Het nieuws is bizar zat.

 Uit het nieuws.

Klik en lach

Als ik zoiets lees, dan beginnen mijn lachspieren en -zenuwen spontaan te steigeren. De volslagen absurditeit van zo'n meninkje, daar kan ik mij onbedaarlijk vrolijk om maken.
Daar schuilt overigens ook een intens treurig feit achter: deze paap mag zijn verhaal doen voor een klasje vol basisschoolleerlingen, en alleen al daarom zouden dit soort halfprimaten hun mond dichtgenaaid moeten krijgen met roestig ijzerdraad.
Even los van de kolderieke parallellen die ik zie (homo's moeten volgens dit soort haatbaarden hun leven lang alleen zijn, maahaar dit soort papen schijnt zelf ook nooit te mogen trouwen, want ze moeten celibatair zijn. En daarbij het feit dat juist dit soort griezels het misbruiken van jonge kinderen tot een walgelijke kunst verheven heeft, om al maar eens wat te noemen) blijven er voor mij als kritische lezer toch wel wat vragen overeind die helaas in dit artikel niet genoemd worden.
Deze geloofsgestoorde meent namelijk dat homo's "ontstaan" doordat hun moeder tijdens de zwangerschap plezier had aan seks via de achterdeur. Dus als de aanstaande moeder keihard verkracht wordt, is er niks aan de hand?
En ik mis de vader. Want de "schuld" wordt wel lekker makkelijk bij mams gelegd, maar 'it takes two, to tango'. Deze haatgedachte volgend, is paps natuurlijk net zo schuldig. Als hij weet dat zijn zwangere mokkeltje geniet van een feestje bij de artiesteningang, én dit toch doet tijdens de zwangerschap, wetende dat hij er op die manier bijdraagt dat er een nieuwe homo komt, is paps net zo schuldig. Toch? Of moet dat dan maar weer doodgezwegen worden...
Vragen. Zoveel vragen.

Wat mij net zo misselijk maakt, is dat er een gozer wil flyeren tijdens de gay-pride. En dat namens het kinderbevrijdingsfront. Dat is een clubje (of eenling, ik kan niks vinden over dit "front" online) van pedofielen die vinden dat zij thuis horen bij gay-pride. Zij vinden dit omdat zij vinden dat pedofilie een geaardheid is die miskend en vertrapt is.
Ik moet zeggen dat de brutaliteit ervan hemeltergend is (een nogal boude woordspeling, gezien mijn vorige onderwerp, maar soit).
En alle begrip voor de organisatie en deelnemers die op geen enkele manier geassocieerd wil worden met een groep van (potentiele) kindermisbruikers. Groot gelijk hebben ze.
Aan de andere kant: moet je dit griezelige clubje helemaal weren uit het straatbeeld?
Persoonlijk zou ik zeggen: nee. En waarom: ik heb liever dat ik weet dat de overbuurman (bij wijze van spreken, want mijn overbuurman is absoluut een brave burger ) een pedofiel is. Dan kan ik hem namelijk in de gaten houden. Als een havik. En dan is het toch makkelijker om leed te voorkomen.
Als ik het niet weet, kan ik achteraf de dader alleen nog onherstelbaar leed en ondraaglijke pijn toebrengen, maar dan is de ellende voor mijn dochter reeds geschied. Dat wil ik niet. Dus volgens mij kun je dit soort lieden maar beter wat meer in de openbaarheid brengen, zodat je er meer "zicht" op hebt. En ze dus beter in de gaten kan houden.
Ik realiseer me net dat ik de naamgeving van dit groepje ongelooflijk walgelijk vind. Kinderbevrijdingsfront. Het is mij wat te likkebaardend allemaal. Alsof kinderen bevrijd zouden moeten worden uit de klauwen van hun ouders, om er vervolgens dingen mee te doen waar ik me geen voorstelling van kan en wil maken.

Omdat wij ons huis in eigen bezit hebben, komt daar ook het een en ander aan onderhoud bij kijken.
Nee, het is niet zo dat wij beiden ineens groene vingers hebben gekregen, de tuin blijft een jungle. Zozeer dat het soms lastig is om tussen het struweel de toch niet bepaald kleine trampoline van Jente nog te ontwaren.
Ik vond al jaren dat we in de zomer de kozijnen eens moesten schilderen. De verf was wel erg afgebladderd. Vervaald en op.
Op sommige plaatsen zag je gewoon het hout erdoor piepen, zeg maar.
Dus via de plaatselijke tam-tam een schilder in de arm genomen. Die kwam kijken, zag, en overwon.
Dat wil zeggen: de man liet zijn vakkundige oog over onze kozijnen gaan, wees een paar dingen aan die ook daadwerkelijk en helaas vervangen moeten worden, en maakte een prijs.
Goed zo, gaan we mee akkoord.
Een nadeel: hij zou pas ergens september of oktober kunnen beginnen.
Jammer.
In de afgelopen week, kregen we ineens een telefoontje: hij kon vrijdag al.
Prima, zeiden wij. Ons verwonderd afvragend of de man misschien geen gevoel in zijn lijf had. Want de temperaturen waren de afgelopen week best om over naar huis te schrijven. Best wel warm. Ongelooflijk warm. En in die brandende zon en met die hoge temperaturen, zou deze man wel even komen schuren en kwasten.
En dat deed hij. De held. Ik loop puffend als een stoomtrein (en zombie) over het platform van Schiphol, het zweet komt uit en op plekken waar ik het eigenlijk liever niet heb, maar hij staat effe in de brandende zon daadwerkelijk fysiek zwaar werk te doen. Het is nog verre van af, maar onze voordeur ziet er inmiddels uit alsof die nieuw is. Zo mooi.
Dus als dat af is....

Ik moet dus nog een dagje werken, en dan mogen wij afzakken naar het land van zon, kaas, wijn, foie gras, ricard en mooie landschappen. Naar het land van bouwers van allemachtig mooie auto's.
Ik ga onverantwoordelijk hard genieten van een poosje niks anders dan mijn vrouw, mijn dochter en totale luiheid bij een tent.
Ilse is weer min of meer mobiel, en de politie is ingeseind. Nee, niet de Franse politie omdat ik verwacht dat Ilse of Jente ter plaatse criminele activiteiten gaan ontplooien (de enige activiteiten die mogelijk als crimineel aan te merken zouden zijn, is de fysieke onhandigheid die tot grote schade en schande zouden kunnen leiden, maar daarvoor zijn we verzekerd), maar de Nederlandse. wij halen namelijk een apparaat in huis dat bij onraad direct de politie alarmeert, waardoor de pakkans vergroot wordt. En dat geeft een veilig gevoel. Fijn dat de "popo" dit doen kan.
Het leuke is dus dat ik afgelopen week een kort gesprekje had met de recruiter van mijn uitzendbureau. Ik heb over het algemeen een pesthekel aan uitzendbureaus, maar deze doet het goed. Vooral ook omdat mijn recruiter mij wist te vertellen dat men zeer tevreden is over mijn werk. Das mooi, ik ging er al bijna vanuit dat ik opslag zou krijgen, maar zover reikte de tevredenheid helaas niet. Wél willen ze gaan kijken of er in de toekomst meer voor en met mij te doen is. En daar word ik dan wel weer blij van.

Dit geschreven hebbende, wens ik u allen een fijn weekend.