Over een vis en de Ikea (deel 3)

Een walvis. Al dagen in het nieuws. Want het beest was aangespoeld op Texel. En met man en macht is geprobeerd om dat beest weer terug naar zee te slepen.
Ik ben geen bioloog, maar volgens mij is een walvis die ergens aanspoelt, niet gezond. Anders was hij in eerste instantie niet aangespoeld.
En milieufanaten vonden dat het bergingsbedrijf Smit Tak maar moest opdraven om het ding weg te halen, en naar dieper water te brengen.
Even uitgaande van het feit dat ik het totaal mis heb, en dat we hier praten over een kerngezond beest, die even zijn interne tom-tom niet goed had gelezen. Wie gaat Smit Tak betalen? Welke rijke milieufanaat heeft er even een zakje geld liggen? Of moet heel de samenleving krom gaan liggen, om 1 beest te redden? En is dat heel erg realistisch?
En stel, ik heb gelijk. Die walvis is ziek. Waardoor hij zijn interne tom-tom niet lezen kon. Moet je dan enorm veel geld steken in het redden van een verloren dier?
Moeten al die milieufanaten niet eens wat meer vertrouwen krijgen in moeder natuur? Want moeder natuur is hard. Als een dier ziek is, dan sterft het. Mensen niet, die zijn zo "slim"dat we onze zieken kunnen genezen, soms. Maar een walvis niet. Die gaat dood. Dat is de natuur. Waarom dan toch zo hard vechten tegen diezelfde natuurlijke gang van zaken? Omdat het een walvis is? Als het een haring was, hadden we hem waarschijnlijk gewoon in de pan gelegd. En een zieke zeemeeuw, zou waarschijnlijk gewoon platgereden zijn, door een voorbijrazende vrachtwagen.

Vandaag ben ik met Ilse voor de derde keer naar de Ikea gereden. We wilden namelijk wat opbergvakjes hebben voor in de kast, en die bank die in de aanbieding was, leek ons wel wat.
De eerste bankenset die in Tiel stond, is inmiddels voor de helft afgevoerd. Ik herinner me ineens dat ik die samen met Mattie via het achterommetje naar binnen heb gebracht, omdat die niet door de voordeur paste.
Omdat we twee banken een beetje veel vonden, besloten we om met een aanhangertje, de tweezits bank dan maar af te voeren. Samen met de tafel, en wat plankenzut.
Uiteindelijk bleek dat ik gelijk had: die bank paste ook niet door de voordeur als je hem het huis UIT wilde hebben. In mijn oneindige inventiviteit pakte ik daarom een scherp slagersmes, en begon vakkundig met het uitbenen van de bank. Het ging ten slotte om maar een paar centimeter, en als ik het rugdeel van de bank nu gewoon los zou snijden, dan zou die vast wel door de deur kunnen.
Omdat de voordeur openstond, kreeg ik nogal wat argwanende, verbijsterde en soms zelfs doodsbange blikken te verduren van passanten, die begrijpelijkerwijs iets sneller doorliepen. Je ziet ten slotte niet dagelijks iemand maniakaal op een bank inhakken met een net iets te groot mes.
Uiteindelijk lukte het echter wel om die bank door de deur te krijgen. De flappen die ik losgesneden had, hingen er maar droevigjes bij.
En fin. We scrollen door de tijd. En vandaag dus naar de Ikea. Want het is een regenachtige koopzondag, dus wat doe je: je gaat in de rij bij de parkeerplaats voor de Ikea staan.
Eenmaal binnen, kochten we 8 bakjes. 2 pakjes wegwerp bekers, 2 ecologisch verantwoorde gloeilampen, 1 spiegel (want degene die ik met bloed, zweet en tranen uit de vorige kast heb gehaald is helaas overleden nadat hij van geringe hoogte net niet op Ilses hoofd stuk viel), 3 kleding hoezen, 2 dozen met kaarsen, en we stonden een hele tijd bij een driezits bank te dubben. De enige die er nog was, was in het rood. En aangezien de huidige driezitter ook rood is, en in principe nog wel meekan tot de volgende verhuizing (ik ga hem niet meenemen, al was het maar omdat ik de omgeving hier niet banger wil maken dan strikt noodzakelijk is) toch maar besloten om hem niet mee te nemen. Wat zijn wij verstandig. Hoewel: een impulsaankoop is zo gedaan, dus om te vieren dat we geen bank hebben gekocht, hebben we 5 appelflappen meegenomen. Die wonderwel erg goed smaakten.

Op naar kerst!!!