Karma

Ik weet niet zo goed of ik in karma moet geloven. Want volgens karma, zou ik allang hartstikke dood moeten zijn. Ik heb wat mensen beledigd en tekort gedaan in mijn leven. Soms met opzet, vaak niet.
Afgelopen week reed ik mijn auto te pletter. Zou dat dan een straf zijn voor al mijn lompheid? Als je in karma gelooft, zou je haast zeggen van wel.
In de afgelopen week heb ik de exercitie van bewusteloos raken bij het hoesten nog 2 maal herhaald.
Goddank zat ik in beide gevallen op bank of stoel. De eerste keer werd ik wakker en mijn telefoon (die ik in mijn hand had) lag aan de andere kant van de bank. Jente lag al te bed, Ilse was werken. No harm done.
De tweede keer zat ik in de vroege ochtend op een stoel, te typen. En ik werd wakker met mijn hoofd op het burootje. Heel vaag allemaal. Dus de rest van de week toch wel wat groggy geweest. Net alsof ik wel leefde, maar niet aanwezig was.
Inmiddels is er een weekend overheen en heb ik geen hoestbuien meer gehad. De codeine werkt erg goed. Ik hoest nog wel een beetje, maar niet meer zo diep en heftig dat ik buiten westen raak. Vanmiddag mocht ik naar de dokter in Apeldoorn, en die vertelde mij dat het allemaal heus niet zo erg is, en dat het vaker voorkomt bij hoesten en pijn, dat de hartslag dan even een diepe daling kent, en dus dat de hoester of lijder gewoon even wegzakt. Het is alleen niet echt heel erg handig om dat met 110 km/u op de snelweg te doen. Ik zal het proberen te onthouden. 
Mijn hart klopt gewoon zoals het hoort, en als ik blijf praten als een schorre kraai, mag ik over twee weken weer terugkomen. Maar dat vind ik persoonlijk dan weer niet iets dat niet met een lepeltje honing of thijmstroop op te lossen valt.

Over karma gesproken:
Ik ben lid van een groep van Citroën liefhebbers. Een groep waarin we foto's delen van onze eigen bolides, van andermans bolides die we mooi of juist lelijk vinden, en lief en leed rondom onze auto's delen. We vragen er om tips en delen ze uit. We geven complimenten voor hard werken, en we maken een geintje met elkaar. Gewoon voor de leuk, voor de leerzaam. Gewoon als leuke hobby.
Uiteraard deelde ik het leed van madame Jeanette met deze groep. Want deze groep weet als geen ander dat het niet zomaar blik is. Tuurlijk, het allerbelangrijkste is dat wij er levend en wel goed uit zijn gestapt. En iedereen is dolblij dat madame Jeanette ons leven beschermde.  Maar liefhebbers denken ook verder. Alle passie die in de auto is gaan zitten. Alle liefde waarmee auto's worden onderhouden, gerepareerd, aangepast aan persoonlijke wensen. Dat maakt een auto tot meer dan een paar honderd kilo blik. 
Blijkbaar ben ik dus niet alleen maar lomp en zo, want vanuit die groep heb ik ontzettend veel medeleven ontvangen, en ook ontzettend veel hulp (aanbiedingen) gehad.
Dat ging van complete auto's tot kleinigheidjes, gewoon om het leed te verzachten.
En geholpen ben ik.
Tot november heb ik een auto die me tegen geringe kosten van A naar B brengt, en waarmee ik zelfs de sleurhut kan trekken.
En ik noem haar Puck.
Puck is een auto van 21 jaar, en alle luxe die ik in madame Jeanette wél had, heb ik in Puck niet.
Puck heeft geen airco, maar arko.
Puck heeft geen elektrische spiegels (die zelf dimmen) (maar wel in kleur zijn meegespoten), maar handbediende.
En daartoe dien ik de ramen open te slingeren (want elektrische ramen heeft ze ook niet) en met mijn arm buiten tegen die spiegel te frutten tot het goed is.
Puck heeft geen stuurbediening van audio, maar een radio die ik nog in het middenconsole moet bedienen.
Puck heeft geen airbags, maar wél in zeer goede staat verkerende en remmende remmen.
Puck heeft geen mooi uiterlijk meer, ze is wat roestig en er zit wat meer relief in de carrosserie dan toen ze net geboren was, maar ook weer niet echt iets wat niet heel erg opvalt bij een auto van 21 jaar oud.

Heeft Puck dan helemaal niks?
Jawel.
Puck heeft een middenarmsteun mét bekerhouders (die als die openstaat, naar achter wijst, wat voor het pakken van koffie tijdens het rijden niet handig is, maar soit).
Puck heeft een echt houten pookknop. Die is niet origineel van haar, maar wel van de Xantia. Toen ik de originele demonteerde, schoot die met zo'n enorme vaart en plotseling los, dat het mij mijn bril kostte. Gelukkig was dat Bram met zijn belachelijk sterke lijm, die dat pootje even lijmde, met als commentaar:" Volgende keer dat hij breekt, is het naast de vorige breuk, maar niet op die breuk, zó sterk is die lijm"). Staat wel heel erg chique.
Puck heeft van die windkappen op de portierruiten voor. Das fijn met open raam toeren, zonder dat de regen naar binnen kletst.
Puck heeft stoelen die lekkerder zitten dan mijn vorige stoelen (hoewel ik van de rechter voorstoel een fauteuil voor thuis ga maken).
Puck heeft een beter veercomfort dan de c5.
Puck heeft ook 50.000 kilometer minder gelopen dan Jeanette. 
Puck heeft ook een handgreep in het dak bij chauffeursportier. Das voor mij luxe, want ik vind het fijn om af en toe met mijn linkerarm zonder aanwijsbare reden of noodzaak omhoog te hangen, zonder dat het lijkt alsof ik inhalend verkeer mijn lange vinger toon.
Puck heeft de velgen van madame Jeanette gekregen. Staat best leuk. Eigenlijk moet ik zeggen: ik vind ze op de Xantia nog beter staan dan op een C5. En ik krijg zomaar een velg extra erbij, om de beschadigde rechter voor velg te vervangen, die dan op zijn beurt weer als reservewiel gaat dienen.

Gewoon van Gerbert, omdat hij blij is dat we nog leven. Gewoon omdat...
En ook een Xantia-pin. Voor op mijn jas. Gewoon van Peter. Omdat hij het zo sneu vond.
Gewoon omdat we allemaal lijden aan dat gekke virus dat "citrofilie" heet.

Die Xantia "krijg" ik van Bram, die daar een hele dag in heeft gestoken om die auto voor mij zo perfect mogelijk af te leveren.

Dus, even terugkerend naar karma: blijkbaar heb ik toch wel iets goeds gedaan de afgelopen tijd en/of verwacht karma van mij grote dingen in de nabije toekomst. Hoe dan ook, een groep mensen heeft het mij en ons na dat ongevalletje toch heel erg prettig gemaakt, zo prettig als maar mogelijk was, en daar ben ik dankbaar voor en waanzinnig blij mee.

Met zulke vrienden kan ik de oorlog wel aan, en winnen ook.