Op een boot, en kleren maken op welke manier precies de vrouw???

2013.

Geen gezemel over goede voornemens. Ik ga ook niet lopen zeiken over de inferieure levensvormen die met oud en nieuw hulpverleners te lijf gaan. Hooguit dat ik brandweerlui zou willen adviseren om geen branden meer te blussen. Als dat tuig het eigen nest wil affikken, laat ze vooral hun gang gaan. Opgeruimd staat netjes.

Gisteren was ik op tv. SBS6. De oudejaarsloterij. Ik kan vele van mijn collega's horen brullen van het lachen. Wat was het nat. En wat was het koud. We stonden namelijk niet alleen de laatste vijf minuten van 2012 in de regen buiten, dit hele evenement diende toch zeker 6 keer gerepeteerd te worden.
Gelukkig werden we geleefd, en was er op het juiste moment telkens iemand die al dan niet de goede cue gaf.
Ook was de catering geregeld, en waren de mensen die ons begeleidden enorm aardig en gemotiveerd. De twee dames die als aanhang mee mochten, werden ook gastvrij en vriendelijk onthaald door de mensen van idtv.
Nooit eerder was ik in het scheepvaartmuseum, en nooit eerder stond ik in een lekkend VOC schip. (Wat zou Balkenende bedoeld hebben met de VOC-mentaliteit?? Zou ik dan de link moeten leggen met een lekkend schip???)
Maar de sfeer en entourage waren echt geweldig.
De collega's met wie ik deze snabbel speelde, waren op en top gezellig en professioneel. Pascal, die zorg droeg voor de bladmuziek, en Martijn die zorg droeg voor de afwerking. "Jongens, ook al regent het straks gewelddadig in onze gezichten, je moet wel blijven lachen, want we komen live op tv en als we dan humeurig voor ons uitkijken, krijgen we daar een jaar lang commentaar op"...
Bij deze snabbel was het niet de bedoeling dat we zouden spelen. Ons natuurlijke geluid zou het hoe dan ook afleggen tegen de versterking van jan en alleman op die manifestatie. Alles was van te voren al opgenomen, dus onze enige taak was mooi opzitten op het juiste moment.
Dus konden we het ons permitteren om maniakaal grijnzend (ze maken ons de pis niet lauw, al regent het pijpestelen) die trompetten aan onze snuiten te zetten.
Ik heb Tooske Ragas (geen idee waar ze bekend van is) in het echt gezien. En haar vent Bastiaan ook. Die laatste schijnt een zanger te zijn. Of is elders bekend om. Maar toen hij tegen mijn vriendin, en de vriendin van Michiel zei dat ze fluffers waren, vond ik hem meteen een stuk minder sympathiek.
(ter info: een fluffer is een meisje die de wapens van porno-acteurs stijf houden tussen de scenes door).
Er was nog een een andere zanger, Xander de Buisonjee. Ook een bekend persoon. Die was een stuk aimabeler. Gelijk grapjes maken, zonder cynisme. Beetje oude-jongens-krentebrood. Dat idee.
Verder stonden wij natuurlijk met onze neus op alle mooie dingen. Die gozers die in het water aan het spelen waren, waren van dichtbij echt spectaculair.
Ondanks, en misschien wel dankzij het weer (slecht weer, hard werken en samen iets moois tot stand brengen is toch wel heel tof) was het een snabbel die ik zo weer zou doen. Zeker als we zo hartelijk ontvangen en verzorgd werden.

Dan is er toch nog iets, waaruit blijkt dat ik toch echt totaal geen kaas van vrouwen heb gegeten.
Kleding. Schoenen.
Ik koop een broek als ik er een nodig heb. Lees: als er 1 broek versleten is, ga ik naar de winkel en koop ik een nieuwe. Voor truien geldt hetzelfde, en voor schoenen in wezen ook.
Voorbeeld: 6 jaar geleden kocht ik een nieuwe leren jas. Die jas was nu wel echt aan het einde van zijn looptijd. De rits was stuk. De zakken kapot gescheurd, en het leer dermate vervuild en beschadigd dat er geen eer meer aan te halen was. Dus kocht ik van de week een nieuwe. Mooi voor het nieuwe jaar (beetje jammer dat ik vanmiddag al bezig was met de knopen extra vast te zetten, maar das een detail).
Mijn verbazing over Ilse haar kleding blijkt ongelimiteerd te zijn.
Ik heb 3 paar werkschoenen. 1 paar kisten, 1 paar hoge en 1 paar lage schoenen.
Dan heb ik 1 paar sneakers, 1 paar nette schoenen, 1 paar sportschoenen en 1 paar slippers.

En daar kan ik een hele lange tijd mee toe.

En ik koop alleen maar schoenen als het een noodzaak is. Dus als er 1 paar versleten is.
Bij Ilse (is dit vrouwelijk??) ben ik gestopt met het tellen van de paren schoenen. Het zijn er veel. En blijkbaar zijn allemaal onontbeerlijk. Zelfs al zie ik sommige paren schoenen steeds grijzer worden van de stof die erop belandt, ze zijn van wezenlijk belang voor het 'vrouw-zijn'.
Ik klaag niet. Ik constateer. Een liefdevolle constatering. Want als ik moest kiezen tussen geen schoenen (en kleren for that matter) en geen Ilse, of wel een Ilse en 123 paar schoenen, kies ik voor het laatste.
Alleen de vrouwen die ik er over sprak, konden mij niet precies duidelijk maken hoe dat nu zit. Ik heb daar blijkbaar een blinde vlek voor. Als ik een blauwe broek draag, dan kan daar best een bruin paar schoenen onder. Maar bij Ilse niet. Dan moeten daar blauwe schoenen bij. Maar niet alleen blauwe schoenen, maar ook blauwe hakken, blauwe laarsjes etc. En dan liefst nog een bijpassende kleur blauw. En als die niet in huis is, begint de zoektocht weer helemaal van voren af aan.

De eerste dag van 2013 is bijna voorbij. En het bevalt me al een stuk beter dan de eerste dag van 2012.