Update. Terug naar de dagelijkse beslommeringen.

Alweer een blog? Of ik niks beters te doen heb zeker? Voor ene P. L. te S, betekent het alleen maar meer pret op het toilet. Heeft-ie wat te doen.
Maar goed, ik wilde gisteren dus sowieso al een blog tikken over hoe het reilt en zeilt in mijn leven, maar er kwam iets tussendoor dat ik urgenter kwijt wilde.
Terug dus naar ons steeds minder Jan-Steense-huishouden.
Vrijdag kochten wij bij die Zweedse Boevenbende een kast, welke we thuis middels een configurator al helemaal samengesteld hadden. Die configurator is serieus een nieuw middel om klanten af te schrikken die geen Ilse Coster heten, en zelfs als ze wel zo heten, is het een onding.
Maar we hadden uiteindelijk de kast zoals hij ons het beste leek. Veel deuren, in hoogglans en niet mat (het moet behalve praktisch, rustgevend en ruimtebesparend ook mooi zijn, en dat mag best 30 euro per deurtje duurder zijn), wat lades.
Het bleek uiteindelijk een bestelling ter grootte van veel pakketten te zijn, die door de bezorger keurig netjes vóór in het tijdvak bezorgd werd. Leuke gozers.
Het bouwen zelf ging eigenlijk van een leien dakkie. Duurde wel heel de dag. Maar aan het eind van de dag stond er een kast waar wij heel gelukkig mee zijn.
Die avond genoten we van de lichte ruimte. Het feit dat alle donkere delen nu uit de kamer zijn, maakt dat zelfs als er geen licht aanstaat, de kamer toch heel licht voelt. En doordat het gesloten kasten zijn, lijkt het alsof er minder rommel in de kast staat.
Die avond voelden we ons moe, maar tevreden.

Dat staat in schril contrast met hoe ik me nu voel. Ik heb namelijk al twee dagen ongelooflijk last van algehele stijfheid. Van het continu bukken, schroeven, tillen. De meest bizarre bewegingen maken om die dichtgelijmde en stugge kartonnen verpakkingen open te krijgen, zonder dat je schade maakt aan de hoogglans deurpanelen.
Ik ben stijf op plaatsen waarvan ik echt had kunnen zweren dat je op die plekken nooit stijf zou kúnnen worden. En o wee als ik door die stijfheid heen ga bewegen. Dan krijg ik dermate spierpijn, dat zelfs de garnalen van schrik uit het aquarium springen en onder de nieuwe kast kruipen. Mijn rechterpols is zelfs zo erg dat ik bang ben dat ik die tijdens alle schroefbewegingen van het klussen een soort van schroefdraadverbinding tussen mijn hand en mijn arm heb gerealiseerd. En pijnlijk...
Als Jente een te woest spelletje wil doen, met veel geschreeuw van haar kant, valt ten minste niet op dat ik het uitjoel van de pijn.

Over mijn garnalen gesproken: omdat we er ook achter kwamen dat het grote aquarium toch voor ons huisje en inrichting een beetje te veel ruimte in beslag neemt, besloot ik op eigen houtje om toch maar terug te gaan naar het kleine bakkie waar het allemaal dankzij mijn onvolprezen echtgenote mee begon. Want dat kleine bakkie zou bovenop de kast kunnen, zonder dat er instortgevaar zou ontstaan omdat de kast niet berekend is op een dermate groot gewicht.
Dus ging ik vanmorgen met Jente via de gemeentewerf (heel gek: de gemeente Almere houdt geen rekening met afvalophalen met de maand december, dus we zitten met een papiercontainer van een hele maand plus alle feestdagen-pak-papier en kadokartonnen. En daarbovenop nog zeker 30 kilo enorme kartonnen kastverpakking van de Ikea en als je dat buiten laat liggen, krijg je gegarandeerd een boete voor vervuiling, maar afval ophalen, ho maar...) naar mijn viswinkel, om aldaar nieuwe zut te kopen voor mijn nieuw in te richten bak.
Tot grote hilariteit van de winkelier liet ik Jente een beetje haar gang gaan, en commentaar leveren op alle mooie vissen "Het stinkt hier papa".
"Ik wil die vis, papa" (wijzend naar een exemplaar dat volgens mij model stond voor Jaws van Steven Spielberg, en vervolgens stug volhouden dat dat heus wel in papa's 30 liter nanobakje zou passen).
Maar ze mocht ook meehelpen met het uitzoeken van plantjes, en dat deed ze dan ook bijzonder serieus.
Vervolgens kregen we bijna ruzie, want ze wilde per se een plant die ik liever niet wilde, en zij wel, en ik niet en toen werd het pruilen, haar stemmetje ging omhoog en het volume van "die wil ik, DIE WIL IK" etc ook en kwam de lieve meneer tussenbeide door wat stekjes mee te geven. Oef, brulpartij afgewend. 
En toen was het zaak om het water te mengen, de plantjes te planten, en de vissen (2) en garnalen (zoveel als mogelijk) te vangen. En die krengen zijn dus echt ongelooflijk snel, en niet van zins om mee te werken met een soepel lopende verhuizing. Uiteindelijk denk ik zeker te weten dat ik alle garnalen heb weten te verplaatsen.
En nu huizen ze dus in een mooi, charmant, klein doch smaakvol nanobakje.

Voorlopig zijn we alweer een stap dichterbij een georganiseerd bestaan. "I'm talking progress, here!" (Quote van Dennis Hopper als 'Deacon' in de film Waterworld).

Er is een pamfletje in omloop, een vertaling van een Amerikaans pamfletje, waarin een bepaald soort Gristenen aantonen dat hun religie net zo min een erg liefdevolle religie is, als waarvan ze andere religies beschuldigen.
Het staat bomvol homohaat, (volgens mij in contradictie met dat wat hun grote voorganger, Jezus Christus dicteerde) krankzinnigheden (homofilie zou te genezen zijn) en veroordelingen (daar waar de bijbel stelt dat het aan God is om te oordelen).
Los daarvan: er is inmiddels wel aangetoond dat niet alles dat uit Amerika komt, automatisch ook goed is. (Leuk detail: dat Nashville-vodje is getekend in een centrum dat "gaylord-centre heet. Over ironie gesproken).Dit is weer zo'n voorbeeld. Ze zetten zichzelf daarmee totaal buiten spel, en de klok binnen hun gelederen niet 10 maar 300 jaar achteruit.

Mijnheer Rutte heeft ooit eens gezegd dat er in Nederland geen plaats is voor mensen die onze fundamentele waarden en (homo)rechten niet erkennen.
Ik hoop dat meneer Rutte nu de daad bij het woord voegt, en die griezelige van der Staaij en zijn volgelingen als de wiedeweerga het land uit flikkert.

Goddank (pun intended, ik ben niet bijzonder gelovig) zijn er enorm veel predikanten die krachtig afstand nemen van dat zogenaamd christelijke vodje vol met nonsens, anders voorspel ik dat de leegloop van de kerken met een nog veel grotere snelheid plaats zal vinden.

Ik ga nog even genieten van een leuke avond met vrouwlief.