Stoppen met roken. De eerste 24 and counting.

Ik ben dus verkouden. Dit bespaarde me een rit naar Limburg. Toen ik dit meldde, kreeg ik bijna een verwijt over me heen. Alsof ik er voor kies om verkouden te worden. Maar beter dus om niet te gaan. Een bronchitis overleven is meer dan zat. Gisteren was het hoogtepunt. Denk ik. Duizelig, pijn bij hoesten, pijn bij niezen, moe, koortsig. Dus toen ik mezelf op bed vleide, dacht ik een lekker lange nacht te maken. Helaas, ook dat bleek ijdele hoop. Ondanks dat Claus vlak naast of op me lag, bleef ik maar woelen, wakker worden, woelen en woelen. Claus, normaal gesproken in de nacht, zeer geduldig, werd er toch wat narrig van en vertrok. Daar ging mijn kleine, levende warmte bronnetje. Advil 400 bij het ontbijt werkt gedurende een paar uur best aardig.

Ik had verwacht meer last te hebben van mijn toch nog wat abrupte rookstop. Ik was van 48 sigaretten naar 24 gegaan. En gisteren (nu 24 uur geleden, give or take a few minutes) was dan de grote dag. Gisteren rookte ik de laatste paar sigaretten uit mijn pakje. Op zich taal ik niet echt naar sigaretten. Dat zal de werking van die champix wel zijn. Ik ben ook niet humeurig. Correctie, ik ben wel humeurig, maar dat is vanwege de verkoudheid, niet vanwege het feit dat mijn lijf om nicotine schreeuwt. Wellicht heb ik ook niet veel behoefte aan roken, omdat mijn strot een rauwe ellende is. Hoe dan ook, ik kan in elk geval niet zeggen dat ik nu ineens meer lucht over heb.
Als vervanger in mijn mond heb ik een vulpen vulling. Zodat ik toch iets heb om op te knabbelen. Maar niet te hard (doe je bij sigaretten ook niet) want vulpen inkt in je mond is waarschijnlijk nog smeriger dan tabaksrook. Ik drink ook meer thee. Die troep heb ik enerzijds voor gasten in huis, anderzijds een restant van mijn laatste relatie. En omdat voor mij koffie en een peuk redelijk onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, leek het me een goed idee om thee te drinken. Ook omdat dat wat lekkerder glijdt over een verkouden strot. Maar, thee en Marnix... Niet een bijster goeie combinatie. Ik weet niet wat dat is, maar zo'n sloot lauw-warm water met een smaakje. En dan moet je er nog vaker van naar het toilet dan van koffie. Het zal wel. Snel maar weer aan de koffie.
En nu moet ik toch heel even eerlijk zijn. Vroeger zei ik altijd dat ik niet zo'n stivoro-figuur wilde worden, die het roken in zijn eigen huis zou verbieden. Voorlopig doe ik dit dus wel. Niet omdat ik ineens de schurft zou hebben aan roken of rook, maar puur om mezelf te beschermen. Over een poos, als ik echt gewend ben aan het niet meer roken, mag men bij mij best binnen roken. Bij deze dus vast mijn verontschuldigingen voor dit onvriendelijke gedrag. Ik hoop dat mijn rokende vrienden me dit kunnen vergeven.

Morgen ga ik de opleiding bij Arriva in. Dit pakken ze dus ontzettend serieus aan. Hoezo, zelf lijnen verkennen. Een leermeester krijg ik mee. Die mij alle lijnen gaat instampen. Blij om weer aan het werk te kunnen. Nieuwe uitdagingen, nieuwe collega's, nieuwe mensen.
Ik heb er wel zin in. En de leermeester ook. Een proefrit maken. Ik dacht dat ze even wilden zien hoe ik reed, wat ze in huis haalden. Duurde meteen 5 uur. 5 leerzame, prettige uren. En wat is nu het leuke daar? Mijn oude rijinstructeur werkt ook op die vestiging. Die kwam meteen aan met hamburgers.Want we zouden wel hongerig zijn... Ach ja.

Inmiddels ben ik bevorderd tot wachtmeester der eerste klasse. Een halve streep erbij. Ongeveer 5 euro per maand. Ach. Het gaat om het idee van waardering, niet waar?