zaterdag 3 december 2016

Koelkasten en andere zaken.

Toen ik in Ede woonde, had ik geen koelkast, dus die moest er komen. Omdat ik aan een tafelmodelletje wel genoeg had, kwam er een tafelmodelletje van de kringloop winkel. Dat was voor toen een prima oplossing: het werkte, kostte niet veel en was handig verplaatsbaar.
Dat dingetje heeft de verhuizing naar Tiel goed doorstaan.
Maar ja. Het leven gaat verder, en omdat er een vrouw in mijn leven kwam, die ook bepaalde zaken wilde koelen, bleek dat mijn kleine tafelmodelletje toch niet helemaal afdoende was.
Op marktplaats ermee, want het kleine koelkastje was nog helemaal prima.
Werd opgehaald door een bezorgde moeder, die het ding voor haar pas studerende dochter wilde hebben.
Inmiddels zal het apparaat wel vol schimmel en andere ellende zijn laatste dagen slijten in een door studenten totaal verwaarloosde keuken, waar meer ratten en ander ongedierte zit, dan gezonde voedingsmiddelen.
Daarvoor in de plaats kwam een werkelijk gigantische koelvries-combinatie van Bosch. Ook uit de kringloop winkel. Deze keer niet omdat we ons geen nieuwe konden permitteren, maar de keuken in Tiel was een samenraapsel van multiplex, mdf en spaanplaat, en de electra was zó sleets dat ik wilde voorkomen dat het huis korte metten zou maken met een nieuwe Amerikaanse koelkast.
Dus liever een wat goedkopere optie, die het nog een paar jaar uit zou houden.

En dat deed de Bosch dus ook.
Deze Bosch overleefde maar liefst 2 verhuizingen, waarbij we (toegegeven) niet heel erg secuur met hem omgingen.
De Bosch had ook zo zijn eigenaardigheidjes. Het afwater-gaatje verstopte zó snel, dat er zich wekelijks hele plassen water op de bodem vormden. Vooral in de ochtend niet prettig als je even snel het pak melk tegen je mond zette. In eerste instantie dacht ik dan dat ik het pak melk te vroeg kantelde, en er dus melk over mijn kleren gulpte, (dit is me serieus meermaals gebeurd, zowel met melk als met koffie: met je slaperige hoofd denken dat de tuit of je beker al aan je lippen is, en dus het geheel kantelen ten einde een lekkere slok te nemen, maar dat dan blijkt dat je mond nog enkele centimeters verderop zit...) maar dat was dus dat water dat niet meer weg wilde stromen.
Dat was nog wel op te lossen met een trekveer. Geen flauw benul waar die veer uitkwam als ik hem helemaal door dat gaatje roste, maar het hielp wel. Tijdelijk. Zelfs meermaals uitsoppen hielp niet.

FFW naar het heden:
Vorige week (is eigenlijk al verleden) begon Bosch met een grootscheepse oefening in afsterven. Ineens was hij zomaar uit. Alsof hij geen stroom meer pakte. Een paar keer in en uit het stopcontact trekken, leek te helpen. Maar toen er uit de aan/uit-knop een vonk kwam, hield ik het voor gezien. Dat leek me niet zo veilig.
Dus Ilse en Jente in mijn auto geladen, en naar een kringloop.
We zouden ook kunnen kiezen voor een nieuwe koelkast, maar omdat we volgend jaar een nieuwe keuken willen, vind ik het zonde om nu 600 euro voor een nieuwe, hipper dan hippere koelkast te kopen. In een complete keuken, zit namelijk vaak al zo'n nieuwe, hipper dan hippere koelkast. (En als je dan vervolgens je paar maanden oude, hipper dan hippere koelkast wil verkopen, krijg je van die smoezelige lui aan de telefoon die voor een appel en een ei denken te scoren. Van dat tuig dat een ander een poot uit wil draaien, zo is mijn ervaring).
De eerste kringloop die we vonden, bleek gesloten en/of verhuisd.
Bij de tweede keken we naar een geschikt model, ik pakte mijn portemonnee om het ding af te rekenen.
Dat bleek niet zo eenvoudig. Want er moest eerst een belletje gedaan worden naar een klant die misschien wel interesse had. En die klant had interesse. De baliejuffrouw meldde me dat het ding verkocht was, en negeerde me vervolgens compleet.
Dat ze het ding onder mijn neus verkocht aan iemand die nog niet betaalde, terwijl ik daar ter plekke wilde afrekenen, vond ik raar, maar netjes van de verkoper. Maar dat ik vervolgens volslagen genegeerd werd, en dat er niet gewezen werd op andere koelkasten, vond ik raar. En bijzonder onvriendelijk naar mij als klant.
Weg daar. Ik was al enigszins geïrriteerd door de falende koelkast, laat staan dat ik heel veel tijd wilde doorbrengen in een winkel waar klanten botweg genegeerd worden.
Bij de tweede kringloop stuitten we op een man, die ons na het binnenkomen meldde dat ze gesloten waren. Oh... vandaar dat de deur nog open was...
Ik ben niet snel nijdig, maar dit was toch wel de druppel. Ik ben nu van mening dat kringloopwinkels (die toch behoorlijk dik gesubsidieërd worden), in Almere gewoon volkomen KUT zijn.
Onverrichter zake keerden we huiswaarts. Toch maar de stekker van Bosch er weer in doen, en verrek: hij lijkt het wel weer te doen.
Gisteren echter, was de koelkast weer uit. Sakker! Uiteraard net na sluitingstijd dat het ding zijn laatste zuchtje koude lucht uitblaast.
Marktplaats openen en even rap kijken naar een koelkast die in elk geval een vriesvak heeft, die ik nu nog kan ophalen. En die was er.
Een Zanker. Een of ander Duits C merk. Maar hij was niet duur, en de verkoper klonk aan de telefoon aardig.
Ook bij het ophalen, was de man heel behulpzaam en vriendelijk. Nu ga ik niet uit van garantie, of zelfs maar een lange levensduur van het ding.
Maar Bosch heeft het toch 3 jaar uitgehouden.
En deze Zanker hoeft het maar een paar maanden uit te houden.
Bij Zanker denk ik wanker. En dat betekent zoiets als rukker.
Zanker staat nu op de plek van Bosch, tot rust te komen. Vanavond, als we thuis zijn van een avondje Snieklaas, zullen we hem inrichten.
Bosch staat buiten in de vrieskou, met alle spullen erin, om toch enigszins koude en ingevroren spullen te houden.
Daarna mag iemand hem komen ophalen. Voor het oud ijzer. Bosch heeft ons ondanks al ons gebrek aan secuur gebruik en verhuizen, toch nog lang gediend.

