Letterlijk.
Als ik nadenk over de daadwerkelijk gewerkte uren, dan is dat per dag niet eens zo gek veel. Maar ik beweeg wel veel. In zo’n taptoe show moet je met een paar dingen rekening houden. Zoals je voeten goed optillen. Je wil echt, écht niet struikelen over een plooi in het vloerkleed, als je achterwaarts loopt. Staat zo lomp. Je wil ook écht niet tegen je voorganger aandenderen. Zou ook weinig charmant zijn. En liefst linksom draaien, als dat opgegeven is, want oog in oog staan met een collega op een heel erg onverwacht moment, is ook niet bepaald het soort humor waar de betalende kijker voor komt.
Er gebeuren ook wel eens dingen niet. Maar daar kan ik dus niks over schrijven, want die zijn niet gebeurt. Dit tot teleurstelling van velen. Dat sommigen te laat, veel te laat op hun bed liggen, daar heb ik ook geen deel van uit gemaakt. Enerzijds omdat ik in Tiel sliep, anderzijds omdat ik niet in Apeldoorn, Kootwijk, of Millingen sliep. Maar goed, nogmaals, ik kan niet schrijven over dingen die niet gebeurt zijn. Komisch was het wel.
Maar goed. Dan zitten we weer eens wat frieten naar binnen te stouwen. Tussen show 1 en show 2.
En als de frieten erin zitten, worden er weer wilde spelletjes gedaan. JungleSpeed. Zo’n spel waar het draait om zo weinig mogelijk kaarten overhouden, en zo snel mogelijk de klos te pakken krijgen. Dit gaat niet altijd goed. In Bremen leverde dat een worstelpartij op in ceremonieel tenue. In Rotterdam, is die klos (van hout) rakelings langs het hoofd van achtereenvolgens Gerben (“ben ik verzekerd tegen dit soort ongevallen?”) Iwan, Chiel en de meneer van de kleding gezeild. Thomas kreeg die klos tegen zijn smoel, na een woeste grijpactie van Wilbert. Verdere verwondingen: omgeknakte vingers van Patricia, Gea die haar nagels in vellen van willekeurige tegenspelers plant, omgeknakte nagels van mij, en meerdere tikken van die klos tegen onbestemde lichaamsdelen van elke medespeler. Geen gebrek aan lichaamsbeweging dus. Ik voorzie nog eens de ‘strip-jungle-speed’. Voor elke keer dat je de klos mist, gaat er een kledingstuk uit. Maar dat zal niet tijdens taptoe Rotterdam meer gebeuren.
Er speelt ook een orkest uit Turkije mee. Gaaf hoor, allemaal van die kerels met opgeplakte snorren. Met zo’n traditionele turkse hobo die klinkt als een doedelzak. En dan gaan ze zingen. Niet dat iemand ze verstaat, maar krijgshaftig klinkt het wel. Nu is die taptoe toch al ruim een week bezig. En nu komt de PVV met Kamervragen. Waarom er een Turks orkest meedoet. Iets met bondgenoten enzo. En dat dat niet kan. Het is in de tijd van bezuinigingen natuurlijk een grote grap dat niemand stil staat bij het feit dat Kamervragen niet bepaald gratis zijn. En dat Geertje Wilders met zijn nonsens Kamervragen dus de hele maatschappij nodeloos op kosten jaagt. Alleen dat al zou reden moeten zijn voor de oppositie om een motie van wantrouwen tegen dit jokerkabinet in te dienen.
Maar om Geertje en zijn achterlijke gevolg gerust te stellen: dit zijn hard werkende turken, die een mooi stukje cultuur laten zien. (Ow wacht, dat is tegen dovemans oren gezegd, Geertje en zijn achterlijke gevolg kunnen het woord cultuur niet eens spellen). Maar goed, dat ter zijde; deze mensen gaan na de taptoe weer naar huis. Heus, ze zijn niet gevaarlijk. Niet gevaarlijker of duurder dan jij met je stomme Kamervragen.
Morgen alweer de laatste taptoe voorstelling. Dan zit het erop. Terug naar alledag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten