Wekelijkse belevenissen.

 Ik ben een paar keer in Italie geweest, en mocht mij altijd verheugen in mooie streken, lekker eten, leuk werk of fijne ontspanning.
Ik mag mij bijvoorbeeld verheugen in het feit dat ik in het ongerepte Assisi geweest ben, voordat moeder natuur er toesloeg met een verwoestende aardbeving. Het was er prachtig.
Ik heb er als musicerende toerist losgelopen in Florence en omgeving, en ik ben heel dicht bij Venetie geweest. De behoefte om Venetie ook daadwerkelijk te enteren had ik niet, ik kende de plaatjes, en heel veel zin om over allemaal Aziatische hoofden te lopen had ik toen niet. Het eten was er excellent, (en met dank aan een voor ons Hollanders, onbegrijpelijke menukaart veel te veel, iets met niet het verschil kunnen zien tussen voorgerecht en hoofdgerecht, en dus twee hoofdgerechten bestellen, en maar niet snappen waarom de serveerster tot 3 keer terugkwam om het voor alle, alle, ALLE zekerheid nog maar te controleren.
Italie stond voor mij altijd garant voor lekker eten, lekker weer en een fijne tijd.
Er zitten natuurlijk heel veel keerzijdes aan datzelfde Italie. Zoals het verre rijden en noem maar op.

Een ervan is te lezen in onderstaande link.
  
 Klik en schrik

Ja, dat is even een duur kopje koffie.
Dat je toeristen zat bent, snap ik ergens wel. Dat je vindt dat toeristen zich een beetje netjes moeten gedragen, absoluut mee eens. In Nederland hebben we ook schoon genoeg van Italiaanse toeristen die in Amsterdam op een terras neerstrijken om met zijn 10-en één glas cola te bestellen met 10 rietjes. Maar vervolgens wel 10 stoelen te bezetten.
Ook zijn bloemenkwekers alle toeristen wel beu die in hun bloemvelden gaan staan, voor de verplichte selfie, waarbij er veel bloemen kapotgetrapt worden.
Toeristen, met andere woorden, dienen zich gewoon netjes te gedragen. Waar ze ook zijn, en waar ze ook vandaan komen.
Maar je kunt ook overdrijven.
Deze mensen wilden gewoon een kopje koffie maken. Om die uit te schelden voor "hufters, die denken dat ze maar mogen doen wat ze willen", vind ik bijzonder ver over de top.  We hebben het over een kopje koffie.
Zijn dat hufters? Is dat een boete van 1000 euro waard? Blijkbaar. Maar een heel goede reden voor mij persoonlijk om Italie in het algemeen en Venetie in het bijzonder te mijden als de spreekwoordelijke pest.
En dan zie ik voor me hoe die burgemeester thuis tegen zijn vrouw bij de pizza tevreden zit te kakelen dat hij 2 Duitse caffeine verslaafden toch maar mooi 1000 euro uit de zak heeft weten te kloppen. Want als je koffie drinkt, dan ben je toch wel een hufter.
Zou die burgemeester zelf door alle gaten in zijn maag geen koffie meer mogen drinken? Was het jaloezie?
Gelukkig ga ik naar Frankrijk.

Ik heb door een aantal omstandigheden de veestapel moeten inkrimpen.
Nee, geen zorgen, zowel Jente als Ilse zijn nog gewoon (meestal) (zeer) (gewaardeerde) gezinsleden.
En ook Claus en Colette mogen zich elke avond nog verheugen in een droge plek met een koud bakje water, een bakje vol met brokken en een schone kattenbak.
Nee, ik heb afscheid genomen van de bak met garnalen en vissen. Ik had niet de tijd/energie om die bak goed bij te houden en algenvrij te krijgen en te houden. Het bleek dat een nanobak veel moeilijker te onderhouden is dan een grote bak, maar een grote bak is dan weer moeilijker in het interieur te passen.
En toen ik onze ein-de-lijk schone en algenvrije bak, ondanks alle goede zorgen weer groen zag worden, was voor mij het einde bereikt.
Een mooie vissenbak is een juweel in je huis, een bak die continu groen wordt, wát je ook doet, is een soort van schimmelvlek in je huis.En frustrerend.
Gelukkig had Ilse een vriendin met een grote bak, die onze garnalen en vissen wel op wilde vangen. En dat voelde voor onze dierenliefhebbers (in de ruimste zin van het woord) toch wel goed. Ik bedoel: die garnalen had ik met wat fantasie nog wel in een cocktail kunnen verwerken, maar waren zo klein dat ik ze waarschijnlijk in de plooien van mijn verhemelte kwijt was geraakt.
Dus wij op een mooie dinsdagmorgen die hele hebben en houden in de auto geladen, om de beesten over te brengen.
Aldaar mocht Jente ook met de aanwezige honden wandelen. Het zag er hoogst koddig uit. De hond waarmee Jente mocht wandelen was blind, en dat was maar goed ook, anders waren we waarschijnlijk nu nog op zoek naar hond en Jente.
Maar hoe mooi was het om Jente helemaal trots te zien wandelen met die hond. Commandootjes uitdelen die vooral bij gebrek aan betere ideeen door die hond maar gewoon opgevolgd werden.

Dat betekent dat ik nu een nanobak heb liggen, waarvoor ik een paar leuke nieuwe ideetjes heb voor in de wintermaanden. Foto's daarvan volgen wellicht later.