Mark Rutte, het beschimpte parmantje.

Mark Rutte.
Die arme Mark. Hij deed het zo vreselijk lief, die hele MH17 affaire. Boos piepte hij tegen mannen die vele malen machtiger waren, dat ze als de sodemieter iets moesten doen. Wat, dat wist hij niet. Maar ze moesten iets doen, want Nederland was laaiend.

En nu wordt hij wederom beschimpt. Niet vanwege zijn vertederende optreden tegen buitenlandse kwaaie pieren, maar omdat hij even dacht werkelijk slim te zijn.
Schaamteloos jatte hij de min of meer nieuwe inkomstenbron van artiesten, nadat hij door zijn bezuinigingswoede, toch wel veel cultuur kapot maakte.
Namelijk: crowdfunden. En dat dan voor kankerpatienten.

Het idee is simpel. Pietje heeft kanker, opent via facebook een crowdfund-pagina, stuurt de hele wereld foto's en verslagen en smeekt mensen om zijn leven te redden.

Maar ja. Pietje was bij gezondheid ook al niet zo'n succes. En heel erg hard gaat het crowdfunden dus ook niet. Eigenlijk is tante Toos de enige die 20 euro gedoneerd heeft. Maar dat is niks bijzonders, tante Toos geeft Pietje elk jaar 20 euro. Maar voor de rest denken de meeste van zijn facebook-contacten eigenlijk: "Opgeruimd staat netjes, ik ga die rotzak geen cent geven".
Een paar maanden later sterft Pietje. En pas weer een paar maanden daarna kan hij begraven worden, want hoopvol als hij was, had hij geen uitvaartverzekering en dus moest de familie nog even crowdfunden voor een begrafenis. Want dat is de participatie-maatschappij van Mark Rutte.

Marielle heeft ook kanker. Marielle is een frisse jonge meid van begin 20. Ook zij probeert met crowdfunding haar behandeling bij elkaar te bedelen. Haar vele vriendinnen storten geld, en haar vele aanbidders doneren ook, onder het motto: voor wat hoort wat, als ze straks beter is....
Binnen een maand is het bedrag bij elkaar. Maar helaas. Er zijn inmiddels zoveel crowdfunding pagina's dat je de goeie niet meer van de wat minder goeie kan onderscheiden. De eigenaar van Marielle's crowdfunding-pagina zit inmiddels lekker op de bahama's met een goed boek en twee lekkere en gezonde mokkeltjes aan zijn zijde.
Ook dat is de participatie-maatschappij van Mark Rutte.

En dat allemaal onder het mom van: de zorg wordt onbetaalbaar.
Juist. Daar heb ik wel een mening over.
Dat de zorg onbetaalbaar wordt, ligt niet aan de verpleging. Want voor zover die er nog is, verdienen ze niet genoeg. Ook de artsen zijn niet zo gek duur.
Het probleem begon toen de 'manager' het ziekenhuis binnenstapte. Deze man zei vervolgens tegen de verpleegkundigen dat ze minder tijd moesten spenderen per patient. En vervolgens dat er minder verpleegkundigen nodig waren, want zijn salaris moest ook betaald worden. En omdat hij het niet meer alleen kon, moesten er meer managers komen. Dus nog meer verpleegkundigen moesten weg.
Naja, bekend verhaal.

De zorg wordt onbetaalbaar.
Dus worden de premies hoger. Want de managers op verzekeringskantoren moeten uiteraard een fabelachtig salaris krijgen, om andere managers te vertellen dat er in het ziekenhuis nog meer bezuinigd kan worden.
En natuurlijk moet de winst van de verzekeraar veilig gesteld worden. En omdat dat zo is, moet de consument maar weer dieper in de buidel tasten, voor nog minder zekerheid.
Tja. Zo komt de naam verZEKERing wel erg in het gedrang. Het enige waar je ZEKER van bent is dat je moet betalen. Maar wat je ervoor krijgt, daarvan is ZEKER dat het minder is als het vorige jaar.



Mark Rutte. Dat povere parmantje. Toen hij begon met zijn afbraak-beleid in de cultuur, was ik een van de enigen die vond dat er best wat bezuinigd kon worden.
De meesten stonden op hun achterste benen, en op zich ook wel terecht. Het is nu eenmaal niet leuk als flapdrol III in Den Haag beweert dat jij maar iets anders moet doen. En dat jouw baan niet belangrijk is.
En nu claimt hij dat de cultuursector maar eens verontschuldigingen moet aanbieden.
Die krijgt hij uiteraard niet. In elk geval niet van mij.
Want nog steeds vind ik dat de toenmalige bezuinigingen NIET goed waren, en ook NIET goed zouden uitpakken. En daarin heb ik gelijk gekregen. En nog steeds worden er meer artiesten opgeleid naar een werkveld toe dat veel te klein is.

Regeren is vooruitzien. Met het aantreden van Paars I, is die traditie, net zoals de traditie dat Zwarte Piet bij Sinterklaas hoort, overboord gezet. Er worden stomme beslissingen gecombineerd met bijna schandalig beleid.
En dan vragen ze zich daar in Den Haag af, waarom mensen steeds minder interesse lijken te hebben in de politiek.

Als Nederland zo doorgaat, dan hebben we straks geen enkele vorm van bestaan meer, anders dan dat we slaven (met de Zwartepieten discussie in mijn achterhoofd; excusez le mot) worden van de economie. Geen zorg, geen cultuur, geen onderwijs. 
Ik hoop dat we straks wakker worden. En de hele huidige politieke clownsbende eruit gooien. En vervangen door menselijke mensen. Die de waarde van zorg, onderwijs en cultuur wel inzien. Want een land dat die drie peilers van menselijkheid steeds meer in het gedrang laat komen, is geen eerste wereldland. Maar een derde wereldland.

Als onze dochter straks geboren is, is mijn wens voor haar, dat ze opgroeit in een land waarin we met ons allen besloten hebben om er een mooi land van te maken. Een land waarin iedereen meedoet, naar wat hij kan. Dat iedereen op waarde geschat wordt. In elk geval zal ik proberen haar wel zo op te voeden.

Zo, dat waren mijn overpeinzingen tussen het verhuizen en spelen door.