Verkeers- en geluidsperikelen.

Afgelopen week dompelde ik mezelf onder in de wondere wereld van de klassieke kerstmuziek.
Een Messiah, en een Weihnachts. Händel en Bach.
Om op de concertlocaties te komen, maak ik uiteraard gebruik van mijn (ruim) 13 jaar oude Madame Jeanette. In de volksmond ook wel Citroen C5 Break, 2.0 16V genaamd. Maar dat laatste bekt wat minder soepel, dus gewoon Madame Jeanette.
Het laatste concert was in Oudewater. Het dorp waar de kunstenaar Jan Montyn geboren is.
De heenreis was werkelijk prachtig.
Vlak na Utrecht werd ik door Garmin de snelweg afgestuurd, om vervolgens ettelijke kilometers over een heel erg oud veendijkje te rijden.
Spannend, want deze route had ik echt niet verwacht, en het dijkje was op de meeste plaatsen maar nét breed genoeg voor mijn auto. Er waren elke 100 meter weliswaar passeer-plaatsen gecreëerd, maar dan moeten de medeweggebruikers wél zo clever zijn om daar gebruik van te maken.
Gelukkig deden ze dat ook, en nog gelukkiger kwam ik geen 12-tons combinaties tegen, want dan had ik de keuze tussen een 1,5 meter lager gelegen weiland of een sloot.
Los daarvan: het was werkelijk prachtig om daar te rijden. Nederland kent zulke mooie plekjes, en ik ben oprecht blij dat ik deze route naar Oudewater kon nemen. Om te genieten van mooie omgevingen, hoeft men echt niet met een vliegtuig 1000-den kilometers verderop te gaan kijken. Gewoon eens in de auto stappen, en de mooie stukken land, liggen bijna letterlijk voor het oprapen.
Oudewater zelf is een klein dorpje met smalle straatjes en oude huisjes en gebouwen. Ziet er allemaal heel erg leuk uit. En het heeft een heel erg leuk eethuisje, dat echt leuke sfeer uitstraalt (voeding voorafgaand aan een concert is waanzinnig belangrijk, en als dat in goede ambiance gebeurt, is dat alleen maar een pluspunt).
Alleen, als je niet bekend bent in het dorp, doet de verkeers-inrichting niet altijd even logisch aan. Zo dacht ik oprecht dat mijn Garmin vreselijk in de war was, toen die me over een wel heel erg smal en fragiel ogend bruggetje leidde.
Dat zag er zó smal en fragiel uit (mede met dank aan de extra versmalling die er was aangebracht) dat ik voor het eerst in mijn leven ben uitgestapt om te kijken of ik daar uberhaupt doorheen paste. Dat leverde me uiteraard getoeter op van locals die zich ongetwijfeld ergerden aan weer zo'n toerist die het allemaal niet weet, en het voelde ook echt ongelooflijk knullig, maar ik heb al genoeg schade aan mijn auto, dat dat me even niet zoveel kon schelen. 
Liever 3 seconden later thuis zonder schade, dan 3 uur later thuis zonder auto. Denk ik dan maar.
Uiteraard paste het wel, en kon ik mijn weg (met een klein beetje schaamtezweet op voorhoofd en rug) vervolgen.

Gesproken over schaamte.
Ik sta nogal ambivalent tegenover banden. Een beetje vrouwelijk wellicht. Maar soms vind ik het belachelijk om meer dan 100 euro voor een band uit te geven. Ten slotte kun je tweede hands vaak meer dan prima banden kopen, voor echt een fractie van de prijs. En dat inclusief montage en balanceren.
Omdat ik meende dat ik Madame Jeanette eens lekker op kon fluffen met een setje lichtmetaal, kocht ik er prima banden bij. Tweede hands, 80%, en perfect gebalanceerd door de bandenboer. Ik was helemaal het heertje, en de auto reed er fantastisch op.
Dat is inmiddels een jaar en 50.000 kilometer geleden.
De voorbanden waren reeds eerder aan vervanging toe. Want slecht uitgelijnd, waren ze scheef afgesleten. Op advies van velen, besloot ik tot de aanschaf van twee gloedjenieuwe Michelin banden. En inderdaad: de voorkant reed heerlijk comfortabel, stil en stabiel.
Na een goeie 40.000 kilometer begon de achterkant wat instabiel te worden, en zeker lawaaierig.
Nu moest ik dus afgelopen vrijdag naar de jongens van Ronald van Rootselaar voor de schade (ontstaan door een ietwat lompe BMW bestuurder), en omdat ik zekerheid wilde, vroeg ik ze gelijk om even te kijken of mijn achterbanden, zoals ik verwachtte, aan vervanging toe waren, en indien ja; of ze die dan wilden vervangen voor dezelfde set als die ze voor er eerder al om hadden gelegd.
Aan het einde van de dag was de schade-expert klaar, en kon ik de auto weer ophalen.
Alex, de monteur liet me de oude banden zien. Helemaal enthousiast liet hij zien hoe gelijkmatig en egaal de banden tot op de draad toe versleten waren. Aan de uitlijning of balancering lag het niet. Die was perfect.
Vervolgens kreeg ik een hele vriendelijke uitbrander van hem, want de oude banden waren niet zozeer een kwestie van afkeur, maar van wachten op een glijpartij, met een potentiele afloop die niet noodzakelijkerwijs in mijn voordeel zou zijn (vrij naar de Japanse keizer na de atoomaanval van de USA).
Normaal gesproken ben ik van het veilige rijden, zeker met mijn dochter achterin. Maar toen ik zag in welke deplorabele staat de oude banden verkeerden, voelde ik toch wel wat schaamte op mijn wangen verschijnen.
Ik moet daarbij wel aangeven: de oude (dus tweedehands) banden hebben het voortreffelijk gedaan. Maar nu ik merk hoe stil, comfortabel de auto rijdt (ik kan klaverbladen gewoon weer op volle snelheid ronden) heb ik mezelf voorgenomen om de volgende keer iets vlotter te zijn met het plaatsen van nieuwe banden.
Want mopperen op medeweggebruikers kan ik erg goed, maar het is natuurlijk nogal hypocriet om te doen, als je zelf gevaarlijk bezig bent met versleten sloffen voor je eigen kar.

