Van alles veel...

Het staartje van 2014
24 december ontmoette ik, zeer tegen mijn zin, een dame die al dagen ziek was. De griep had. Ik ontmoette haar, omdat ik de kerstdienst op Schiphol zou begeleiden, samen met Paul. Dus daar was geen houden aan. Ik had persoonlijk liever gezien dat ze thuis was gebleven.
Maar goed, zij bleef niet thuis, en stak mij vol goede wil, aan. En gisteren was ik dus de spreekwoordelijke klos.
Eigenlijk eergisteren al.
Koud en kleumend, heel de dag rillerig en landerig. De repetitie uitgespeeld, en toen was het ook echt klaar.
De volgende dag, ook een repetitie, maar die heb ik maar gecancelled. Sneeuwbuien achter mijn ogen, dikke pijnlijke holtes, liters snot die ik uitbaggerde en uiteindelijk het hartverscheurende hoesten, waardoor taaie verkoudheidsbagger zich uit mijn luchtpijp losrukt.
Bent u inmiddels al naar het toilet gerend?

Gisternacht dus maar vroeg te bed gegaan. Volgens de echtgenote wilde ik om 0200 uur nog douchen, en vond zij dit -terecht-  geen goed idee. Ook omdat we onverwachte logees hadden, die meer dan 6 uur vertraging opliepen. Hun vliegtuig moest eerst nog even op en neer naar Malaga alvorens het in staat was om de gestrande reiziger naar Amsterdam te brengen. Dat was dus mijn zus, die daardoor niet met de trein naar het donkere zuiden meer kon, en dus met dochter en al hier kwam crashen.

Vandaag voel ik me al weer een beetje mens. Het stomen (met mijn hoofd onder een doek, boven een pan heet water met Vicks, ik vind het een ellende, want overal -zelfs daaruit waar je het niet kon vermoeden- komt vocht van divers kaliber)  leverde in elk geval een enorme hoeveelheid extra lucht op, waardoor ik samen met de vrouw kon zorgen voor een lekkere pan verse snert, een nieuwe plafondlamp die wat meer chique toevoegt aan ons minihuisje (meer dan een rijstpapierenlamp van die Zweedse Boevenbende) en een dikke rubberen anti-slip badmat.
Onze douchebak is op zich nog niet eens heel erg glad, maar wel idioot koud. Ga je lekker onder een warme douche, dan kun je maar beter wel dikke wollen sokken dragen, want onze douchebak lijkt een soort van 2e vrieskist te zijn. Pas als het warme douchewater over je lijf klettert, wordt die bak ook een beetje warm. Dus daarom dacht ik slim te zijn en er gewoon een lekkere dikke anti-slip mat neer te leggen. Vooralsnog heb ik gezien dat de maat die wij kozen volgens mij aan de krappe kant is. Maar als we een beetje kunstig heen en weer hippen, denk ik dat we met redelijk warme voeten de douche kunnen in- en uitlopen.

Wat ik, even terugkomend op de griep waar ik een tik van kreeg, zo lafhartig vind, is dat het letterlijk in de laatste dagen van het jaar moet gebeuren. Ik had zo de hoop dat ik 2014 af kon sluiten zonder extra ziekigheden. Ik had natuurlijk al mijn stuit, die weggesneden werd. En daarmee vond ik het wel prima. Maar dat ik nu nog aan de citrosan, de advil en de kleenex moet, vind ik stuitend. En griep, zoals wij griep noemen (het is geen influenza, waaraan je dood kan gaan) maakt een man tot een zielig, snotterend hoopje ellende. In elk geval deze man. Want komt ook bij dat je met dergelijke zaken, gewoon niet echt lekker aan het spelen bent.

Maar het uitzieken heeft gewerkt, en ik ga er dus vanuit dat ik de komende tijd (want ik ben roker) nog behoorlijk wat zal blaffen, maar wel weer lekker fit zal zijn.

Fit genoeg om te beseffen dat dit de laatste blog van 2014 zal zijn. 

Ik wens alle lezers, vriendjes, vriendinnetjes, collegae, geinteresseerden, ongeinteresseerden en overige lui een heel beste jaarwisseling toe (laat dat vuurwerk maar, kost klauwen met geld) en een heel erg fijn 2015. Waarin eenieder van alles veel krijgt dat hij wenst.

Tot volgend jaar!!!