Een nieuw pareltje in mijn huishouden.

Vandaag heb ik voor de eerste keer in 33 jaar een stofzuiger gekocht.
De voorgaande stofzuigers waren krijgertjes.
Toen ik op mezelf ging wonen in een studentenhuis dat geplaagd werd door veel, maar niet door overmaat aan huishoudelijk werk, kreeg ik van mijn moeder een stofzuiger. Een zanussi. Of zoiets.
Vele maanden stond dat ding stof te vergaren (en dan niet op de manier waarop het bedoeld was, maar hij stond uiteindelijk zelf onder een laagje stof), en soms was er iemand die de geest kreeg en het ding daadwerkelijk eens ging uitproberen.
Langzaamaan groeide er in ons studentenhuishouden iets dat ook daadwerkelijk op huishouden ging lijken, en van lieverlee kreeg onze stofzuiger steeds meer emplooi.
Maar met 3 mannen, die allemaal op de een of andere manier toch niet helemaal de stofzuiger behandelden zoals het hoort, kende de Zanussi een voortijdige dood.
Een opvolger kwam in huis. Een Daewoo. Daewoo, eens in Nederland bekend doordat ze de Opel Kadett gingen nabouwen, en als goedkoop Koreaans autootje op de Europese markt zetten. Dit Daewoo leverde dus ook stofzuigers. Het was deze stofzuiger die met mij mee naar Ede ging. En die veel zuigwerk voor zijn wielen kreeg, want met een huis van meer dan 100 m2 in een bosrijke omgeving en een kat, die zijn kattenbak nog wel eens als basis gebruikt voor het schoppen tegen kattengrit en uiteraard nog wel eens wat haren wil verliezen, is een stofzuiger gebruiken een must.

De Daewoo was er nog steeds toen ik in het Tielse ging wonen, en kreeg aanvulling toen Ilse bij mij introk. Aanvulling in de vorm van een Condel stofzuiger.
De daewoo overleed, nadat een van zijn wielen afbrak. (Ik hoop maar dat de auto's van Daewoo toch wat sterkere assen hebben). Na 100den kilometers achter mij aan te hebben gerold en gezogen, brak het rechter wiel met een luide kreun af. Verbijsterd stond ik de nog loeiende Daewoo aan te kijken. De hoeveelheid opgezogen kattenharen, waren genoeg om een trui van te breien, en over te houden voor een zachte matrasvulling.
Niets is zo frustrerend als een gebrekkig functionerend apparaat. Zeker als het om een stomvervelende klus gaat als stofzuigen. Dus niet zozeer weemoedig als wel geërgerd over dit falen van de Daewoo, bracht ik hem naar zijn laatste rustplaats: de milieustraat van Tiel.
Gelukkig hadden we de Condel nog.
Nou ja... Gelukkig.

De Condel is zeg maar een B-merk van een B-merk, en daar weer een C-merk van. Het kopen van stofzuigerzakken, leverde elke keer weer stress op, want ik moest telkens weer hopen dat die specifieke zakken nog wel gemaakt worden.
Uiteindelijk begon de Condel ook kuren te vertonen. Allereerst brak de slang af. Dat was met wat ducttape nog wel te repareren. Maar daar bleef het niet bij.
De wielen waren weinig koersvast. In plaats van braaf achter mij aanrollen, zwalkte de Condel als een dronken lor achter me aan, regelmatig kantelend, omdat ik toch echt een andere route had bepaald dan hij. En uiteraard rolde hij dan op zijn power-knop, waardoor de onverlaat stopte met zuigen.
Ook de zuigmond viel uit elkaar. Een van de schroefjes die het geheel bij elkaar hield, was afgebroken, en uiteraard ogenblikkelijk opgezogen door de stofzuiger, die uiteraard die éne keer niet was omgerold. En om tussen de katten- en hondenharen te gaan wroeten op zoek naar 1 schroefje, is mijn eer te na.

Nog maandenlang heb ik met stoom uit mijn oren van irritatie met de Condel talloze haren en andere ongerechtigheden opgezogen.
Uiteraard hadden mevrouw Coster en ik regelmatig gesprekken over nieuwe stofzuigers, maar om deze theorie in daden om te zetten kostte me tot vandaag.

Ik wilde eigenlijk naar de kapper, maar die had geen plaats. Ik moest een uurtje wachten. Dus gedeeltelijk onverrichter zake stiefelde ik weer naar huis. Tijdens deze wandeling kwam ik langs een bepaalde smid uit Haren, en omdat ik toch nieuwe stofzuigerzakken moest hebben, stapte ik kloek deze smidse binnen.
Ik zag de prijzen van zakloze stofzuigers, en bedacht meteen dat ik die toch maar niet wilde. Ook de volautomatische robotzuiger kon mij niet bekoren. Ik heb het ding bij mijn schoonouders gezien, en ik ben niet zo onder de indruk. Ik ben dan ook een ambachtsman, handwerk boven alles!
Wat een prijzen. De duurste daar wisselde voor meer dan 300 euro van eigenaar.
55 euro voor een simpele stofzuiger, waarvan ik op mijn klompen aanvoelde dat ik er binnen 2 weken een grafhekel aan zou hebben, was de goedkoopste. Bovendien was het ding niet krachtig genoeg, zo leerde ik. Voor dierenharen heb je een iets krachtiger variant nodig.
Na een goede 15 minuten college over het wel en wee van dit onmisbare huishoudelijke hulpje keerde ik huiswaarts met een hele hippe (want rode) AEG. Volgens de doos doet een stofje of haartje er 0,06 seconden over om van de grond in de buik van deze AEG te belanden. De krachtigste stand van deze stofzuiger is zó krachtig, dat ik hem nauwelijks kan gebruiken, want de hele vloer komt omhoog als ik hem vol open zet. Dat geeft hoop voor de kattenharen. En bovendien is hij stiller.
Claus, die vlucht als ik de Condel aanzet, beziet de nieuwe aanwinst vol walging. Hij houdt wel van een lekker zacht loopje over kattenharen, dus voor hem hoeft het allemaal niet zo.
De Condel mag zijn laatste zuigmeters maken op de bovenverdieping. Als hij heelhuids de trap op komt. 

Bijkomend voordeel: we hebben weer een mooie verhuisdoos erbij...

Inmiddels ben ik ook geslaagd bij de kapper. Of eigenlijk: is de kapper geslaagd bij mij.
De leeftijd begint toch wel wat sporen na te laten. Mijn buikje wordt steeds hardnekkiger, een paar dagen geleden trok Ilse (redelijk hardhandig) de eerste grijze haar uit mijn hoofd (gelukkig kan ik nu volhouden dat ik (voorlopig) geen grijze haren heb) en de inhammen bij mijn slapen worden steeds dieper.
Om nu mijn haren naar voren te kammen, om dit te maskeren, ziet er niet alleen volslagen josti uit, maar ook een beetje triest.
Dus de kapster heeft op mijn verzoek enkele centimeters haar verwijderd, en nu zie ik er weer fris uit.