Nieuwtjes.

Ik kreeg gisteren een nogal dubieus compliment: ik schijn in mijn blogs het leven als een VVD'er te beschrijven. Mijn zus, die ook een blog heeft, schijnt de zaken dan weer meer als een SP'er te beschrijven.
Juist.
Een beetje zuur aan deze complimenten is dat we allemaal weten dat de VVD verre van een smetteloze partij is. Een declaraatietje teveel hier, wat gegraaid klein(en groot)geld daar, en zo af en toe een kwinkslag met een ballon, door een lid van de VVDJOSTI afdeling.
En ik moet daar dit jaar pijnlijk voor dokken, want de naheffing van de inkomstenbelasting is 2500 euro. En dat gaat dan naar het opknappen van een kasteeltje, of weer een paar cocktailfeestjes of wat schimmige reiskosten voor de VVD. Ik voel me dus zeker geen VVD'er op dit moment.

Uit het nieuws:
http://nos.nl/artikel/2026472-veelgebruikte-injectienaalden-onveilig.html
De kop vind ik wat verwarrend. Want iedereen weet toch dat je een naald slechts één keer moet gebruiken. Maar het ging niet om hoe vaak je één naald gebruikt, het ging om het meest gebruikte merk.
Deze naald laat lijm los en dat kan tot allemaal gruwelijkheden leiden. Pijnlijk voor de slachtoffers, pijnlijk voor de makers, vooral vanwege het feit dat die liever hadden gewild dat dit nieuwtje niet openbaar werd. Die laatsten zeggen dat de lijm inderdaad loslaat, maar allemaal binnen de toegestane marges. Ja, dat staat er echt.
Binnen.
De.
Toegestane.
Marges.
Dus er is iemand die bepaald heeft dat die lijm weliswaar slecht voor je is, maar dat een beetje ervan moet kunnen. Wie heeft dat bepaald?
En wie heeft die marges bepaald? Is dat diezelfde VVD-hansworst die een ballonnetje verorberde? Dan is Nederlands straks echt in de penarie, want dan blijven er te weinig loonslaven over die belasting betalen om de VVD van voldoende kasteeltjes en ballonnetjes te voorzien...

Ook zo'n briljant staaltje van gebrekkig regeren:
http://nos.nl/artikel/2026541-mantelzorgers-melden-zich-vaker-ziek-op-het-werk.html
Like DUHUHHHHHH...
Mantelzorg, helemaal hip, want lekker goedkoop! Mensen kunnen lang thuis creperenblijven en de naaste familie kan dan de zorg opknappen. Scheelt geld! Heus!
Nu worden dus die mantelzorgers en masse ziek. Geen wonder, want ook een mantelzorger heeft (toegegeven, dat is een gebrek) maar 24 uur per etmaal. Dus nu kost het alsnog geld, want een zieke mantelzorger kost een bedrijf ook geld. Naja, wie het ook ophoesten moet, ziek zijn kost geld. En ik ging er vanuit dat we daarvoor premies enzo moesten betalen.

Het was natuurlijk leuker geweest als de belastingdienst ons ook een cadeautje had gegeven bij de geboorte van Jente. Maar goed, het kan geen feest blijven. Volgend jaar gewoon maar weer wat trompetjes kopen, en een nieuwe laptop, en dat soort zaken, zodat ik weer wat beroepskosten terug kan vorderen.
Wat wel heel erg leuk is: enkele leerlingen van mij kwamen aan met diverse kleinigheidjes. Omdat ze meeleefden. Omdat ze het leuk vinden dat hun meester papa is geworden. Zie dan maar streng te blijven als ze dan niet geoefend hebben. Dat lukt bijna niet.

En over leerlingen gesproken: twee van mijn leerlingen gingen op concours. Ze moesten uit het repertorium een werk spelen, mét piano.
Wekenlang ben ik met die meiden bezig geweest om hun solo in te studeren, bij te schaven, op te schuren en glad te poetsen. Helaas kon ik door andere werkzaamheden niet in persoon bij het optreden zelf zijn. Dit moet volgend jaar anders. Ik geloof namelijk dat ik op de dag zelf nerveuzer was dan "mijn" twee meiden bij elkaar. Maar ze schitterden. Ze speelden de sterren van de hemel, en kregen van de jury complimenten over hun klank, en techniek. Toen ik de juryrapportjes las, kon ik het niet helpen: ik glom van trots.