woensdag 26 maart 2014

NSS avonturen

De media repten over verkeerschaos, snelweginfarcten, belachelijke drukten in het openbaar vervoer.
De media repten ook over 30 miljoen, straaljagers die continue in de lucht waren en strenge beveiligingen.
Het is niemand ontgaan: de NSS top werd in Den Haag gehouden.

En via vriendje Joost, werd mij gevraagd of ik een roedeltje koperblazers kon strikken om de openingsceremonie te spelen.

Tuurlijk. Ik heb wel een paar vrienden die trombone en hoorn spelen. En die vrienden hebben daar in de regel hun beroep van gemaakt, dus weten kwaliteit en plezier goed aaneen te schakelen.

Aldus geregeld. Hoewel... Vanaf het moment dat ik de bezetting compleet had, werd ik ook op geheel natuurlijke wijze tot contactpersoon, manager, manusje-van-alles gebombardeerd.
Gelukkig deze keer geen zotte of onnozele vragen, maar redelijke vragen, die ik dan weer naar het management doorspeelde.

Vriendje Joost stond weer garant voor een spetterend stukje muziek, en IDTV regelde de ceremonie zelf met dansers, regisseur, geluid en filmopnames.

Bij de opname dagen ging het nog bijna mis. De opnames zouden gemaakt worden bij een bedrijf in Rijen. Maar dan moet je dus wel naar straat x in Rijen gaan, en niet naar straat x in dongen, 4 kilometer verderop, maar wellicht is dat des hoorns...
Vriendje Ho had voorhoofdholte ontsteking, en ook dat was voor de organisatie (en mij) reden om handenwringend af te wachten of hij op tijd beter zou zijn om zijn partij in te spelen.

Na de geluidsopname kwam er een filmopname dag. Met dezelfde aimabele regisseur die ook de postcode loterij happening regisseerde op oud en nieuw 2012-2013. We werden naar Amsterdam noord gedirigeerd, want daar in de studio's zouden wij met ons vieren op de gevoelige plaat komen. Dit ging gepaard met veel grappen en grollen onderling, waarop de regisseur zich een beetje vermoeid liet ontvallen dat het met koperblazers altijd lol was.
Los van alle lol hadden we een paar hele mooie opnames gemaakt, tot tevredenheid. Jammer alleen wel was dat ze die opnames uiteindelijk niet gebruikten voor de ceremonie.

De generale repetitie was veel wachten, veel overdoen. De locatie, het world forum, lag helaas op een goeie 500 meter afstand van de dichtstbijzijnde tramhalte. Nu loop ik dagelijks minimaal 2 en soms wel 3 keer 5 kilometer met een trekkende hond, dus het lopen op zich was het probleem niet. Wat wel heel jammer was, was dat het weer ons verwelkomde met een regenbui. Een regenbui die begon bij aankomst in Den Haag, en pas ophield toen we zeiknat het world forum binnengingen.
Vervolgens werden we geleefd. "Onze" Dikla stuurde ons het hele world forum door, naar de volgende repetitie. En uiteraard gingen de meest gekke dingen mis. Van bepaalde decorstukken die wel of niet hun taak naar behoren uitvoerden, tot artiesten die op het verkeerde moment de goeie noten speelden, of op het goeie moment de verkeerde noten.
Maar uiteindelijk zag de regisseur dat het goed was, en werden we vriendelijk bedankt.

De dag van de ceremonie zelf was spannend. Want ik verwachtte immense files. Dus om 4:45 wilde ik naast mijn bed staan. Mijn onderbewuste was het hier duidelijk niet mee eens, en besloot dat 5:15 meer dan genoeg was. Dus al enigsinds mopperend graaide ik her en der mijn kleding bij elkaar, en met het agressieve brulletje van mijn over de toeren gejaagde auto, verliet ik de straat.
Tot mijn ongenoegen ontdekte ik geen file. Voor jan joker zo vroeg opgestaan. Maar op het station van Den Haag centraal zit een Starbucks. Normaliter vind ik Starbucks overgewaardeerde blerf. Slappe, veel te zoete, namaak-oplos-koffie, die om nog een beetje aan koffie te doen denken, vol geplempt wordt met smaakjes: vanille, aardbei, hazelnoot, caramel...
Maar om 0600 uur, terwijl ik thuis geen koffie gehad had, is alles lekker. Zelfs Starbucks.
Toen alle jongens binnen waren, kreeg ik een kleine verrassing van ze: een mand met heerlijke kazen en wijn. Heerlijke franse kazen. Van die kazen, waarvan de lucht onder de chemische wapens vallen.
Omdat ik zoveel werk verzet had bij het tot stand komen van deze snabbel.
De tramreis naar het World Forum ging zoals het hoort.
Toen we de eerste controle door gingen, bleek dat we door beveiligingspoortjes moesten, en onze bagage moest door het röntgen apparaat. En toen bleek dat mijn fles wijn niet, herhaal NIET door de controle mocht. Blijkbaar waren ze bang dat ik starnakelbezopen alle wereldleiders toe zou spelen.
De oplossing lag voor de hand: mijn mandje met wijn en kazen mocht ter plekke in een kluis gedeponeerd worden.
 De dag zelf ging naar behoren. Een laatste generale repetitie, waarbij een van de decorstukken definitief overleed, maar dat mocht de show niet drukken.

De terugreis verliep niet helemaal soepel. Ik heb last van vallende lompheid. Ik struikel vaak over de meest minuscule obstakeltjes.
Dit leidde geregeld tot hilariteit. Het toppunt was, dat Henk en Alex (die achter me liepen) tegen me zeiden dat ik moest oppassen, en niet moest struikelen over de kabelbeschermers op de grond.
Ik draaide me daarop om, en zei dat ik niet zou struikelen. Waarop ik dus prompt struikelde over de kabelbeschermers, en door een wakkere meid van de beveiliging werd opgevangen.
Genant, omdat iedereen hoorde dat ik zei dat ik niet zou struikelen...

Er moest nog 1 klein ding. Ik moest namelijk mijn presentje uit de kluis halen. Dus ik meldde me braaf aan bij de beveiliging. Of ik van kluis 3060 was, vroegen ze. Jep. En nog voor ik in de kluisruimte was, wist ik al waar die arme jongens de hele dag in hebben moeten staan. De kaas was behoorlijk gaan rijpen en uitlopen. Wat een meur. Wat een vreselijke meur. Alsof ik een lijk in stukken in dat kluisje had gelegd. Ik schaamde me dood. En toen moest ik dus nog met de tram en de trein naar Zoetermeer, alwaar mijn auto stond.
Zelden in de spits zoveel ruimte om me heen gehad.
Inmiddels zijn 3 van de 4 kazen op. Ze waren heerlijk. Ze smaakten gelukkig niet zoals ze roken.

Wat was het een gaaf project, en wat hebben we een lol gehad!
Joost
Alex
Ho
Henk
Dikla
Momo
Peter
Bedankt! En tot een volgende keer!

 Bij deze de ceremonie waar het over gaat :) (klik)





Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Bijzondere mensen, een observatie.

 Reizigers. Passagiers. Ze zijn er in alle soorten en maten. Het kleine kereltje van een jaar of 9, die de trap af kwam, zeulend met de veel...