Mooi Woord.

In de categorie mooie woorden, en met dank aan vriendje/collega Martijn.
SAKKER!

Volgens het woordenboek is sakker een vervoeging van het werkwoord sakkeren, hetgeen foeteren, vloeken, mopperen of tekeergaan betekent. 
Heilig schennende woorden bezigen. Dat idee.

Ik vind het een prachtig woord, zeker uitgesproken door Martijn, want met een elegante, licht Brabantse tongval.

We kwamen erop vanwege het feit dat de repetitie welke wij deze kille morgen zouden gaan doen (ja, het was kil, want ik moest de voorruit van een laagje ijs ontdoen) in het mooie Soesterberg. Onze repetitieruimte was echter door wat communicatieverschillen nog niet open, en derhalve (ook zo'n prachtig woord trouwens) stonden wij te kleumen voor de deur.
Mopperen deden wij. Waarop Martijn zich een welgemeend "SAKKER!" liet ontvallen. Eigenlijk riep hij dus gewoon:"MOPPER!". Maar sakker klinkt mooier.

Sakkeren. Sinds gistermorgen doe ik niet veel anders. Het wordt weer winter, en gedurende dit jaargetijde heb ik nogal eens last van een bovenlip die schraal wordt. Er komt een korstachtig laagje op, en iedereen die iets van koperblaasinstrumenten af weet, weet dat dat funest is voor de te vormen toon.
Bij de repetitie van gistermorgen voelde ik al aan mijn bovenlip dat het mis was. Of eigenlijk: het was meer het gebrek aan gevoel in mijn bovenlip dat mij liet weten dat het mis was. Mijn lip werd nogal gevoelloos, en bij nadere inspectie bleek inderdaad van rechts naar links komt er een klein korstje op. Nee, voor de listige mensch onder ons: het is geen koortslip. Dat is al eens onderzocht en ik ben herpes-simplex vrij. Het is puur een kwestie van de mond die moeite heeft met het verglijden van de seizoenen.
Onpraktisch, want ik moest gisteravond ook op de piccolo een Messiaatje weg zien te spelen. Nu is een Messiah spelen met een dirigent die op zijn zachtst gezegd nooit naar courante uitvoeringen luisterde, en daarom tempi neemt die een factor tien te laag liggen, al geen sinecure, laat staan als je lippen dienst weigeren.
Gelukkig heb ik fijne collegae en ook in dit geval was de collega (Frank) niet te beroerd om dit van mij over te nemen.
Dus zit ik al sinds gisteren te sakkeren op het jaargetijde, mijn lippen en het daardoor ontstane onvermogen om lekker te spelen.
Er komt zo af en toe geluid uit.
Ik weet ook wel: het duurt in de regel een week, max 2 en dan speel ik weer als vanouds.

En dan moet er dus ook verhuisd worden.
We hebben, denken we, iets gevonden. Wij gaan Rotterdam in. Niet helemaal, maar toch wel bijna. En bijna is goed genoeg. Een leuk buurtje, laagbouw, begane grond, 3 kamers plus een kelder alwaar allemaal verkwikkelijke dingen kunnen gebeuren. Waaronder trompetspelen, en wellicht als de wurm groter is, ik alsnog ook met een meisje een prachtige roco treinbaan kan bouwen. Met van die leuke huisjes enzo.
Maar goed. Dan moet er wel weer van alles geregeld en gedaan worden. Inpakken, weggooien, contracten tekenen, inpakken, laminaat.... Ik begin al te zweten en sakkeren als ik er aan denk.
Dus deze kerst zullen wij geen boom hebben. Ik ben bang dat we die niet zouden kunnen terugvinden tussen alle verhuisellende.

En zo ging ik het weekend in. Nou ja... Weekend...