zaterdag 8 november 2014

Wurm wordt meisje.

Vader worden is even wennen aan het idee, denk ik.
Ik weet dit niet, want ik ben niet bewust al eerder vader geworden. Dus op dit moment wen ik aan het feit dat ik vader word van een meisje.
Dat is wel even een pak definitief.

Gisteren was dus het moment daar: de beruchte 20-weken echo. Blijkbaar had ik iets essentieels gemist, want Ilse was toch best wel gespannen, daar waar ik vrij nonchalant het gebeuren maar over me heen liet komen. Niet dat ik zo blasé ben, dat ik alles wat dit betreft allemaal al heb gezien, maar ik was me gewoon van weinig spanning bewust.
Schoonmoeders haakte aan, en twee piepjonge artsen (waarvan de ene verbazingwekkend genoeg toch de middelbare school al wél verlaten had) completeerden de ballotage commissie.
De buik ging bloot, en werd weer een forse kledder gel gemorst, en daar verscheen het levende wurm. Hoofd zag er goed uit, alle ledematen waren compleet, ingewanden allemaal aanwezig, hart klopt goed, aders deden hun werk. Het hoofd heeft wurm overigens van de vader, want dat is iets groter dan gemiddeld. Mijn kop is ook gewoon dik.
Overigens: ik zeg het makkelijker dan het voor de arts was. Want het wurm draaide lustig mee, waardoor sommige onderdelen toch even lastiger te zien waren. Wat dat aangaat, aardt ze prima naar de moeder, die ook niet stil kan zitten of liggen. 
Twee oordelen werden geveld:"Er is geen reden om aan te nemen dat er hele erge mankementen zijn" (ergo, het lijkt erop dat het gezond is). En:"Ik zie schaamlipjes en een baarmoedertje, het is een meisje".

Het wurm is gezond. En daar ben ik onwijs blij mee. Dat is voor ons het allerbelangrijkste. Dat het maar een gezonde en grote meid mag worden.
Maar ja, misschien ben ik wel een beetje bevooroordeeld, want over een zoon had ik allemaal dagdromen: treinbaantjes van Roco of Marklin bouwen. Ik zou hem later "high-fiven" als hij met zijn 10e meisje van de week naar huis zou komen.
Bij een meisje had ik dat soort dagdromen niet. Want, bevooroordeeld als ik ben, een meisje met een treinbaan, dat kan uiteraard wel, maar die link had ik niet gelegd. En als mijn dochter voor de 10e keer die week een hart breekt, dan denk ik dat ik de door mij zo begeerde wapenvergunning wel echt nodig ga hebben. Oja, en nog even los van het feit dat als wurm als jonge puber op mij gaat lijken, ik het dus bijzonder moeilijk ga krijgen. BHtjes kopen en dat soort shit. Hoe moet dat, en moet je als vader weten van je dochter hoe snel of juist niet dat dat groeit, en moet je dan een extra hypotheek nemen als blijkt dat de borstjes van je dochter wekelijks uit hun behuizing groeien? Maar goed, waarschijnlijk zet en zie ik allemaal beren op de weg, terwijl ik gewoon een heel prachtige dochter ga krijgen. Dat is een feit!

De echo was gedaan, dus schoonmoeders, echtgenote en yours truly togen van Rotterdam naar Sliedrecht, om daar bij Loods 5 te gaan lunchen. Ik had nog wat andere afspraken staan, dus de eerste inkoopronde van kleertjes en spullen kijken mocht ik aan me voorbij laten gaan. Even langswippen bij Peter, en toen in de file van de Meern naar Vriezenveen. Flink de tijd om het nieuws eens even op me in te laten werken. En met een grijns van oor tot oor deze keer geen gemauw over bizar slecht weggebruik van iedereen behalve mijzelf, want ik word dus vader van een dochter. Met rood haar. Hoop ik. En als ze de ogen van haar moeder heeft, dan denk ik dat ik vader word van het meest verwende nest van Nederland.

Het concert in Vriezenveen ging als verwacht, heel leuk. En vanavond mag ik een lange Pauluspassie erdoorheen jagen. Gelukkig in de buurt, Veenendaal. het is ook wel eens fijn om niet uren in de auto te zitten voor een concert. En redelijk bijtijds thuis te zijn.

Een dochter....
Ik sta er nog een beetje van te kijken.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Worstenman, vrije dag en groene vingers.

Die titel klinkt als een clickbait. Want raar. Maar ja, verwacht u iets anders? De paasdagen komen er weer aan, en wederom ben ik glad verge...