Kerst en oud en nieuw

Kerst.
Dat was even slikken. Want ongewild, en ook zonder dat ik het kon tegenhouden, kwamen er flashbacks van 2 jaar kerst met kanker.
Het eerste jaar, zat ik in het ziekenhuis, groene bloemkool te eten.
Het tweede jaar had ik het galgenkerstmaal bereid. Al stukken lekkerder dan het ziekenhuiskerstmaal, maar toch.
Mijn moeder wilde altijd fondue. Omdat ik het vorige jaar noch de tijd, noch de energie had om een fondue voor te bereiden (nog los van het feit dat mijn moeder met 1 stukje vlees al wel vol had gezeten) had ik besloten om iets simpeler, sneller doch lekker iets van varkenshaas klaar te maken.
Voor mijn gevoel, en dat is echt mijn gevoel, (ik kan het ten slotte niet meer navragen) was mijn ma dan ook heel erg teleurgesteld in het feit dat ik een traditie had laten vallen.

Hoe anders was deze kerst. Lekker rustig opstaan, een rondje gaan rijden met Ilse en Ozzy, en dan heel langzaam de kaasfondue gaan klaar maken.
(Men hale bij de kaasboer een setje van geraspte Italiaanse kazen, bij de appie een flesjes droge witte wijn, en in een pannetje opwarmen tot er een mooie pap ontstaat van gesmolten kaas. Om te dippen een lekker brood, wat groente, paprika, champions en tomaten en: eet smakelijk!).
Toch een fondue. Weliswaar geen bouillon, maar toch. Gewoon lekker op ons gemakje genieten van de dag. Genieten van elkaar. Genieten van de vrije tijd die we hadden. En uiteraard de hoge waterstand van de rivier bekeken, wat huisjes bekeken, en tweede kerstdag naar de schoonouders. Want dat was gezellig. En dat was het ook.
Het contrast tussen kerst 2011 en 2012 is absurd. Eigenlijk niet echt te bevatten.

Sowieso. Als ik eens nadenk over het jaar 2012 en de voorgaande jaren, is het allemaal een beetje onwerkelijk. Een jaar van uitersten.
Het uiterste werd van me gevergd in de aanloop naar de dood van mijn ma. En dat uiterste bleek rekbaar, want dat duurde toch echt even. Om vervolgd te worden door een relatie. Verliefdheid.
Ik moet eerlijk bekennen dat het allemaal nogal surreeel aandoet. Je moeder is net dood, wat doe je? Natuurlijk in Frankrijk een meisje aan de haak slaan. What else??
Maar ja, dat haakje bleek nogal vast te zitten aan het meisje, dus inmiddels woont ze bij me.

Ik ga 2012 achter me laten. Het zal een bitterzoet jaar zijn. Maar vooral ook vele mooie herinneringen aan wat er, los van het pijnlijke, toch aan mooie dingen bij zijn gekomen.

2013, ik ga er geen voorspellingen meer aan wagen. Wellicht een nieuwe stoppoging. Wellicht nieuwe kansen.
In elk geval ga ik proberen mijn blogs bij te blijven houden.
Voor deze lezer: bedankt voor alle steun, en voor de tijd die jullie nemen dit te lezen en te reageren. Ik wens iedereen een mooie jaarwisseling toe. En een geweldig 2013.

(ps: voor de mensen die net als ik de schurft hebben aan vuurwerk en mensenmassa's op oudejaarsavond ben ik vanaf 2355 uur op tv. Op SBS6. Dit samen met vriendjes Martijn, Michiel en Pascal!)