zondag 1 maart 2015

Update.

"Spannend heh?"
Nee hoor, ik weet al wat t wordt: een meisje.
"Koop wikkelrompertjes, dat is makkelijk aankleden".
Ik rol haar wel op in een paardenharen deken, lekker warm.

 Met veel humor een draagzak omslingeren, al oefenend met een pop. Want beter dat die pop tegen de vlakte slaat dan, later een levend kind van vlees en bloed.
Ik heb me laten vertellen dat een kind zo'n val ook prima overleeft, maar een erg prettig gevoel is het niet. Voor kind en ouders. Lijkt me.

Ik hou het allemaal een beetje af, merk ik. Alle drukte, en alle aandacht. Begrijp me niet verkeerd, het lijkt me prachtig om vader te zijn, maar iedereen doet er zo hooggespannen over. Alsof het een bijzonder natuurfenomeen is, dat eens in 365 jaar voorkomt. Maar dagelijks scheuren vrouwen open (en soms door) teneinde er een kind uit te persen waar ze in elk geval de komende 18 jaar verantwoordelijk voor zijn. En als al die vrouwen het kunnen, kan Ilse het ook. En als al die mensen een kind kunnen groot brengen, kunnen wij het ook. Hell: zelfs de ouders van Geert Wilders hebben hem blijkbaar ooit geprobeerd op te voeden. Nou, dan weet ik zeker dat wij het kunnen. En niet per definitie veel slechter.

Iets dat overgewaaid is uit Amerika: de zogenaamde babyshower. Mijn eerste associatie was er een die ik niet uit mijn toetsenbord geklopt krijg, maar het is dus een soort van verwendag voor de moeder in spé. En Ilse heeft gelukkig vriendinnen, die het leuk vinden om zulks voor haar te organiseren. Er worden dan kadootjes gegeven aan de moeder-in-ontwikkeling, en blijkbaar ook veel gegeten. Zoete taart en ik kreeg een foto waarop Ilse verlekkerd naar een bord met allemaal kwakkies in alle kleuren keek. Ik ga er vanuit dat dat diverse smaken Olvarit zijn. (Overigens: ik denk dat het voor de smaak van een kind absoluut beter is om Olvarit te vermijden en zelf maaltijden te stomen voor het kind. Gezond verstand heet dat).

Dat leverde wel een lekker vrije dag op. Beetje mannendingen doen hier in huis. Zoals een piano hierheen halen. Schoonouders wilden graag een extraatje doen voor de aanstaande moeder, en het leek hun een mooi idee om die vermaledijde piano uit de Almeerse berging te halen, en hier in Rotterdam te zetten. Een van de wensen van Ilse.
Ik had er uiteraard niet heel veel oren naar, want klein huis + grote piano= klein huis x 2, maar goed... Gelukkig hoefde ik het niet alleen te doen, en was er een schoonvader, en een fijne vriend die dat klusje klaarde.
Toen Ilse werd opgehaald (schiet op! moven, ik moet hier wat doen), kon ik dus de bank gaan verplaatsen, de salontafel opofferen, en de schoenenkast wegzetten. Want die piano kon niet pontificaal midden in de woonkamer staan. (We hebben het geprobeerd, maar dat leverde wel heel erg veel donkere hoekjes op in huis, waar een kind al snel de Boeman verwacht). Het verslepen van de piano leverde best nog wat spierpijn op, gok ik zo, maar missie geslaagd, en toen Ilse thuiskwam, waren de orgastische kreten van blijdschap over die piano niet van de lucht.

Ik hou nog steeds goede hoop dat ik op mijn eigen verjaardag vader word. Heel cliché, maar dat is het mooiste verjaardagscadeau dat er is. Een blakend gezonde dochter op je verjaardag in je armen gepropt krijgen. Dat is toch goud. 
En wat ik me dan voorstel: als het wurm nog jong is: overdag kinderfeestje, en 's avonds hengstenbal voor papa. En als het wurm een jaar of 15 is, gewoon samen een groot feest geven in de kroeg, met bier, bitterballen, goeie muziek en samen laveloos (ik dan, wurm krijgt ranja) de taxi nemen. Of zo.

Al een poosje ben ik bezig met het maken van simpele opnames. Niks fancies, maar gewoon simpele dingen, kleine speelstukjes, zodat leerlingen een idee meekrijgen van hoe een stukje kan klinken. Dat ze een voorbeeld hebben.
Mijn eerste pogingen, met een simpele Iphone, waren niet denderend geslaagd. Zelfs in een grote ruimte, waren de microfoontjes van de Iphone niet bijzonder onder de indruk van mijn spelen, of juist wel, 't is maar net hoe je het interpreteert.
Bottomline: Werkt niet. Dus de vraag uitgezet, en gelijk maar een bestelling willen plaatsen voor een heel leep apparaatje: de ZOOM iq7. Een setje microfoons die op een Iphone aan te sluiten zijn.
Inmiddels ben ik dus bijna jarig, en heeft de liefste voor mij dat ding in huis gehaald.  Dus binnenkort daar maar eens wat mee gaan klooien.







Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Bijzondere mensen, een observatie.

 Reizigers. Passagiers. Ze zijn er in alle soorten en maten. Het kleine kereltje van een jaar of 9, die de trap af kwam, zeulend met de veel...