Een kleine, doch trotse update wat betreft mijn dochter: Toen ik haar vroeg of ze automonteur wilde worden, zei ze vrolijk:"Ja!". Toen ik haar vroeg of ze Citroën wilde zeggen, kwam er iets uit dat erop leek...
Zo indoctrineer je je kind...

Een andere update in mijn huis, is tegelijk een upgrade.
Toen ik 35 werd, kreeg ik van mijn betere helft een aquarium. Een nano-bakje. Heel leuk, en zeker toen het in Almere echt goed ging draaien, was en ben ik er helemaal mee in mijn sas. Het voegt zoveel sfeer toe in je huis.
Maar een klein nadeel: 30 liter is niet veel. Is zelfs heel weinig. En mijn vissenbestandje werd door meneer Kreeft (Michiel genaamd) stelselmatig opgepeuzeld. Ook mijn planten leken elke maand vernieuwd te moeten worden, want wortelschieten wilden ze maar niet, en ook hier had Michiel de Kreeft de onweerstaanbare drang tot moorddadigheid.
Dus half en half was ik bezig met kijken of en hoe dat anders kon.
Gelukkig zit hier in de buurt een aquariumzaak. Die vroeg me ten eerste of ik voedingsbodem had voor de planten. Aangezien ik er van uit ging dat het om dat gewone bodemgrind ging, antwoordde ik met ja. (Deze vraag kreeg ik vaker, dus ik zag geen reden om een ander antwoord te geven).
Maar toen de man doorvroeg, en mij wees op echte voedingsbodem voor planten, viel mij de bek los. Nooit ook maar 1 seconde stil gestaan bij het feit dat plantenvoedingsbodem iets anders was dan het standaard grind als bodembedekker. Je kunt je voorstellen hoe dom dat ik me voelde.
Toen het gehad over het feit dat Michiel de Kreeft zichzelf meerdere malen fèteerde op een feestmaal van vis, planten, en het kleine bakje.
Na voor mijn doen lang nadenken (toch wel 10 minuten), besloot ik toch tot de aanschaf van een grotere bak. En die gelijk maar eens even goed inrichten. Dus met plantenvoedingsbodem, planten, nieuwe planten, en allemaal gavigheden.
Toen dat liep, ben ik mijn vissenbestand wezen uitbreiden. Met hele kleine gevlekte rasboraatjes, een paar extra algeneters, en een paar extra neontetra's.
En wat ziet het er mooi uit. Wat is het sfeervol. En wat is het rustgevend om daar naar te kijken, zoekend naar waar de beestjes zich verstopt hebben.
Ilse was in eerste instantie wat teleurgesteld. Want het zou niet goed genoeg zijn, haar verjaardagskado.
Ik redeneerde anders: het gaat niet om de grootte van het verjaardagskado, ze heeft me een hele toffe en mooie hobby gegeven, waar ik onwijs veel plezier van heb. Dus het is absoluut goed genoeg. Hoeveel plezier kan je iemand geven? Ik ben er echt helemaal mee in mijn sas.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Bijzondere mensen, een observatie.

 Reizigers. Passagiers. Ze zijn er in alle soorten en maten. Het kleine kereltje van een jaar of 9, die de trap af kwam, zeulend met de veel...