Verwennerij en geraaskal.

Ik moet eerlijk bekennen: ik weet niet zo goed hoe het moet. Mijn verjaardag vieren.
Ik doe het ook te weinig. Ik kom niet eens aan één keer per jaar. De afgelopen jaren vierde ik mijn verjaardag misschien 1 keer per 8 jaar.
Dat verklaart ook waarom ik het altijd wat ongemakkelijk vind. Zeker als dan de vraag komt wat ik hebben wil.
Ik vind het oprecht al geweldig als mensen de moeite nemen om langs te komen, dus een cadeautje vragen vind ik dan altijd wat overdreven of zo.
Omdat ik dit jaar 38 werd -en dat doe je maar één keer in je leven- leek het mij wel een goed idee om het te vieren.
Uit alle facetten van mijn leven wat mensen uitgenodigd, en maar zien wat er gebeurt en wie er komt.
Als iedereen op dezelfde tijd was gekomen, was dat serieus een smikkelpartij geworden voor sociologen, omdat mijn vrienden zich nu eenmaal met zeer uiteenlopende zaken bezig houden.
Gelukkig bleken mensen zich onafgesproken te realiseren dat spreiding over de dag beter is dan concentratie op één tijdstip. Zo werd het heel de dag een gezellige boel, zonder dat er een rij bij de voordeur ontstond.
Het werd een gezellige boel, en ik ben walgelijk verwend. Van een hip kookboek waarbij de plaatjes tot watertanden leiden, tot een prei in een bloemenvaas, van een portable radiootje, tot een Saxo in schaal 1:43. Van een schort voor in de nieuwe keuken, tot een lekker smikkelsetje vlees een kaas. Maar vooral: al die mensen die de moeite nemen om een gezellige dag te maken.
Hóe leuk!!!!! zou Ilse zeggen....
Maar omdat ik dus best wel onervaren ben, met mijn eigen verjaardag is het ook niet gek dat ik totaal niet goed heb ingeschat wat ik in huis moest halen.
We ontbijten de rest van de week met kersenvlaai, de hoeveelheid snacks voor in de frituur, is werkelijk te zot voor woorden. Alsof heel Afrika nog op bezoek moet komen. En van het bier dat ik in huis haalde, is er niet één open gegaan. De flessen fris die ik in huis heb gehaald, zullen waarschijnlijk rond december dit jaar met een laf pufje open gaan.
Wat ik precies dacht toen ik dat allemaal kocht, weet ik niet. Misschien ben ik er vanuit gegaan dat alle bezoek zichzelf de afgelopen week voor de heugelijke dag had uitgehongerd of zo.
Dus dat soort voorbereiding dient nog een beetje bijgeslepen te worden.

Het lijkt erop alsof heel Nederland iets vind van het milieu. Persoonlijk vind ik het een leuke uitvinding. Al die bomen, al die beesten. Een windje en een zonnetje. Helaas het vele regenen, maar ook een stevige zilte bries die over ons vlakke landje waait.
De meningen gaan dan echter hoofdzakelijk over de kwalijke zaken die de mensheid uitricht die niet noodzakelijkerwijs in het voordeel zijn van "ons milieu".
En dan is er een bepaalde groep mensen die vindt dat wij maar allemaal elektrisch moeten rijden. (De evidente nadelen, worden daarbij genegeerd).
En diezelfde groep mensen roept ook zonder verblikken of verblozen dat Schiphol maar kleiner moet, of beter nog: dicht.
Dat is een zeer milieuverantwoorde mening.
Ik heb me laatst laten verleiden tot een discussie met iemand die vind dat het genoeg is, en dat vliegvakanties maar eens afgelopen moeten zijn.
Die iemand is een zeer gestudeerd mens. Iemand die in zijn studietijd met dank aan goedkope vluchten heel erg regelmatig in Italie kon studeren bij een paar grootheden. En hij vond zelf ook wel dat hij boter op zijn hoofd had, maar nu hij gestudeerd had, mede dankzij goedkope vluchten, moest het maar over zijn.
Dus andere mensen hebben dikke pech, na hem de zondvloed. Vrij letterlijk en figuurlijk.
Dat is geen kwestie van boter op je hoofd hebben, volgens mij ben je dan met de hele koe om je oren geslagen.
En uiteraard denk ik verder dan dat.
Want ik ben voor mijn inkomen deels afhankelijk van Schiphol. Ik ben een van die 60.000 mensen die direct of indirect van Schiphol afhankelijk is voor mijn boterham(menworst).
En precies daar ligt mijn probleem met mensen die vanaf de hoge berg van hun morele en mentale gelijk aan het kakelen zijn.
Want puur voor het milieu kan ik niet ontkennen dat vliegen slecht is. Maar als ik hoor dat die milieubestormers maar vinden dat ik werkeloos moet worden (want dat gebeurt, als Schiphol kleiner wordt, of opgedoekt wordt) dan vind ik daar ook wat van.
En als ik dan vervolgens vraag wat ze dan vinden of denken dat ik moet doen, krijg ik te horen dat ik daar zelf maar een oplossing voor moet vinden. (Ja, van precies die meneer de dirigent, die zelf wel heeft mogen vliegen....)
Maar zo gaan we natuurlijk de discussie niet aan. Als je een mening hebt, is dat prima. Ventileren mag ook. Maar als je vervolgens helemaal stil blijft, als er om diepere oplossingen gevraagd wordt, of ijskoud durft te zeggen dat de consequenties niet voor jou zijn, ben je niet heel handig bezig.
In elk geval niet bij mij.
Dus heb ik de gevierde meneer de dirigent die wél mocht vliegen, maar die mij mijn baan misgunt, een beetje tegen me in het harnas gejaagd, door hem te melden dat ik hem gewoon een arrogante prutlip vind. (Niet met die exacte woorden, maar het zat er niet ver naast. Ik geloof niet dat ik erop moet rekenen dat ik ooit onder hem zal spelen als musicus, maar ik weet dat ik dat niet heel erg vind).
Ik probeer zo milieuvriendelijk mogelijk te leven, mijn (met hippe bakfietsmoeder-termen) ecological footprint zo klein mogelijk te houden. Mijn afval te scheiden, en de auto laat ik staan als ik ook richting buurtsuper ga.
Maar de milieu-extremisten die zonder na te denken over de consequenties lopen te raaskallen, maakt niet dat ik heel veel sympathie voor ze (en hun standpunten) op kan brengen.
Met dezelfde soort arrogantie heb ik namelijk politici en hun aanhangers de culturele sector om zeep zien helpen. En ook die lui dachten geen seconde na over de mensen die werkzaam zijn en waren in die sector.
Pijnlijk is het dan ook dat juist uit de culturele sector dit soort onnadenkende meningen komen die zo verstrekkende gevolgen zou kunnen hebben voor andermans baan.

Dit geschreven hebbende, had en heb ik toch een mooi weekend. En mag ik morgen geheel tegen mijn routine in op maandag weer werken. Ik mag bussen wassen. Weer eens wat anders.