maandag 10 december 2012

Over de bezuinigingen.

We gaan even terug in de tijd.
Zeg maar 2001. Ik was net student aan het conservatorium in Amsterdam. Behalve veel studeren, dronk ik ook graag een biertje. En dat het liefste na een gaaf concert.
Orkesten als het Metropool Orkest, het Radio Kamer orkest, het Radio Filharmonisch Orkest. Holland Symfonia, Nedpho, KCO, maar ook Militaire orkesten. Zoals De KMK, FKKL werden door mij beluisterd. Want horen was ook studeren.

En ik was zeer zeker niet de enige bezoeker. Wat kon ik genieten van een concert in een mooie concertzaal. De grandeur, de sfeer, het blinkende goud. Alle mensen die er rondliepen, vaak in mooie kledij. Die allemaal ineens hun oren openden en hun mond sloten. Vaak maar goed ook, want de meeste van die chique geklede dames en heren hadden mij te zeer een hete aardappel in hun strot zitten. En ik vond (en vind) het moeilijk om dat niet de gaan persifleren.

In aanloop naar zo'n concert, zaten de aanpalende eethuizen en kroegjes rondom de concertzalen vol met bezoekers. Die voor het concert graag nog even een hapje wilden eten. Ik vaak niet, want als ik een concertkaartje had gekocht, was het geld wel redelijk op. 80 euro voor 1 kaartje, was toch zeker een hele hap uit mijn studiebeurs, en dan wilde ik na afloop ook nog graag een en het liefst meerdere bieren drinken.

Zeker in de donkere maanden, was het vaak een prachtig gezicht. Al die lichtjes in en rondom de theaterzalen, concertzalen. En al die mensen die naar binnen stiefelden, dat gaf een bijzonder soort bedrijvingheid.
Tot uiteraard het moment kwam dat de maestro zijn baton ter hand nam. Dan was het stil in de zaal. En daarbuiten ook vaak. Want afgezien van het normale stadse verkeer, waren er maar weinig mensen op straat. Die zaten binnen, of gingen naar huis.

Na afloop van een dergelijk concert, was het weer drukker. De bussen of trams stroomden weer vol, naarmate de concertzaal leegliep. Luisteraars, verrukt, opgetogen en verrast, gingen vol van die avond weer naar huis. Een gezellig gekwetter vulde de directe omgeving van de concertzalen. En de cafeetjes die er naast lagen, stroomden vol. Soms met de musici die die avond hard gewerkt hadden. Vaak met mensen die wat meer tijd hadden, om onder het genot van wat geestrijke versnaperingen nog gezellig na te praten. En bijna altijd met meerdere studiegenoten, was ik daar ook te vinden. Ook om na te praten. En over onze dromen te praten: zelf ooit een plek in een dergelijk machtig orkest te krijgen.

We gaan heel snel vooruit. We zitten in 2016. Het einde van de kabinetsperiode van Rutte II.
Amsterdam, ik kom er niet graag meer. Het Concertgebouw is failliet, en wat er rest is een grote zwarte vlek. Zoals eigenlijk heel het museumplein een grote zwarte plek is. Het Concertgebouworkest bestaat nog wel, maar kan eigenlijk niet echt meer functioneren. Kleine theaters hebben de kaalslag in de cultuur ook niet overleefd. Musici zitten werkloos thuis, of zijn omgeschoold. Maar de gezelligheid van weleer is er niet meer. Het Metropool orkest bestaat niet meer, dus gave jazzconcerten met toffe artiesten moeten we tegenwoordig op DVD uit Amerika bestellen. Een mooi ballet, vroeger zo vakkundig door Holland Symfonia begeleid, wordt niet meer uitgevoerd. Het beste begeleidingsorkest dat Nederland daarvoor in huis had, is opgedoekt. Dus de grote balletten, die ooit in de Stopera gingen, zijn definitief verleden tijd. De omgeving van de Stopera is ook al zo'n zwarte vlek geworden.
De eethuisjes en de kroegen zijn allemaal vertrokken. Die konden niet meer voortbestaan, toen alle podiumkunsten werden weggebombardeerd.
Mensen die nu na 2000 uur nog op straat zijn, gaan in elk geval niet meer naar prachtige concerten, zoals we die een paar jaar geleden nog wel hadden. De prachtige verlichtte van Baerlestraat, met alle luxe winkels, Broekmans & van Poppel, en het concertgebouw, is nu een bouwput geworden. Er zal over een paar maanden een nieuw winkelcentrum verrijzen, waar de zoveelste V&D en HEMA zullen zitten. En een discotheek, waar TMF hoogtij viert.

We moesten bezuinigen op cultuur, zeiden ze. Dat hebben ze gedaan. En hoe. Het sprookjesachtige Amsterdam, waar je echt kon genieten van goeie concerten, dat bestaat niet meer. De toeristen die eerst voor het Rijksmuseum en het van Goghmuseum kwamen, komen niet meer. Ook die werden weg gesaneerd. Wat rest is het Anne Frankhuis en talloze coffeeshops, waar hinderlijke Engelse en Italiaanse toeristen komen.

Maar het goeie aan (podium)kunsten dat Nederland in huis had, is definitief afgebroken.  Verdwenen. Komt ook niet meer terug.
We kunnen inderdaad trouwens de grenzen maar beter sluiten. Welke ezel wil er nu in een land wonen die zijn eigen cultuur de nek omdraait. Help de immigranten, stuur ze terug. Wij hebben geen cultuur meer, dus hoe en waaraan zouden ze zich moeten aanpassen? Geert Wilders, VVD, bedankt! Bedankt voor het stelen van onze identiteit. Van onze creativiteit. Van ons LAND.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Worstenman, vrije dag en groene vingers.

Die titel klinkt als een clickbait. Want raar. Maar ja, verwacht u iets anders? De paasdagen komen er weer aan, en wederom ben ik glad verge...