Uit het nieuws:
Minister Schultz wil appen op de fiets strafbaar stellen...
Ha
Ha
Ha
Ha
Ha
Wat een grap, ik lach me slap.
Bij wet dienen fietsers deugdelijke verlichting te voeren. Doen ze zelden tot nooit. In deze donkere tijd van het jaar moet ik maar hopen dat ik ze op tijd zie. Blijkbaar wil een fietser liever niet gezien worden, of doodgereden worden. Een andere reden kan ik niet verzinnen voor dergelijk stupide gedrag. En ja, ik hoop oprecht dat ik ze op tijd zie, want het is zo zonde van mijn auto als er een afdruk van zo'n half-aap in mijn motorkap gestanst wordt.
Bij wet dienen fietsers zich te houden aan fietspaden en verkeerslichten. Doen ze zelden tot nooit. Met een aan arrogantie-grenzende doodswens, negeren ze opgewekt alle voorrangsregels. En maar hopen dat de automobilist wel op tijd stil staat.
En nu dus bij wet niet meer met het 06-lulijzer spelen tijdens het fietsen. Alsof ze zich daar dan wel aan gaan houden. Er is al nauwelijks capaciteit om alle andere overtredingen van fietsers te bekeuren. Laat staan voor zo'n nieuwe wet. Kan dus niet gehandhaafd worden en is dus per definitie een lachertje.
Maar lieve minister, ik heb een beter idee: neem fietsers hun beschermde status af, als ze de leeftijd van 15 hebben bereikt. Vanaf 15 jaar mag je geacht worden de regels te kennen. En als ze toch onder auto's komen omdat ze zich niet aan de regels houden, laat ze gelijk opdraaien voor hun eigen medische kosten.
Dat is eerlijker tegenover de andere weggebruikers, en waarschijnlijk leren ze het dan wél.

Als straf voor het feit dat ik zo vreselijk genoten heb van de afgelopen muzikale week, kreeg Jente gisteren van Paul een aantal speeltjes.
Een pianootje, en een autobus waaruit een liedje komt als ze er mee speelt.

 Dit liedje:

"De wielen van de bus die draaien rond
Draaien rond, draaien rond
De wielen van de bus die draaien rond
Als de bus gaat rijden

De deuren van de bus gaan open en dicht
Open en dicht, open en dicht
De deuren van de bus gaan open en dicht
Als de bus gaat rijden

De wissers van de bus gaan heen en weer
Heen en weer, heen en weer
De wissers van de bus gaan heen en weer
Als de bus gaat rijden

De lichten van de bus gaan aan en uit
Aan en uit, aan en uit
De lichten van de bus gaan aan en uit
Als de bus gaat rijden

De toeter van de bus gaat toet toet toet
Toet toet toet, toet toet toet
De toeter van de bus gaat toet toet toet
Als de bus gaat rijden

De mensen in de bus gaan op en neer
Op en neer, op en neer
De mensen in de bus gaan op en neer
Als de bus gaat rijden

De mama’s in de bus die kletsen maar
Kletsen maar, kletsen maar
De mama’s in de bus die kletsen maar
Als de bus gaat rijden

De kindjes in de bus gaan hobbel, hobbel, hobbel
Hobbel, hobbel, hobbel
Hobbel, hobbel, hobbel
De kindjes in de bus gaan hobbel, hobbel, hobbel
Als de bus gaat rijden

De pappa’s in de bus die slapen maar
Slapen maar, slapen maar
De pappa’s in de bus die slapen maar
Als de bus gaat rijden

De baby’s in de bus gaan op en neer
Op en neer, op en neer
De baby’s in de bus gaan op en neer
Als de bus gaat rijden

De buschauffeur zegt dag, dag dag
Dag dag dag, dag dag dag
De buschauffeur zegt dag dag dag
Als de bus gaat rijden"

En dat dus urenlang, als Jente met dat ding gaat spelen.
Nu ben ik jegens mijn dochter niet bijzonder gewelddadig aangelegd, maar de eerste die nog komt met een geluidsproducerend cadeau voor mijn dochter, wordt standrechtelijk geëxecuteerd. Door middel van verdrinking in mijn aquarium. Of met een bot mes. Of met een pianokruk. Of met een speelgoedbus.