik nog even de kop indrukken, ik denk dat mijn huis nu zover verzakt is, dat hij niet helemaal meer waterpas staat.

Goed zo, dat zit erop, de afwas is gedaan. Ik kan naar Limburg afzakken. De bronchitis is over. De longkanker niet. Mijn moeder voelt zich 'beter'. Nou ja, tot ze besefte dat ze kanker heeft, en dus toch doodgaat. 4 maanden geleden had ze nog 3 maanden te gaan, waarover ze 100 jaar mocht doen. Ik had mijn vriendjes al eens verteld dat ze nog maar 3 maanden te leven had. Maar dood is ze nog steeds niet.
Op de vraag hoe het met mijn moeder is. Wat kan ik zeggen? Goed, ze is nog niet dood? Of: slecht, ze is nog niet dood.

Dan terug, naar de sportschool. Nieuwe oefeningen gekregen. En tot de conclusie komen dat ik, ondanks dat dat niet bijzonder zichtbaar is (mijn habitus blijft pycnisch) toch ben afgevallen. Een blij momentje, zo op de vroege maandagmorgen. En de conditie is beter, de kracht is beter. Of zou ik gewoon last hebben van loshangend vel. Dan moet de schaar er maar in. Vrijdag in alle godsvroegte een afspraak met de dokter. Want ik wil dus dit jaar stoppen met roken. Daar heb ik dus nog een slordige 11 maanden de tijd voor, maar goed, een koe is er om bij de hoorns te vatten. Na 10 (!!) pogingen op eigen houtje, mag nu de dokter maar eens met me bezig. Juist nu ik lekker op pad ben met mijn conditie, mogen mijn longen er ook van meeprofiteren.

Ik doe hier geen vaste uitspraken. Ik wil wel de slag om de arm houden, maar het zou toch mooi zijn als ik de zomer slanker en rookloos in zou kunnen gaan?